Michael James Daly kwam ter wereld als een onverwachte en gelukkige toevoeging aan zijn familie, waardoor hij, vreemd genoeg, al op zeer jonge leeftijd een horrorfan werd.

Met veel oudere broers en zussen die al gevestigde liefhebbers van horrorfilms waren, keek hij uiteindelijk naar de films die zij keken en op de rijpe jonge leeftijd van zes of zeven maakte hij kennis met de film die in veel opzichten zijn leven zou veranderen.

“Ik herinner me duidelijk dat ik keek Vrijdag de 13th Part 2 met mijn oudere zus en meteen geobsedeerd door horrorfilms, 'herinnerde de acteur zich in een recent interview voor iHorror's Horror Pride-maand. “Ik was een van die jongens die vanaf het begin gewoon homo was, en er was iets met die stoere vrouwen als Amy Steel. Zij waren mijn idolen.”

Het was geen voorbijgaande rage voor de acteur, en hij geeft toe dat naarmate hij ouder werd, het de lessen waren die hij leerde van die laatste meisjes die hem hielpen om te gaan met het pesten dat helaas bijna onvermijdelijk is voor een homoseksueel kind met overgewicht in de kindertijd. naar de volwassenheid.

"Op de middelbare school woog ik 300 pond en was ik homo. Ook al was ik niet uit de kast, ik denk dat het voor iedereen vrij duidelijk was dat ik homo was", legde hij uit. “Ik liep door de gang met dit beeld van Nancy [uit A Nightmare on Elm Street] in mijn hoofd. Zo kwam ik door de gangen. Ik zou het me voorstellen en hoe ze ermee om zouden gaan.”

Hij herinnert zich ook Alice Wilcox van Lisa in Een nachtmerrie op Elm Street 4 en haar geest-over-materie-mantra in die moeilijke situaties, en het bracht hem regelrecht naar zijn acteercarrière.

Gaandeweg zegt hij dat hij ook enkele films is gaan begrijpen en waarderen waarmee hij aanvankelijk geen verbinding had toen hij ze als kind zag. Films zoals The Exorcist en Carriekreeg bijvoorbeeld gewoon meer betekenis vanwege het verhoogde acteerniveau.

“Het kijken naar Ellen Burstyn en het zien van haar methode om haar karakter tot leven te brengen The Exorcist is fascinerend voor mij”, zei Daly. “Het is nu een van mijn favoriete films. Dat is ook de reden dat ik het zo leuk vind om Lili Taylor te zien optreden De Toveren. Ze is geweldig!"

Daly werkte onlangs aan een film met regisseur Tommy Faircloth (Familiebezit) genoemd De vloek van een non. Op de set ontmoette en werkte hij met Felissa Rose (Sleepaway Camp) wat, zegt hij, een droom was die uitkwam.

'Het is grappig omdat ik denk dat veel van hen zich niet realiseren welke impact ze hadden op jonge homoseksuele mannen,' zei hij, 'en ik kon haar min of meer terzijde trekken en het haar vertellen. Ze hebben velen van ons door moeilijke tijden heen geholpen.”

Hij kreeg ook de kans om een ​​rol te spelen in die van Michelle Iannantuono Levenscrème, een film die het indiefestivalcircuit stormenderhand verovert vanwege zijn inventiviteit en het soort claustrofobische terreur dat hij oproept.

In de film is een man met de naam Scott een gamestreamer met een toegewijde aanhang die zijn vreugde vindt in de verbindingen die hij online heeft gemaakt. Wanneer een fan hem een ​​zogenaamd spookachtig spel stuurt, komt hij vast te zitten in een web waarbij zijn eigen leven en dat van zijn fans in gevaar zijn.

“Michelle is ongelooflijk”, zei hij. “Ze ontwierp al die games in die film. Het was gewoon geweldig, maar ze is ook een geweldige regisseur, iets wat elke acteur nodig heeft, ongeacht hoe getalenteerd hij of zij is. Ik heb films met Anthony Hopkins gezien waarin ik kon zien dat er geen echte richting achter de schermen was. Michelle liet me een beetje spelen in de rol, maar ze wist wat ze nodig had en ze kreeg het.

Als het gaat om de representatie van queer in het horrorgenre, betreurt Daly, zoals zo velen met wie ik in deze serie heb gesproken, de manier waarop personages worden geschreven als ze überhaupt worden opgenomen, en hij herinnerde zich een recent voorbeeld.

“Er was een film die ik onlangs op een filmfestival zag”, zei hij. “Ongeveer halverwege de film werd onthuld dat een van de personages homo was, wat echt gaaf was. Toen was hij plotseling flamboyant homo, ook al was hij de hele film niet zo geweest. Ze zijn meteen op dat stereotype gesprongen.”

Hoewel deze karakterisering zeker niet nieuw is – flamboyant homoseksueel zijn is ongeveer de enige manier waarop veel schrijvers weten hoe ze met een homoseksueel personage moeten omgaan – is dat evenmin het feit dat het beledigend blijft, vooral in een geval waarin alleen al het uit de kast komen een personage plotseling volledig verandert.

Ondanks en in sommige gevallen hierdoor blijft Daly werken, niet alleen als acteur, maar ook aan het schrijven van scripts die de queergemeenschap binnen het genre beter vertegenwoordigen.

"Ik zou graag een script willen waarin ik meer mezelf kan zijn", zei hij. “In mijn dagelijks leven ben ik soms wat verwijfd, maar ik ben ook andere dingen. En dit script dat ik heb geschreven, drukt dat uit.”

Voor meer informatie over het werk van Michael James Daly, ga zeker eens kijken zijn IMDb-pagina en blijf op de hoogte van iHorror voor meer Trots maand dekking.