Het is nu een paar maanden geleden dat ik ging zitten om met Christopher Landon te praten voor de allereerste iHorror Horror Pride Month-feest. Hij bereidde zich voor om naar New Orleans te vliegen om verder te filmen Gelukkige dag van de dood 2, maar hij vond het geweldig om wat tijd uit zijn drukke agenda te nemen om te praten over wat hij denkt dat een belangrijk onderwerp is.

"Ik wil dat mensen die mijn films zien, weten dat de man die met die rare, klote dingen in die film op de proppen komt, ook homo is," zei Landon. 'Hij is een homoseksuele man die een echtgenoot is en een vader."

Christopher, wiens vader niemand minder was dan televisiester Michael Landon, werd al vroeg een horrorfan en zegt dat hij dankbaar is dat hij opgroeide in de tijd van Romero, Carpenter en Craven. Het was echter het werk van Carpenter dat het meest opviel voor hem, en hij crediteert de horrormaster met het vormgeven van zijn verlangen om deel uit te maken van de industrie.

"Ik herinner me dat ik veel naar de videotheek ging toen ik jonger was en dat ik tien horrorfilms per keer huurde," zei hij, "maar Halloween, The Fog en Het ding waren altijd in een redelijk gestage rotatie. "

Het was slechts een kwestie van tijd voordat hij zelf gestaag in de industrie zou werken, scripts voor korte films zou schrijven en naam zou maken. Pas in 2007 zou hij zijn naam vinden op een grote filmrelease.

Die film was Bloed en chocolade, maar, zegt hij, het was niet echt zijn film en hij baalt er nog steeds een beetje van.

"Ik schreef zo'n leuke film, maar ze sloegen het in een heel andere richting", legde Landon uit. “Mijn film was beslist 'poppier'. Dat had het nog steeds Romeo & Juliet element, maar het speelde zich af op een middelbare school in de Verenigde Staten. Mijn visie was vreemder en beslist eigenzinniger. "

De studio haalde Ehren Kruger binnen om aan het script te werken en het was uiteindelijk de visie van Kruger die op het scherm verscheen. Toch leerde hij veel, en een ander project dat hij schreef, belandde hetzelfde jaar met een veel bevredigender resultaat. Die film was Disturbia en Landon had niet gelukkiger kunnen zijn met hoe het bleek.

Hij wijst erop dat dit de reden is waarom hij denkt dat zoveel schrijvers uiteindelijk tot regie gaan. Het stelt hen in staat om hun visie van begin tot eind volledig te volgen en enige controle te behouden over het uiteindelijke resultaat.

Helaas is het veranderen van een script of het oneens zijn over het belang van een plotpunt niet het enige probleem voor een homoseksuele man in de filmindustrie. Volgens Landon is discriminatie springlevend, en hij herinnerde zich in het bijzonder twee gevallen die hem in de loop der jaren zijn bijgebleven.

De eerste betrof een meningsverschil over een castingbeslissing voor een rol. Landon had een duidelijk idee van wie het personage was en wie de actrice zou moeten zijn, maar een studiomanager was het daar niet mee eens.

'Ik was geïnteresseerd in optreden, en zij waren geïnteresseerd in de manier waarop ze eruitzag', legde Landon uit. 'Dus deze studiomanager zegt in het bijzijn van alle anderen in de kamer:' Ja, maar je weet niet eens wat een knappe meid is. Ik weet nog dat ik voorover leunde in de stoel en zei: 'Omdat ik homo ben?'

De exec bevroor ter plekke en probeerde terug te keren, maar de schade was al aangericht en Landon was nog niet helemaal klaar met hem.

“Ik was woedend”, vervolgde de schrijver/regisseur. “Ik zei tegen hem: 'Denk geen seconde dat een homoseksuele man niet weet wat een knappe vrouw is.' Er is een lange geschiedenis van homomannen die vrouwen hielpen er goed uit te zien. ''

De ervaring heeft een stempel gedrukt op Landon die dat zegt terwijl hij bezig was Scoutsgids voor de zombie-apocalyps hij kwam in een soortgelijke situatie terecht met de studio over enkele elementen in de film, waaronder een Scout Leader die geobsedeerd is door Dolly Parton en een dakloze die een meezingster van Britney Spears leidt.

"Ik heb die film gevuld met homo-referenties," lachte hij. “Ik deed die dingen omdat ik mijn homo-zijn graag in mijn werk breng. Zelfs als het geen personage is dat uit is, ga ik toch bepaalde gevoeligheden naar de tafel brengen. "

De studio verzette zich tegen sommige van deze keuzes, en hoewel ze het nooit zeiden, zei Landon dat het gemakkelijk was om erachter te komen wat ze dachten.

"Ze zullen nooit zeggen: 'Je maakt het te homo'", legde hij uit. “Het is allemaal een situatie van tussen de regels door lezen.”

Er kwamen echter betere dagen voor Landon, en hij sprak graag over het werken met Universal en Blumhouse tijdens het creëren Gelukkige Death Day, en zijn opname van een homoseksueel personage uit de kast in de film.

In een van de meer gedenkwaardige scènes van de films creëerden hij en schrijver Scott Lobdell een moment waarop Tree (Jessica Rothe) ontdekt dat Tim (Caleb Spillyards), een fratman die haar probeert uit te gaan met hem, eigenlijk homo is. . Tree neemt even de tijd in een iteratie van de tijdlus van de film om Tim te vertellen dat ze het weet en dat het oké is om zichzelf te zijn.

"Universal was geweldig en Jason Blum is de beste", zei hij. “De geliefde die ik kreeg, moest een bericht instoppen over iemand helpen uit de kast te komen en niet bang te zijn voor wie ze zijn. Het was zo leuk om dat in een film te kunnen doen en zonder enige terugslag of bezorgdheid. "

De scène resoneerde meer bij het publiek dan Landon had verwacht en hij wees naar een Twitter-gebruiker die contact met hem opnam om zijn eigen ervaringen te vertellen.

"Hij zei dat hij altijd onzeker van zichzelf was geweest en ongemakkelijk in zijn vel zat," legde Landon uit, "en toen gebeurde dat moment en hij zag toehoorders echt juichen en applaudisseren en hij realiseerde zich dat het misschien niet zo eng was als hij dacht. het was."

Hij vervolgde dat zichtbaarheid uiteindelijk de sleutel is. Hoe meer iemand iets ziet, des te comfortabeler worden ze erbij. In feite is het juist deze filosofie die achter zijn prominente en open aanwezigheid op sociale media heeft gestaan.

"Het staat allemaal op sociale media en Instagram zodat mensen het kunnen zien", zei hij. “Ikzelf, mijn man, onze zoon. Ik wil dat ze zien dat we net als iedereen zijn. "

Helaas mag niet iedereen in de filmindustrie zo open zijn, en toen onze discussie zich richtte op de acteurs en actrices die te horen kregen dat ze hun seksuele geaardheid geheim moesten houden, raakte Landon verhit.

"Ik heb agenten en het management hun acteurs horen vertellen dat ze dit deel van zichzelf moeten verbergen, en het maakt me kwaad," zei hij. “Het hele punt van acteur zijn, is een deel van jezelf naar de tafel brengen, maar ook het leven van een ander bewonen. Ik vind het gek dat mensen wordt verteld dat ze een aanzienlijk deel van hun levenservaring moeten verbergen en negeren. "

Toen we meer spraken over inclusie, was de passie van de regisseur over het onderwerp voelbaar.

"De LGBTQ-gemeenschap kent, net als elke andere minderheid in dit land, echt het gevoel de wereld in te gaan en te vrezen voor je leven, gewoon omdat je bent wie je bent," legde Landon uit. “Ik denk dat dat zich vertaalt in het werk, en de gesprekken die nu gaande zijn over inclusie. We willen Wakanda en we willen meer homoseksuele karakters. We willen verhalen verteld vanuit het perspectief van een vrouw en we willen vrouwelijke superhelden. "

Toen ons interview ten einde liep, werd Christopher introspectiever en bedachtzamer over de industrie in het algemeen en de mensen die tegenwoordig met afgrijzen werken. Ook over zijn eigen betrokkenheid leek hij tot een conclusie te komen.

"Er werken veel vreemde mensen in de horrorbranche, en ik vind het eigenlijk helemaal niet verrassend", zei hij. “Voor mij was het een coping-mechanisme. Ik had zoveel angst in me en het schrijven van horror hielp dat een deel ervan te bezweren, denk ik. Het is louterend voor mij geweest. "

Gelukkig is die catharsis ook goed geweest voor ons allemaal in het publiek.