Bloober Team is hard op weg om de Blumhouse van gaming te worden. Hun voortdurende verkenning van grote horror in games is iets waar we voortdurend naar uitkijken. Lagen van angst, Waarnemer en Blair Witch zijn allemaal boeiend geweest en hebben constant een nieuwe en boeiende gaming-monteur meegebracht. In hun laatste, Het medium Bloober Team vindt opnieuw het wiel uit met een geheel nieuwe en innovatieve monteur. Het beste van alles was echter dat ze deze nieuwe aanpak helemaal angstaanjagend maakten en zeker de moeite waard om te bekijken en door te spelen.

Het medium laat ons kennismaken met een psychologische horrorervaring die zich eind jaren negentig afspeelt in Polen. Het komt bij ons terecht met een vaste derde persoon benadering. Je speelt als Marianne, een meisje dat de gave heeft om zowel onze wereld te kunnen zien als het rijk dat parallel loopt aan de onze. Ze is eraan gewend het drukke leven van onze kleine wereld te zien en kan door de dunne sluier kijken om te communiceren met degenen die we verloren hebben ... ze kan vooral degenen zien die boos zijn en niet wilden sterven. Net als de jongen in de Zesde Zintuig, Marianne ziet dode mensen.

Na de dood van een dierbare wordt Marianne opgeroepen om een ​​verlaten hotelresort met een vaag verleden te bezoeken. Eenmaal aangekomen bij het hotel word je begroet door de geest van een jong meisje dat niets liever wil dan spelen. Ik kan het niet kwalijk nemen, aangezien ze al die jaren alleen is achtergelaten in het verlaten hotel. Marianne kalmeert het jonge meisje en haar wensen en begint de mysteries en het gitzwarte verleden van Niwa te ontdekken.

Het medium laat je kennismaken met de paranormale krachten van Marriane om twee werelden te kunnen zien door je een gesplitst scherm te presenteren. Aan de ene kant heb je onze wereld en aan de andere kant heb je het rijk van de doden. De game geeft deze twee werelden op briljante wijze tegelijkertijd weer. Deze methode opent het vermogen van games om puzzels veel ingewikkelder en leuker te maken. Waar je in dit soort spellen, zoals voorheen, het gebied zou moeten doorzoeken om een ​​sleutel te vinden door middel van één perspectief. In Het medium je moet de twee parallelle werelden naast elkaar zoeken waardoor je een rijkere ervaring krijgt. Hierdoor kan de game coole paden nemen die we nog niet eerder in gaming hebben gezien en zijn er onderweg enkele creatieve puzzels.

Terwijl de puzzels toegepast op de 2 rijken zorgen voor een goede tijd. Ze vormen tegelijkertijd het meest angstaanjagende deel van het spel. Het betekent dat jij en ik misschien recht naar iets in onze wereld kijken, maar als we het andere rijk zouden kunnen zien, zoals Marianne, zouden we echt centimeters verwijderd kunnen zijn van een gevleugelde, angstaanjagende, geobsedeerde demon. Toegepast op de realiteit, weet je nooit wanneer je misschien aan het ontspannen bent terwijl je een sandiwich eet met een geest in hetzelfde gebied op de parallel. Het medium illustreert die momenten uitstekend door middel van het gesplitste scherm. Marianne lijkt op het scherm aan de linkerkant tegen zichzelf te praten en tegelijkertijd een volledig gesprek te hebben met een verloren ziel aan de rechterkant.

Het medium introduceert wijselijk de split screen-benadering als een manier om vertrouwd te raken met het idee dat twee werelden tegelijkertijd worden weergegeven. Wanneer het later de zijwieltjes eraf haalt, faseer je tussen deze parallelle werelden volledig op en met volledig scherm. Marianne doet dit door spiegels aan te raken die ze in Niwa vindt. Door de spiegel aan te raken, kan ze beslissen aan welke kant van het kijkglas ze zich bevindt. Deze methode om aan de ene of de andere kant te staan, weeft puzzels, bedreigingen en verhalen weer mooi samen.

De briljante componist achter Silent Hill, Akira yamaoka maakt hier een aantal van zijn beste werk. De score is organisch en speelt naast de snelle wendingen van het spel. Het combineert synth met meeslepende epische stukjes en past zelfs in enkele van zijn experimentele handelsmerken. Het is altijd geweldig als Yamaoka aan het werk gaat en man is het hier altijd fantastisch.

Een van de beste delen van de game is een gedenkwaardige en nachtmerrieachtige slechterik die de gamegeschiedenis zeker zal ingaan. De Maw is een gevleugelde demon die eruitziet als iets uit de geest van Guillermo Del Toro. De Maw is je ultieme vijand tijdens het spel. Terwijl je The Maw voor het eerst ontdekt in de parallelle wereld, ontdekt hij al snel een manier om samen met jou dimensies te verschuiven. Dus hoewel het waar is dat je in het begin, wanneer je hem ziet en met succes langs sluipt, je een spiegel kunt gebruiken om in de veiligheid van onze wereld te komen - later in het spel zal hij je volgen in onze wereld en op je blijven jagen. . Zijn uiteindelijke doel, zoals hij steeds maar tegen je fluistert en herhaalt, is dat hij je wil strekken en dragen. Terwijl in onze wereld, wordt The Maw een schaduw van zichzelf. Hij is meestal onzichtbaar maar kan je nog steeds pakken. Het medium introduceert het vermogen om je adem in te houden terwijl je langs hem probeert te sluipen. Hij volgt je op geluid en kan je horen ademen. Hoe beangstigend is dat?

Net als Resident Evil 3's Nemesis of de entiteit in Het volgt, The Maw geeft nooit op en is constant op zoek naar jou.

Het medium geeft je een goed verhaal met veel wendingen onderweg. Het beste van alles is dat ze de verschrikkingen en puzzels van het spel zorgvuldig samenvoegen met een lonend verhaal. Je speelt echt om de bladzijde om te slaan en uit te zoeken wat er daarna gebeurt. Net als een goed boek is het moeilijk om weg te schrijven.

Het medium is verreweg Bloober Teams de beste. De introductie van zij-aan-zij-werelden is innovatief en geweldig om mee om te gaan. De game geeft ons gedenkwaardige momenten en wezensontwerpen in een wereld die lijkt op een nachtmerrie van Clive Barker en Guillermo Del Toro. Het medium is twee keer zo angstaanjagend als alles wat je hebt gespeeld. Dit mede dankzij de eerder genoemde twee werelden. De Maw zet een mooie nachtmerrieachtige kers op een toch al geweldige game-ervaring. Dit is een zorgvuldig opgebouwd en aangrijpend spookverhaal dat gespeeld en ervaren moet worden om volledig gewaardeerd te worden.

Het medium is nu uit op Xbox Series X, Series S en Microsoft Windows.

* De game is beoordeeld op Xbox Series X met behulp van een vooraf uitgebrachte downloadcode die ons is gegeven door Bloober Team.

The Shore zit vol met HP Lovecraft-kennis en verschrikkingen. Bekijk de trailer hier.