Welkom terug bij onze doorlopende les over de geschiedenis van Halloween! Toen we de vorige keer stopten, riepen de druïden de clans bijeen om hun band met de doden en de oogst te vieren.

Rond 37 na Christus begon het christendom populairder te worden in het Romeinse rijk, maar pas toen Constantijn de Grote aan de macht kwam als keizer, werd het rijk rond 314 na Christus tot christelijk verklaard. Een van de eerste zaken onder het nieuwe regime was de systematische ontmanteling van het geloof van de niet-christenen. Dit was een enorme ommekeer ten opzichte van het standpunt van Rome vóór die tijd. In het verleden was het de manier van Rome geweest om een ​​overwonnen volk toe te staan ​​hun geloof en praktijken binnen een regio voort te zetten. Dit verzachtte, meer dan wat dan ook, de klap van mensen die door Rome waren overgenomen. Per slot van rekening kunnen hun belastingen omhoog gaan en betalen ze ze misschien aan een andere regering, maar ze kunnen nog steeds de troost krijgen van hun vertrouwde goden en godinnen wanneer ze de tempel binnengaan.

Niet zo met het nieuwe christelijke regime. Veel geleerden geloven dat deze striktheid niet alleen voortkwam uit het geloof in een enkelvoudige godheid (toen bijna ongehoord), maar ook vanwege de manier waarop ze vroeg in hun ontwikkeling werden behandeld. Zie je, ze werden ooit door de Romeinse leiders als een verraderlijke cultus beschouwd, en het geloof in het nieuwe sekte-achtige geloof dat leerde dat Romeinse leiders de mensen slechte doctrine leerden en omvergeworpen moesten worden, zag veel christenen voor de leeuwen worden gegooid in de gladiatorenspelen . Nu ze aan de macht waren, waren ze beslist klaar om iedereen onder hun heerschappij te laten weten dat het hun weg of de dood zou zijn.

Terwijl velen uiteindelijk bogen voor de leiders van de nieuwe christenen, waren de Kelten en hun druïde priesters en priesteressen niet zo bereid hun geloof los te laten. In feite veroorzaakten de Kelten en hun Saksische tegenhangers meer problemen voor Rome dan bijna elk ander deel van het rijk. Toen christelijke priesters de mensen probeerden te vertellen dat hun goden demonen waren en hun vieringen satanisch waren (kan iets satanisch zijn als je niet in satan gelooft?), hadden ze de neiging om aan de ontvangende kant van een opstand te komen. De druïden leidden deze opstanden en zo werden ze volksvijand nummer één in de Keltische landen onder de heerschappij van Rome.

Wat doe je in zo'n situatie? De oplossing was simpel. Weg met de druïden! Dat klopt, het werd illegaal om de rituelen en overtuigingen van de druïden uit te oefenen en dit werd bestraft met de doodstraf. Naarmate het aantal druïden afnam, werden grotere aantallen christelijke priesters naar het gebied gestuurd, maar ze slaagden er nog steeds niet in, vooral in de gebieden van het moderne Ierland, om het oude geloof volledig neer te slaan. Dus namen ze een houding aan van "Als je ze niet kunt verslaan, verleid ze dan om zich bij jou aan te sluiten". Het was een onderneming die eeuwen zou duren om te voltooien, en sommigen zouden beweren dat het nooit volledig is gelukt.

Paus Gregorius I in de late 6^th eeuw zijn priesters naar heidense tempels gestuurd om ze opnieuw in te wijden in de naam van de christelijke God. De godin Brigid van Ierland was zo geliefd bij de mensen dat ze niet van haar af konden komen, dus vertelden ze de mensen dat het oké was om nog steeds tot haar te bidden omdat ze duidelijk een heilige was. Terwijl ze bezig waren, begonnen ze enkele van de geliefde vieringen van de Kelten en Saksen een andere naam te geven. Yule werd Kerstmis; Oilmec/Ostara werd Pasen, en je raadt het al, Samhain werd All Hallow's Eve, onmiddellijk gevolgd door Allerheiligen.

De vreugdevuren en andere rituelen waren duidelijk uit All Hallow's Eve. Er zou geen viering zijn van de terugkeer van de voorouders omdat de zielen van alle goede mensen na de dood naar de hemel werden weggevoerd. Dus als je dode oom Finn op Samhain-avond in je huis verscheen, was hij duidelijk slecht en een agent van Satan. Er was echter nog een andere mogelijkheid. Als iemand die je kent niet slecht genoeg is om naar de hel te worden gestuurd, maar niet helemaal goed genoeg om in de hemel te komen, kan hij in het vagevuur terechtkomen. All Hallow's Eve begon te evolueren naar een nacht van bidden en vasten voor degenen die in het vagevuur zouden kunnen worden betrapt, zodat ze naar de hemel konden gaan.

Dit werkte goed in de grotere delen van Groot-Brittannië, maar nogmaals, de vroege Ierse Kelten waren gewoon niet in bedwang te houden. Ze waren meer dan bereid om te bidden en te vasten, maar er zou beslist een viering moeten zijn om die tijd te volgen. En de Romeinen... nou ja, ze konden gewoon geen goede manier bedenken om ze te laten stoppen.

Ik hoop dat je genoten hebt van het tweede deel van onze reis in de geschiedenis van Halloween. We zijn overgegaan van dansen en vreugdevuren naar gebed en meditatie en we zijn nog lang niet klaar met onze reis! Doe volgende week weer mee voor deel 3!