Geschreven door Patti Pauley

Vandaag, dertig jaar geleden, kwam er iets absoluut wonderbaarlijks op de markt voor horrorfilms. David Cronenbergs The Fly veranderde de manier waarop we naar vervelende poepminnende insecten keken voor onbepaalde tijd, en ik wilde even de tijd nemen om de prachtige horrortragedie te waarderen die erin geslaagd is om ons heerlijk bezig te houden en ons voortdurend doet overgeven in onze mond, een kleine drie decennia na de eerste wijdverbreide bioscooprelease. Veel horrorbloggers voor mij hebben geschreven over hun voorliefde voor dit juweeltje uit 1986, en eerlijk gezegd is het iets moois. Ik weet niet precies wat ik kan zeggen dat nog niet is gezegd over deze nationale schat, maar dat zal me er absoluut niet van weerhouden een waardige knipoog te geven naar een van de beste films uit de jaren tachtig.

 

 

Als je een klassieke horrorfilm opnieuw gaat maken, dan is dat hoe het moet.

 

Voor degenen die geen onaards idee hadden: het meesterwerk van Cronenberg is eigenlijk een remake van de sciencefiction-horror uit 1958 waarin de talenten van David Hedison, Patricia Owens en Vincent Price. Het origineel is een klassieke film uit een tijdperk waarin werd geleerd hoe grenzen binnen film te verleggen. In 1986 duwde de remake met Geena Davis, John Getz en Jeff Goldblum naar de status van superster, niet alleen de groteske kaart, maar deed het op zo'n manier dat het walgelijk mooi was. in 1958 voelde je je een beetje slecht voor het karakter van Andre (Hedison). Ik bedoel, de man had het hoofd en de hand van een insect. Het was behoorlijk kut. Maar we hebben ons nooit echt ZO slecht gevoeld voor het personage, gezien het feit dat er echt niet veel menselijke schermtijd voor hem was. Goldblums karakter van Seth Brundle raakt echter alle gevoelens. Zijn transformatie in Brundlefly was op zoveel niveaus pijnlijk en tragisch. In veel opzichten is het niet alleen een horror-/sci-fi-film. Het is een liefdesverhaal dat vreselijk mis is gegaan. Het is meer dan hartverscheurend om Davis 'personage van Veronica te zien staren naar wat wordt gespeculeerd als de liefde van haar leven, die lijdt aan dit ongeluk. De film duikt kilometers diep in karakteremoties en als je het niet voelt, heb je meneer een hart van melasse.

 

Serieus, de monstermagie is een van de beste die ik ooit heb gezien.

Natuurlijk, het is misschien een beetje onder de radar als je het vergelijkt met de technologie van vandaag, maar als we het hebben over praktische effecten, moet je een staande ovatie geven aan de speciale effecten- en make-upafdeling. The Fly is niet alleen een triomf in het vertellen van verhalen, maar ook in de visuele effecten. Make-uptovenaars Chris Walas en Stephen Doo Pwah wonnen terecht een Academy Award voor hun make-upeffecten op De vlieg, maar ze vergaten niet de acteur te bedanken die Brundlefly tot leven bracht. Met de medewerking van deze geniale en maagdraaiende protheses en de briljante acteerkrakers van Goldblum, gaf deze film ons het meest walgelijke personage waar we ooit verliefd op zijn geworden. Ooit. Nadat Seth Brundle uit een telepod stapt die onbewust voor hem zijn DNA versmolten met dat van een vlieg, begint zijn transformatie langzaam, bijna met het uur dat het lijkt in iets dat uiteindelijk onherkenbaar wordt. Met elke laag make-up dompelde Goldblum zich een centimeter dieper onder in het beest van Brundlefly. Terwijl we het einde van de film naderen, is de monsterlijke pop die werd gebruikt voor het eindresultaat een prachtig gebouwd kunstwerk dat ons zowel met afschuw vervuld als bedroefd maakt als we ons de onschuldige en opgewekte ziel eronder herinneren.

Laten we het hebben over die controversiële verwijderde scène, zullen we?

De verwijderde scène die voor het publiek verborgen was totdat er een speciale dvd met twee schijven werd uitgebracht met de beelden, werd oorspronkelijk uit de film geknipt na een publiekstestvertoning in Toronto. Volgens producer Stuart Cornfield walgen de theatergasten tot op het punt van kotsen. De film heeft een aantal behoorlijk nare scènes die iemand zeker een beetje zouden kunnen laten kokhalzen, maar ik veronderstel dat dit voor sommigen echt een beetje veel was. Blijkbaar nam het grote publiek het niet op dat Brundle experimenteerde met hulpeloze dieren en ze vervolgens doodknuppelde. Begrijpelijk. Als de scène erin was gebleven, zouden sommige mensen elk medelijden met Seth wegnemen en hem van een hulpeloos slachtoffer veranderen in een dierenmoordende klootzak. Ik kan echter zien waar ze uiteindelijk op mikten en uit wat ik van de scène heb gehaald, was een daad van volledige wanhoop. Brundle was halverwege zijn transformatie en worstelde om een ​​remedie te vinden omdat de tijd begon te dringen. Je kon de nederlaag in zijn verminkte gezicht zien na het vreselijk mislukte experiment op het dak, en ehmm, het afrukken van een insectenpoot die met zijn mond uit zijn buik was voortgekomen. De hele scène is een beetje pijnlijk om te zien, maar in ieder geval voor mij niet in slechte zin. Er zijn VEEL scènes uit deze film die je zullen doen kronkelen. Naar mijn mening was de scène met de hond in The Fly 2 veel erger dan dit.

 

The Fly wordt beschouwd als David van Cronenberg bekroning van prestatie in horrorfilms, en ik ben het daar niet mee oneens. Het is echt een meesterwerk in de zin van hoe fragiel het leven werkelijk is en de gevoelens die de film bij je zintuigen oproept. Het komt zo zelden voor dat er een horrorfilm als deze langskomt die buitengewoon goed is gedaan in elk verdomd aspect. Fantasierijk, meeslepend en de ontmenselijking van wat eens een nieuwsgierige man was die gedwongen is tot "insectenpolitiek", is briljant elke keer dat je het bekijkt. The Fly wordt vandaag 30 jaar. Wees niet bang om die baanbrekende film in je dvd-speler te stoppen ter ere van niet alleen een van de beste remakes, maar ook een van de grootste horrorfilms van de twintigste eeuw.

https://www.youtube.com/watch?v=7BzwxJ-M_M0