Uit mijn gedachten is een korte film die begint met Carter (Rusty James), een auteur die achter zijn computer zit en een verhaal schrijft. Carter speelt een verhaal in zijn hoofd over het zien van een vrouw, een blonde vrouw gekleed in het blauw (Mina Fedora) die aan de andere kant van de kamer is. Carter kijkt toe terwijl hij een drankje drinkt met zijn vriend (Michael Diton-Edwards). Een aarzelende Carter bukt zich eindelijk uit zijn stoel en baant zich een weg naar dit prachtige juweeltje. Terwijl Carter angstig dichterbij komt, wordt hij onmiddellijk afgesloten als haar date weer aan tafel komt. Carter draait zich snel om en loopt naar zijn vriend toe. Naarmate de avond vordert, vangen we glimpen op van verhitte spanning tussen de vrouw in het blauw en haar ooit vriendelijke date. De rollen zullen plotseling omdraaien als Carter midden in de nacht bezoek krijgt in zijn woning.

Snelle gedachten

In de traditie van Verhalen uit de crypte, Uit Uit mijn hoofd waarheid bleef in mijn gedachten dagen na het bekijken ervan. Een goed mysterie laat restjes achter voor kijkers om over na te denken, en niet alles wordt echt beantwoord. Onze verbeelding, met rust gelaten om onze eigen antwoorden te creëren en soms onze eigen leegte te vullen Uit mijn gedachten doet precies dat! Maples vervaagt de scheidslijn tussen realiteit en fantasie, zet het perfecte verhaal neer, plaatst haar personages op de rand van waanzin en slaagt er goed in om een ​​hoop anticipatie op te bouwen. Het publiek zal de uitdaging hebben om het verschil te bepalen tussen wat echt is en wat pure fantasie is, Maples aan het roer hebben is echt opwindend en ik kan niet wachten om te zien wat het volgende is. Het is een sensationele en spannende film waar je gegarandeerd kippenvel van krijgt, zeker de moeite waard om te gaan bekijken.

Bekijk hieronder de trailer en lees zeker ons interview met Regisseur Cindy Maples!

 

 

Verhaallijn: 

Carter is een succesvolle mysterieschrijver in opkomst. Gevoed door alcohol en een toevallige ontmoeting met een mooie vrouw in het blauw, vloeit zijn nieuwste boek uit hem. Kon hij maar de bron vinden van het druipende water dat hem gek maakt. Naarmate de roman vordert en de bourbon stroomt, neemt wat Carter over de vrouw heeft geschreven een angstaanjagend donkere wending. Wegglijden in waanzin is misschien een geweldige manier om te schrijven, maar zijn de verschrikkingen van de nacht echt of alleen iets uit zijn hoofd?

 

Interview met regisseur - Cindy Maples

iHorror: Uit mijn gedachten lijkt de perfecte titel voor deze korte film, was dit de eerste keuze?

Cindy Esdoorns: Dat is een geweldige vraag en nee, het was niet de eerste titel. Ik wist vanaf het begin dat de oorspronkelijke titel van het korte verhaal geschreven door John Cosper, Druppelen Druppelen, ging niet werken. Het gaf gewoon niet het juiste gevoel voor wat ik visueel op het scherm wilde laten zien. Mijn co-schrijver, Neil Kellen en ik hebben een paar ideeën uitgewisseld voordat we er uiteindelijk op uitkwamen Uit mijn hoofd. De originele titel die we gebruikten voor het scenario was Met elkaar verweven, en hoewel we er allebei echt van hielden, klopte het nog steeds niet helemaal. Toen we uiteindelijk op "Out of my Mind" belandden, wisten we gewoon dat het perfect was. Maar we hebben onze oorspronkelijke titel nooit losgelaten Met elkaar verweven, en het komt nog steeds in de film terecht, je hoeft er alleen maar naar te zoeken.

iH: Uit mijn gedachten originaliteit en innovatie had, wat was het meest uitdagende onderdeel dat je hebt doorstaan ​​tijdens het samenstellen van deze film?

CM: Tijd en geld zijn altijd de grootste uitdagingen voor een indiefilmer, maar tijd leek mijn grootste vijand voor dit project. Ik werd bijna gek toen ik probeerde de tijd voor de productie in te plannen. Toen we eindelijk alle schema's konden coördineren, was de enige beschikbare tijd het weekend van 4 juli. De meeste van OOMM vindt 's nachts plaats, en ik weet niet of je dit weet of niet, maar ze schieten 's nachts vuurwerk af op 4 juli. Dit briljante stukje besluitvorming leidde ertoe dat er heel weinig geluid werd opgenomen op de set, wat betekende dat we het later moesten toevoegen. Gelukkig heeft Neil Kellen, ook mijn redacteur, geweldig werk geleverd met het geluidsontwerp. We hebben vele uren besteed aan het zoeken naar en vastleggen van kleine dingen zoals water dat op de grond valt, gorgelend, ritselende lakens en zoveel andere dingen. Het werd eigenlijk een heel opwindend onderdeel van het bewerkingsproces en ik heb een nieuwe liefde voor Foley-werk ontdekt.

iH: Hoeveel dagen heb je gefotografeerd? Waar heb je de film opgenomen?

CM: De belangrijkste productiedagen waren in totaal 4, met een paar avonden tijdens de montage om wat foto's te maken die volgens ons nodig waren om het verhaal beter te vertellen. Onze hoofdlocatie, het appartement van Carter, is eigenlijk een oud appartement boven het koetshuis achter ons huis dat we hebben omgebouwd tot studio. Hier hebben we ook onze bedrijfsnaam vandaan, Carriage House Productions. Deze locatie maakte ook deel uit van ons tijdnummer. We hadden het huis verkocht en waren bezig met verhuizen tijdens de productie. We MOESTEN die scènes laten opnemen voor eind juli toen we verhuisden. De beste plek waar we hebben gefilmd was Bokeh Lounge in Evansville, IN. Ik benaderde de eigenaar, Mike, over het gebruik van Bokeh voor het afterparty van onze Mystery Writer, en hij opende letterlijk de deuren en gaf me alles wat ik nodig had. Ik stond versteld van de hoeveelheid medewerking die ik kreeg van Mike, Josh en zijn hele staf. We hebben ook een evenement op Facebook gemaakt om de lokale bevolking te vragen naar buiten te komen en figuranten te zijn voor die scène, en de reactie was nederig. Toen het afgelopen oktober tijd was om de première te doen, waren ze de enige plaats waar ik zelfs maar sprak over het hosten ervan en nogmaals, ze gooiden de deuren open en we hadden een geweldige avond. Ze hebben zelfs een cocktail "Out of my Mind" gemaakt voor de avond!

iH: Ik begrijp dat je veel "hoeden" droeg voor deze productie, inclusief casting. Hoe was dat proces? Wist je meteen precies wie je wilde toen je castte voor de "Woman In Blue?"

CM: Er was geen moment dat ik Mina Fedora niet wilde hebben voor mijn "Woman in Blue". Toen ik het korte verhaal voor het eerst las, was zij degene die ik in dat deel zag. Ik ken Mina nu zo'n 5 jaar en ik werk graag met haar samen. We ontmoetten elkaar op de set van haar videoclip Nightwatch terug in 2012 en werden snelle vrienden. Ze scoorde mijn eerste korte film Random, en ik wist dat ik wilde dat ze aan de partituur voor dit project zou werken, dus ik was een beetje bang dat ik mijn vriendschapsgrenzen tot het uiterste zou drijven. Gelukkig voor mij las ze het script en kon ze niet wachten om dit personage aan te pakken. Rusty James, mijn man in het echte leven, was ook een goed idee voor Carter. Ik wist dat Mina op de set wat meer regie nodig zou hebben, omdat ze nog erg nieuw is in acteren, dus door een doorgewinterde professional als Rusty in te schakelen, kwam er tijd vrij om me meer op Mina te concentreren. De "Mysterious Man", gespeeld door Clint Calvert, kostte me wat meer tijd, omdat ik iemand moest vinden die ongeveer even groot was als Rusty, maar die voldeed aan de beschrijving van het vriendje. En dan was er Michael Diton-Edwards, een van mijn dierbaarste vrienden, die ik bijna moest dwingen om de rol van Louis te spelen, en hij was geweldig! Hij bleef maar vragen wat ik wilde voor het personage van Louis, en zou zeggen: "Ik wil je, daarom cast ik je". Het is grappig hoe moeilijk het is om gewoon jezelf te zijn als iemand een camera op je richt, maar hij wist het en gaf me precies wat ik zocht.

iH: Was dit de originele lengte van de film die je van plan was te produceren of zag je er meer of minder uit?

CM: Deze korte film duurt iets meer dan 15 minuten, en dat is ongeveer waar ik hoopte dat het zou zijn. Als het op korte films aankomt, heb ik geleerd hoe korter, hoe beter, vooral als het om filmfestivals gaat. Ze accepteren eerder een korte film van minder dan 15 minuten op een festival om een ​​blok te vullen, vooral als je ze iets geeft waar het publiek in die tijd van kan genieten. Ik heb vorig jaar een Spirit Award gewonnen op een festival in Illinois voor Random, en ik kreeg te horen dat van alle filmmakers die zich hadden aangemeld, ik de enige was die in 7 minuten een beknopt en onderhoudend verhaal vertelde. Ik vond het geweldig om dat te horen, en het daagde me uit om te blijven proberen dat soort films te maken. Shorts hebben nog niet echt een plaats, buiten YouTube of andere online diensten, maar met de tijdarme samenleving van vandaag denk ik dat ze het perfecte medium zijn. En voor een nieuwe filmmaker zoals ik is het een geweldige manier om te leren en te verbeteren totdat ik klaar ben om een ​​speelfilm te maken.

iH: Wat is het volgende voor jou?

CM: Ik promoot momenteel Uit mijn hoofd en reist er het hele jaar mee naar verschillende festivals. De eerste van die reizen is in februari naar het Cosmic Film Festival in Orlando. Ik ben ook bezig met de pre-productie van een horrorfilm die me weer in de rol van producer en casting director zal plaatsen. Ik zal altijd eerst actrice zijn en daarna filmmaker, dus ik hoop dit jaar zoveel mogelijk te acteren. Ik kijk momenteel naar een korte film en een speelfilm die waarschijnlijk in 2017 zal worden opgenomen. Ik heb ook twee korte films gepland die dit jaar in première gaan, Gevangene van het verderf en Hell's Half Acre en ik kan niet wachten om beide te zien. En natuurlijk kijk ik er naar uit om te zien wat er nog meer mee gebeurt Volumes Blood: horrorverhalen, die zulke geweldige recensies en steun heeft gekregen van de horrorgemeenschap.

Cindy, heel erg bedankt voor het praten met ons. We kijken ernaar uit om weer met u te spreken over uw toekomstige projecten!

 

Foto's achter de schermen

 

 

 

 

 

-OVER DE AUTEUR-

Ryan T. Cusick is een schrijver voor ihorror.com en geniet erg van praten en schrijven over alles binnen het horrorgenre. Horror wekte voor het eerst zijn interesse na het bekijken van het origineel, The Amityville Horror toen hij nog maar drie jaar oud was. Ryan woont in Californië met zijn vrouw en elfjarige dochter, die ook interesse toont in het horrorgenre. Ryan behaalde onlangs zijn masterdiploma in psychologie en heeft de ambitie om een ​​roman te schrijven. Ryan is te volgen op Twitter @ Nytmare112