Een mysterieus oud huis, een gemaskerde moordenaar, een diefstal van $ 1 miljoen en een bestverkochte mysterieroman komen samen in 1959. De vleermuis...

Je dacht dat ik 'Murder, She Wrote' ging zeggen, nietwaar?

Sorry, dit is Horror in zwart-wit, en hoewel je hier geen Angela Lansbury zult vinden, jij wil worden getrakteerd op Agnes Moorehead en Vincent Price!

De vleermuis begon zijn leven als een roman genaamd De ronde trap door Mary Roberts Rinehart in 1908. Iets meer dan een decennium later bewerkten Rinehart en Jazz Age toneelschrijver Avery Hopwood het voor het podium, eerst genaamd Een dief in de nacht worden De vleermuis toen het naar Broadway verhuisde, waar het meer dan 800 optredens gaf en zes toergezelschappen voortbracht.

Het was natuurlijk een uitstekende kandidaat om naar de film te brengen, en het werd drie keer aangepast vóór de versie uit 1959 die ik heb gekozen. Elk heeft zijn sterke en zwakke punten, maar slechts één had Agnes Moorehead in al haar glorie.

Moorehead, misschien wel een van de grootste karakteractrices van haar tijd, zag zichzelf zelden in de hoofdrol. In feite bekleedde ze die plek maar twee keer in een decennialange carrière: De vleermuis En 1972's Beste dode Delila, hoewel het belangrijk is op te merken dat ze ondanks haar status als leidende dame hier geen topfactuur kreeg.

Dat ging natuurlijk naar de meester van het macabere zelf, Vincent Price, maar later meer over hem, want ik denk dat mevrouw Moorehead haar tijd hier in de schijnwerpers meer dan verdiend heeft.

Moorehead speelt Cornelia Van Gorder, een bestseller-mysterieromanschrijver die een nogal magnifiek landhuis heeft gehuurd dat door de lokale bevolking 'The Oaks' wordt genoemd om aan haar nieuwste roman te werken. Het huis heeft echter een bewogen verleden. Het was het toneel van verschillende moorden door een mysterieuze en naar verluidt gezichtsloze man, bekend als The Bat.

De eigenaar van het huis, die ook eigenaar is van de lokale bank, heeft onlangs een miljoen dollar verduisterd en het geld in het huis verstopt, maar wordt vermoord voordat hij het kan terughalen.

Al snel bevinden Cornelia en haar meid / assistent zich samen met een paar andere lokale bewoners die vastzitten in het huis iemand. Zou het The Bat kunnen zijn of is het gewoon een imitator die op zoek is naar het geld? Je hoeft alleen maar te kijken om erachter te komen.

Wat hier belangrijk is, is dat Moorehead op haar koninklijke best is in de rol van Van Gorder. Elegant, charmant, nuchter en altijd de baas, ze verwondert zich over de mensen om haar heen die hun hoofd verliezen over dwaze verhalen. Maar met de ontdekking van een lichaam, en bij het zien van een gemaskerde man, besluit ze de verbeelding van die nogal indrukwekkende romanschrijver aan het werk te zetten om te zien of ze de mysteries om haar heen kan achterhalen.

Eerlijk gezegd is alleen al het luisteren naar haar in deze film een ​​traktatie, aangezien ze elk volgend probleem doordenkt in haar poging om de gek te ontmaskeren.

Oké, oké, we praten over Vincent Price. Price stemde ermee in om de film te maken omdat hij als kind een productie van het stuk zag en het beangstigde hem. Hij vond echter dat deze specifieke incarnatie inferieur was aan dat vorige stuk.

Toch is hij Vincent Price, en zelfs met een weliswaar kleinere rol weet hij te imponeren. Ik zou willen zeggen dat het verrassend is dat hij de hoogste rekening over Moorehead nam, maar laten we eerlijk zijn, dat is het helemaal niet.

Price was de "grotere" ster, en hij was toevallig ook een man en dit was tenslotte 1959.

Er is een mooie symmetrie in de twee die samen optreden. Het waren tenslotte allebei formidabele talenten, en ik vraag me af hoe het zou zijn geweest om de twee de MacBeths te zien spelen...?

De rest van de cast is ook redelijk goed, en misschien vind je één actrice in het bijzonder bekend. Haar naam was Darla Hood en ze was DE Darla uit de Little Rascals-films. Deze film was haar laatste optreden op het grote scherm.

De vleermuis heeft meer dan genoeg spanning dankzij het gevoel voor plaats van regisseur Crane Wilbur, waardoor The Oaks en zijn schaduwrijke gangen tot leven komen en er een geheel eigen personage van wordt. Het was ook de beslissing van Wilbur om zich meer te concentreren op de horrorelementen in het verhaal met deze specifieke bewerking van het bronmateriaal.

Ook Louis Forbes leent zijn aanzienlijke talenten met een indrukwekkende score.

Tegen het einde van de film, wanneer de plot is verdraaid en het mysterie is opgelost, De vleermuis is in wezen een vermakelijk, melodramatisch spektakel, en omdat het in het publieke domein is gevallen, kan het vrijwel overal in meerdere formaten worden bekeken.

Voor de eerlijke prijs van gratis, check out De vleermuis op Amazon Prime of zelfs YouTube. Je zult blij zijn dat je dat gedaan hebt!

Zie ook: Horror in zwart-wit: Huis op Haunted Hill (1959)