Documentairemaakster Penny Lane heeft in haar veelgeprezen carrière alles gecoverd, van zeeapen tot Richard Nixon. In haar nieuwste film Heil Satan?, richt ze haar lens op The Satanic Temple, zijn geschiedenis en zijn oorzaak.

Opgericht tijdens de regering-Bush, was The Satanic Temple bedoeld om te worden gezien als een religieuze organisatie die op de een of andere manier in strijd was met de 'waarden' van de regering, zoals ze waren.

Ze kwamen op het idee van Satan als "de tegenstander" en in een mum van tijd hadden ze hun organisatie gevormd met als middelpunt de Baphomet-iconografie met een missie om de scheiding van kerk en staat te versterken en het idee dat vrijheid van religie vrijheid is voor allen godsdiensten.

Lane's verweeft vakkundig het verhaal van de oprichting van de groep met interviews van leden uit het hele land die de zaak van TST hebben opgepakt, en twee dingen worden vrijwel onmiddellijk duidelijk.

1. De leden van The Satanic Temple vinden vaak hun weg naar de symbolische deuren terwijl ze op zoek zijn naar betekenis en behoren tot een groep mensen die hen overeind houdt en steunt voor wie ze zijn.
2. Ze krijgen ook bijna onmiddellijk energie van de geest van een activist, klaar om te vechten voor de rechten van anderen die zich op dezelfde manier verloren hebben gevoeld en buitengesloten van het systeem.

Dit lijkt vooral het geval te zijn bij Lucien Greaves, het publieke gezicht van de organisatie en een man die op de een of andere manier zowel charismatisch als gereserveerd tegelijk overkomt. Het ene moment spreekt hij brutaal met religieuze leiders en conservatieve nieuwslezers, en het volgende moment leest en herleest hij nerveus aantekeningen voor een toespraak die hij bereid is te houden om er zeker van te zijn dat hij precies het juiste zegt.

Greaves en de hoge raad van de tempel gaven de filmmaker tijdens het filmen vrijwel onbelemmerde toegang tot de groep, en als zodanig is ze in staat haar kijkers mee te nemen naar zowel organisatorische bijeenkomsten als rituele vieringen van de groep, waarvan sommige sommige kijkers kunnen choqueren, niet vanwege hun aard - hoewel sommigen beslist tot het uiterste gaan - maar meer door de al te alledaagse kwaliteit van sommigen.

In feite zijn het de bijeenkomsten in achtertuinen en op stranden waar we een glimp opvangen van het lidmaatschap van The Satanic Temple als een diverse, volledig accepterende groep mensen die gewoon de wereld een betere plek willen maken zonder afhankelijk te zijn van een of andere alles- machtige godheid om hen te vertellen hoe ze het moeten doen.

Dit zijn geen angstaanjagende mensen. Ze brengen geen offers aan Satan. In feite gelooft de meerderheid van de leden niet in "Satan" als een echt wezen tot wie ze bidden.

Integendeel, grotendeels zijn het atheïsten en humanisten die Satan hebben aangenomen als een symbool van het trotseren van degenen die proberen vrijheden weg te nemen en hun geloof aan anderen op te dringen.

Dat is niet alleen het geval Heil Satan? verhelderend, maar ook leerzaam.

De Satanic Temple heeft naam gemaakt door zich te verzetten tegen de opname van monumenten van de Tien Geboden in gerechtsgebouwen en op andere door de staat gefinancierde eigendommen en eigendommen. Ze doen dit slim, niet door te eisen dat ze worden neergehaald, maar door te vragen dat hun eigen nogal indrukwekkende standbeelden van Baphomet naast hen worden geplaatst.

Als ze tegen zijn, brengen ze het punt naar voren niet het opnemen van andere religieuze iconografie maakt het christendom tot een meer legitiem religieus geloof. Dit zet hun voet tussen de deur om de scheiding van kerk en staat te bespreken.

Een van de meest onthullende stukjes informatie die hieruit naar voren komt, is echter dat veel van deze monumenten daadwerkelijk aan verschillende staten zijn geschonken toen Cecil B. DeMille zijn religieuze epos promootte, De tien Geboden.

Lane bevat zelfs beelden van Charlton Heston die een kleine schenkingsceremonie uitvoert en zo'n monument onthult tijdens een persevenement.

Door dit alles neemt de regisseur beelden op van conservatieve, fundamentalistische religieuze nieuwsankers, predikanten en anderen die praten over het fictieve kwaad van de organisatie en haar volgelingen. Ze duikt in de satanische paniek van de jaren 80 en hoe de fantastische en valse verhalen over 'satanisten' in feite de misstanden weerspiegelden die gaande waren in meer traditionele religieuze organisaties.

Er zijn zoveel dingen om uit elkaar te halen en te bespreken naarmate de aftiteling vordert Heil Satan? dat is eigenlijk het kenmerk van elke goede documentaire.

Bovendien was de organisatie zelf onlangs door de IRS de status van officiële kerk verleend in de Verenigde Staten een laagje legitimiteit toevoegen aan hun argumenten.

wees gegroet Satan?, gedistribueerd door Magnolia Pictures, wordt op vrijdag 10 mei 2019 exclusief vertoond in Landmark's Hillcrest Cinemas voordat het naar een bredere distributie gaat. Voor meer informatie over de film, bezoek hun officiële website.