Jordan Mitchell-Love met meerdere koppeltekens is niet bepaald het soort man waar je meteen aan denkt als je een horrorfan kiest. Hij heeft een schijnbaar grenzeloze, uitbundige energie en een gemakkelijke lach die je op je gemak stelt.

Hij is ook een heel, zeer drukke man. Om maar een paar projecten te noemen waar hij momenteel aan werkt:

1. hij is castingteams van twee voor de Wipeout wedstrijdshow gepresenteerd door John Cena en Nicole Byers.
2. Hij neemt een paar afleveringen op van een nieuwe podcast genaamd Een horror-podcast met een slecht gevoel komt uit in september van dit jaar.
3. Hij verschijnt in seizoen twee van de veertien dagen, een LGBTQ+ webserie die dit najaar in première gaat.
4. Hij doet mee aan de allereerste ooit Veertiendaagse retraite, een virtuele conventie voor de webserie die plaatsvindt van 6 tot 9 uur PT op 25-26 juni 2021.
5. Hij is bezig met het opzetten van een zelfhulpbedrijf van hoge kwaliteit Youtube filmpjes, uitgebracht op dinsdag om 9 uur PST. Het evolueert naar een volwaardig bedrijf dat anderen leert over het cultiveren van zelfbewustzijn.

Ik weet niet helemaal zeker wanneer hij slaapt en ik heb geen idee hoe hij erin slaagde tijd vrij te maken om met mij te kletsen voor iHorror's Horror Pride-maand dit jaar, maar hij deed het. Hij dacht de eerste paar minuten van ons gesprek dat ik hem belde voor een interview in plaats van andersom, maar dat is een verhaal voor een andere dag.

Ik ben altijd benieuwd wanneer en waar iemand een horrorfan wordt. Ik denk dat die momenten in onze herinneringen zijn gebrand, en Jordan was niet anders toen ik het vroeg.

"Oh mijn god, dus mijn moeder vond het heel leuk dat ik naar veel verschillende films keek", begon hij. “Ik heb veel oude films gezien toen ik opgroeide, maar er was een rare eclectische mix. Dus ik zou een dag naar Fred Astaire en Ginger Rogers kijken en dan kijken Psychopaat de volgende dag. Alfred Hitchcock werd een van mijn favoriete regisseurs aller tijden. Ik hield ook echt van Stanley Kubrick's De glans en De stilte van de lammeren, en ik zeg nog steeds dat dat de engste films ooit zijn. Als je me probeert te corrigeren, zal ik tegen je vechten.

Ik was niet echt op zoek naar een Battle Royale, dus vroeg ik hem om me meer te vertellen.

"Toen ik wat ouder werd, begon ik ook veel horrorklassiekers te lezen", vervolgde Mitchell-Love. "Ik lees Frankenstein en die van Bram Stoker Dracula en Jekyll & Hyde was een persoonlijke favoriet van mij. Er is iets heel fascinerends voor mij aan de menselijke psyche. Het is een van de meest diepgaande, onverklaarbare, mooie en angstaanjagende dingen ooit. Je zou naar iemand kunnen kijken die naar jou kijkt als een liefhebbende, zorgzame ouder of broer of zus en dan gaan ze de volgende keer eropuit om iemand anders te vermoorden. De verdorvenheid van mensen is verschrikkelijk. Dat is het spul dat me echt met afschuw vervuld.”

Een deel van deze fascinatie lijkt voort te komen uit de kindertijd van de acteur, hoewel hij daar niet zo gemakkelijk over begint te praten en dus gingen we weer naar een iets ander onderwerp, hoewel het nog steeds verband houdt met de menselijke natuur en identiteit.

Jordan Mitchell-Love woonde in het zuidoosten van de Verenigde Staten totdat hij eerstejaars was op de middelbare school en zijn familie naar Vermont verhuisde. Je zou denken dat het de perfecte plek was voor een jonge man die zich misschien begint af te vragen wie hij was en zijn identiteit, maar de artiest wijst erop dat het er echt van afhangt waar je bent.

"Veel mensen denken dat omdat een staat de gelijkheid van het huwelijk heeft goedgekeurd of marihuana heeft gelegaliseerd, de hele staat zo ruimdenkend is, en dat is over het algemeen niet het geval," zei hij. “Het was nogal een heel rustig ding. Toen je opgroeide op het platteland van Vermont, werd je alleen als een man gezien als je een butch-man was die een plaid droeg, een volle baard kon laten groeien op 14-jarige leeftijd en een pick-uptruck bestuurde. Ik ben 34 jaar oud en het kost me vijf dagen om een ​​schaduw van vijf uur te krijgen!”

Onnodig te zeggen dat de dingen niet zo gemakkelijk waren. Zijn eerste bijna-ervaring met iemand van hetzelfde geslacht was iemand die ouder was en zonder twijfel een roofdier was. Gelukkig gebeurde er niets, maar het kleurde wel zijn eigen houding ten opzichte van de LGBTQ+-gemeenschap en natuurlijk zichzelf, terwijl hij zijn eigen weg vervolgde om zijn biseksualiteit te accepteren.

Het is misschien direct hierdoor dat de dertiger mid-stage millennial pas de laatste paar jaar uit de kast kwam.

Het was 2019 en hij was in een show in Los Angeles toen hij besefte dat hij verliefd was op een van zijn mannelijke co-sterren, en hij begon echt die delen van zichzelf onder ogen te zien en te definiëren die hij verborgen had gehouden en werd uiteindelijk comfortabel genoeg om het aan een paar van zijn vrienden te vertellen, die natuurlijk reageerden met: "Ja, we vermoedden het wel."

Gelukkig voor Mitchell-Love zorgen de vele facetten van acteren ervoor dat hij zichzelf kan verkennen en zich kan storten op dingen die hij nooit zal zijn.

'Ze zeggen dat acteurs iets willen zijn wat ze niet zijn,' merkte hij op, 'en ik ben altijd zo opgewekt en positief geweest en soms vergeetachtig, maar ook een erg liefhebbend persoon, dus een complete en totale sleazeball spelen is geweldig. Donkere karakters zijn leuk en interessant voor mij.”

De acteur geniet van de vrijheid die deze rollen en het rijk van horror als geheel bieden aan creatieven.

"Het is leuk om bang te spelen", legde hij uit. “De personages in horror zijn gegrond en gebrekkig. Het is leuk om naar ze te kijken en door ze overgenomen te worden. Het is een geweldige adrenalinekick. Het speelt in op de primitieve delen van onze hersenen. Ik denk dat ik van psychologische horror hou omdat ik van hele goede verhalen hou. Een van mijn favoriete films van de afgelopen jaren was Trein naar Busan. Het is een Koreaanse zombiefilm, en het is belachelijk, maar het heeft ook een ongelooflijke karakterontwikkeling en verhaal. Ik was diepbedroefd aan het einde van die film. Parasiet is een ander filmpje. Die wending aan het einde... dat is horror.”

Voor meer informatie over Jordan Mitchell-Love of om op de hoogte te blijven van zijn laatste projecten - en ik verwijs je terug naar het begin van dit artikel dat er veel zijn en ik heb niet eens alles opgesomd waarvan ik niet denk - zorg ervoor dat je zijn sociale media bekijkt op: Instagram, Twitter, Facebook, IMDb en Tik Tok!