iHorror-interview met Andrew C. Erin – schrijver / regisseur

 

Ryan T.Cusick: Hey André, hoe gaat het?

Andrew C.Erin: Hé Ryan, het gaat goed, man, hoe gaat het met je?

PSTN: Echt goed, echt goed. En jij hebt dit toch ook gedeeltelijk geschreven?

AAS: Dat deed ik, ik schreef het samen met Daniel Ferrands.

PSTN: Weet je, ik heb het vanochtend net afgemaakt. {Beide lachen}

AAS: Nou, ik hoop dat je het leuk vond.

PSTN: Het was beter dan ik dacht dat het zou zijn, om eerlijk te zijn.

AAS: Mooi, dat is wat ik graag hoor.

PSTN: Het, uhh, ja, ik ga niet liegen, het maakte me eigenlijk een beetje bang, en ik ben niet zo gemakkelijk bang te maken. {Beide lachen} Een beetje ongemakkelijker. Ik wist echt niet wat ik kon verwachten. De film leek mij erg rijk. Alleen al je sets, de kleuren, de algehele cinematografie en zelfs de soundtrack pasten er gewoon goed bij.

AAS: Nou bedankt.

PSTN: Ja, het was geweldig. Het was een echte traktatie om Danielle Harris heel snel te hebben, ook al was het heel snel. Ik weet zeker dat veel mensen teleurgesteld zullen zijn omdat ze zo snel weg was, maar ik niet, het was heel leuk om haar weer te zien.
 
AAS: We hebben wat speling omdat we haar zo vroeg hebben vermoord, omdat mensen zulke fans zijn, weet je. We noemden het personage in het script zelfs Daniel, omdat Dan Ferrands, de schrijver, Daniel ook kent, hij zei: 'Weet je, het zou geweldig zijn als we haar in het begin konden pakken en vermoorden', en mensen zouden dat doen. zijn zoals wat de...? Dus dat deden we.

PSTN: Het had misschien wel een betere film opgeleverd. Het voelde gewoon goed, als dat ergens op slaat. Haar rondrennen en schreeuwen was echt een terugkeer naar haar Halloween 4 & Halloween 5 dagen toen ze een stuk jonger was. Ik heb dat echt begrepen, mijn Halloween-fix daar. Het was geweldig!

AAS: Zij is fantastisch! Ze is zo gemakkelijk en ze weet precies wat ze moet doen.

PSTN: Ik wed!

PSTN: Eerst ga ik verder en begin met: kun je me iets over jezelf vertellen, je werk in de film?

AAS: Zeker. Ik begon, o God, een tijdje geleden, met het schrijven en produceren van dingen en het regisseren van korte films in Canada en Toronto. Mijn eerste functie was Sam's meer die gebaseerd is op een waargebeurd verhaal over een huisje waar ik vroeger naartoe ging, en ik heb daar in 2002 een korte film van gemaakt, en het kreeg een hype in LA. Ik belandde in Los Angeles, en binnen een jaar had ik de speelfilm opgezet, en we waren aan het filmen op Vancouver Island, en dat haalde het Tribeca Film Festival, en dat is wat de aftrap gaf voor mijn carrière. Sindsdien ben ik in LA geweest en heb ik verschillende dingen gedaan. Schrijven, regisseren en nu produceren, en dat was een thriller-horror, ik heb een passie voor het genre, wanneer ik maar kan proberen echt iets te brengen waar ik gepassioneerd over ben en het dan in elkaar te zetten.

PSTN: Dat is geweldig, hoe ben je begonnen met het schrijven hiervan [Havenhurst], hoe kwam dat tot stand?

AAS: Nou, het is grappig, jaren geleden ontmoetten Dan en ik elkaar via een bevriende producer die ons allebei in een kamer plaatste en zei: "Jullie zijn allebei genrejongens, bedenk een geweldig concept dat franchisewaardig zou kunnen zijn", dus Dan en ik brachten de dag om het uit te zoeken en we kwamen terecht bij Havenhurst. Van daaruit werkten we uiteindelijk niet meer met die producer, maar we namen het concept en evolueerden het, en we zetten het op een gegeven moment op bij Lionsgate voor een tv-serie met Twisted Pictures en gingen toen terug naar een speelfilm, en het is gemaakt.

PSTN: Waar vonden de opnames op locatie plaats?
 
AAS: We hebben gefilmd in Los Angeles. Alle spullen in het gebouw zijn gebouwd, dus we hebben het op podia gedaan. We hebben alle gangen gebouwd, alle appartementen, de wasruimte, alles is een bouwwerk. We gebruikten het Herald-Examiner-gebouw voor de kelderspullen en spullen in de binnenstad. En daarna deden we een twee- of driedaagse unit in New York om de buitenkant van Havenhurst en Julia door de stad te laten lopen.

PSTN: Ja, die buitenkant was prachtig – het zag er echt gotisch uit.
 
AAS: Dat hadden we letterlijk vanaf dag één in onze gedachten. Toen we dit gebouw in New York daadwerkelijk vonden, dachten we: "Dat is het!"

PSTN: Dat is gewoon zo geweldig. Is het script te veel herzien of was het je oorspronkelijke concept?

AAS: Uhh, ja, het was het meest originele concept, toen we Mark Burg [uitvoerend producent] aan boord brachten, weet je dat we het script op een plek kregen waar we er vertrouwen in hadden om iemand als een Mark of een Jason Blum aan te trekken Board die een merk had dat het als het ware zou zalven, en het bedrijf van Mark Burg, ze hadden hun naam er al op staan ​​met Twisted Pictures toen we het als tv-serie hadden, dus we gingen eerst naar hem toe en hij vond het concept erin leuk en we hebben een paar maanden met hem aantekeningen gemaakt. En toen we daarmee klaar waren, hebben we gewoon dat script opgenomen.

PSTN: Wat mij echt raakte was de hele verslaving, waarbij de hoofdpersoon een verslaving aan alcohol doormaakte en het traumatische verleden met haar dochter, je hebt het echt vastgelegd. Toen ze met al die drank langs de toonbank liep, was ze even aan het nadenken, en toen gaf ze uiteindelijk toe. Het werd echt goed weergegeven.

AAS: Ja, ik ben er geen onbekende in. Er zijn veel mensen in mijn leven die erdoor geplaagd worden. We wilden eigenlijk zoveel mogelijk creëren in deze films zoals Saw, het is bijvoorbeeld een soort moraliteitsverhaal. Dit wordt dus vanuit dezelfde invalshoek benaderd, dus daarom denk ik dat Twisted Pictures het zo leuk vond. Ze doen zichzelf pijn, ze doen de mensen om hen heen pijn, wat vaak het geval is, maar we gaan uiteraard tot het uiterste.

PSTN: Ja

AAS: Met HH Homes zijn we getrouwd met de strijd die mensen doormaken met hun verslaving. [Beide lachen]

PSTN: Het was een goed concept. Het trok mij echt, echt waar. Een ander leuk ding aan deze film, althans voor mij, ik kon er niet achter komen of dit bovennatuurlijke dingen aan de hand zijn of dat dit een echt persoon is. Ik kon er tot het einde de vinger niet op leggen.

AAS: Wij hoopten dat dat de bedoeling was. Daarom zie je Jed, de man in de muren, pas later in de film bijna nooit. We hoopten, vooral met die opening. We hoopten dat mensen zouden denken: “Oh, dit is een spookachtig gebouw… en dat onthullen we langzaam. Zoals we de foto van HH Holmes in de lobby laten zien. We beginnen dat steeds vaker in te voeren en mensen zeggen: "Wacht, dat is geen geest, er beweegt daadwerkelijk iemand door de muren."

PSTN: Ja, en dat vind ik net zo eng. [Lacht] Iemand in de muren.

AAS: Oh ja, zeker.

PSTN: Voor mij was het een terugkeer naar Wes Craven's De mensen onder de trapHet feit dat mensen door de muren gingen om zich in dit gebouw te verplaatsen, dat was echt gaaf. Heb je grappige verhalen over de set, met Danielle of zoiets?

AAS: Ehm, niet echt. De zegen en de vloek van deze film was dat we hem met een relatief kort schema hadden en we probeerden, met het bouwen en alle technische dingen, de actie en het laten verdwijnen van mensen, het was elke dag zo'n uitdaging, umm we hadden niet veel tijd voor grappen en dergelijke. We waren allemaal zo gefocust op het proberen het te laten werken. De acteurs waren zo geïnteresseerd in de rollen, kwamen opdagen, waren stil en gefocust. Ik bedoel, eerlijk gezegd was het alsof ik de hele tijd in een horrorfilm leefde, omdat we moesten opvoeren waar alles heel goed verlicht was. 's Morgens waren ze een uur bezig met het beslaan van de hele zaak. Dus toen je de set opliep, leefde je al in een sombere, enge sfeer en het helpt mensen om in de stemming te komen. We bleven dus gewoon heel gefocust en probeerden stil te blijven en alles in beweging te houden. Het grappigste voor ons was volgens mij de scène in de film waarin Julie Benz voor Jed wegrent en ze tegen de stalen deur slaat en zich omdraait, waarna de vloer onder haar vandaan komt. Ze was doodsbang om dat te doen. Maar ik bedoel, ze is een trooper. Ze deed de meeste van haar stunts tot het punt waarop we mensen door muren gooiden.

PSTN: Ja, er waren veel stunts. Mensen werden heen en weer geslingerd. Ik voelde het; het was moeilijk.

AAS: Ja, bij de eigenlijke stunt waarbij we de prostituee door de kamer gooiden, waren er letterlijk geen kabels, en het was als een lancering van ruim anderhalve meter hoog, de hele kamer schudde.

PSTN: Ik kan me voorstellen dat het wreed was en dat het heel goed werkte. Hoe was het om met, jeetje, ik kan haar naam niet uitspreken, dus ik zal haar karakternaam gebruiken, Eleanor.

AAS: Ja, het was een traktatie. Het punt is dat ik al zo lang fan ben van Julie Benz vanwege al haar dingen die ze heeft gedaan. En met Fionnula Flanagan [Eleanor]. Als je van The Others houdt, is ze daarin onvergetelijk. Toen ze ermee instemde het project te doen, was ik in de wolken, en ze was gewoon een lieve en professionele vrouw. Ze kwam opdagen, en ze veranderde gewoon in Eleanor waar jij bij was, het was geweldig. Ik hoefde haar nauwelijks aantekeningen te geven. Dat is wat je wilt als regisseur, deze acteurs komen opdagen en ze geven je heel veel dingen. Zij is een van die acteurs; het was heel erg leuk.

PSTN: Ze speelde het goed, ik vond dat personage echt leuk. De scène waarin de rechercheur binnenkwam en haar een beetje begon te boren, en ze zei: 'Nou, ik hoop dat je een bevel hebt', het kon haar niets schelen, ze was echt...

AAS: Zelfverzekerd.

PSTN: Oh ja, heel zelfverzekerd. En toen was Julie Benz geweldig.

AAS: Nou, dat is het punt. Je hebt iemand als Julie Benz, en als regisseur kan het beide kanten op gaan, maar ik moet zeggen dat ze gewoon zo'n professional was, ze kwam elke dag gefocust opdagen, ze hield van het personage, ze hield echt van de film. het was erg leuk om met haar te werken. Ze leverde een heel ingetogen krachtige prestatie; ze heeft Jackie echt genageld. Je gelooft dus echt de strijd die ze heeft doorgemaakt.

PSTN: Ja, de strijd was er zeker. Zoals ik al zei, het voelde heel echt. Toen ik erop inging zoals ik al zei, dacht ik echt: "Ik vraag me af hoe dit zal zijn?" Nadat ik ernaar had gekeken, zei ik hardop: 'Oh onzin! Ik had dit ding een week geleden moeten bekijken toen ik het kreeg, waarom heb ik zo lang gewacht? Ik prijs je daarvoor, omdat ik weet dat het nu zo moeilijk is om deze films te maken, er is gewoon zoveel. Deze film wordt van mij met de hoogste aanbevelingen geleverd; Ik kan gewoon niet wachten tot het uitkomt, zodat ik het met mensen kan delen.

AAS: Geweldig, ja, dat is wat we willen.

PSTN: Ik weet dat het zo moeilijk is om je spullen daar te krijgen, we willen alleen niet dat het tussen de kieren terechtkomt.

AAS: Dat waardeer ik, ja, we hebben er behoorlijk hard aan gewerkt. Van het productieontwerp tot het acteren, we hebben er veel moeite in gestoken.

PSTN: Ja, dat kun je zien. En het pakte goed uit. Ben je van plan een vervolg te maken?

AAS: Ik zou het graag willen, ik bedoel, we zijn daar een beetje klaar voor en mensen zullen klagen: "nou, het einde is niet als een einde, het is als een begin." Ja, zeker, we hebben een verhaallijn. Het zou geweldig zijn, maar weet dat het afhangt van hoe succesvol het zal zijn of iemand er wel of niet meer geld in wil steken.
 
PSTN: Hopelijk doet deze het goed, want het zou een traktatie zijn om een ​​tweede te hebben. Ik was erg blij met het einde; Ik weet dat sommige mensen echt geïrriteerd raken door dat soort dingen. Het was geweldig; Ik wilde niet dat het gesloten was, ik wilde dat het open bleef. Als kijker kan mijn verbeelding het uitspelen: "Wat gaat er nu gebeuren?" En ik vind dat leuk.
Ben je momenteel met iets anders bezig?

AAS: Ik ben nu eigenlijk in Canada, ik heb een productiebedrijf en we produceren een handvol films. Maar ja, ik ben een aantal verschillende horrorfilms aan het ontwikkelen. Eén gebaseerd op een waargebeurd verhaal over de gevangenis hier. Zodra ik dichterbij kom om die dingen klaar te hebben voor gebruik, zal ik het mensen laten weten. Maar ja, niets in het bijzonder, allerlei dingen, maar niets in het bijzonder.

PSTN: Nou dat is goed. Wordt dat gefilmd in Canada of denk je dat je hierheen komt, naar de Verenigde Staten?

AAS: Ik weet het niet. Ik doe alles in fases. Wij ontwikkelen het verhaal, brengen het op een mooie plek en beslissen vervolgens waar we het het beste kunnen maken.

PSTN: Hoe was het schrijven met Daniel Ferrands? Ik denk dat hij produceerde Het ID.

AAS: Hij deed. Daniel is geweldig, ik ken hem nu zo'n zeven of acht jaar. Hij is een lieverd; hij is een horrorfanaat. Dit is waar het om gaat, dit is een passie voor hem, maar het is ook zijn leven. Hij kende de Lutz; hij kent persoonlijk al deze mensen die hij heeft voortgebracht Amityville: Het ontwaken & Rondspoken in Connecticut, hij is echt verbonden met de horrorwereld. Hij is gewoon een geweldige kerel.

PSTN: Dat is geweldig. Ja, ik weet dat Amityville steeds wordt veranderd, dus hopelijk komt dat binnenkort uit. Nou, heel erg bedankt, Andreas. Ik hoop dat ik je snel weer kan spreken

AAS: Ja zeker, bedankt, Ryan, ik waardeer het.

 

https://youtu.be/ITA5xHKjlQE

Pagina's: 1 2