Geschreven door Patti Pauley

Zoals het oude gezegde luidt, zijn er maar twee bepaalde dingen in het leven; overlijden en belastingen. En als ik in deze tijd leef, weet ik niet zeker welke barmhartiger is. Dat concept kan echter worden betwist als het gaat om de wondere wereld van cinema. De uitbeelding en verschijning van Magere Hein zelf, of gewoonweg de Dood genoemd in films, varieert van luchtige humor tot schijt-je-broek-angstaanjagend, en zelfs tot een liefdesverhaal dat jaloers is op dat van Shakespeare's Romeo & Juliet. 

Dood jij lady-killer, jij.

 

Ja, de dood kan walgelijk genadig zijn en aan de andere kant meedogenloos voor zover het theater gaat. Maar om eerlijk te zijn, Death heeft een baan net als ieder van ons gemiddelde Joes. Dus we kunnen niet echt een hekel hebben aan de man met de lijst van wie dat uiterlijke lichaam moet laten vertrekken naar alles wat te wachten staat in het hiernamaals. We kunnen de 24-uursbaan van Death waarschijnlijk vergelijken met de klassieke DMV-medewerker. Het is nooit hun schuld dat je in die benauwde, door God verlaten zevende laag van HEL moet zijn. Maar we nemen hoe dan ook onze woede op hen uit, en natuurlijk lachen ze het laatst met die gekke foto die op je rijbewijs belandt. Je bent gewoon hoe dan ook genaaid.

Dat gezegd hebbende, laten we de entiteit Magere Hein eren die door de jaren heen in films is geportretteerd met een kleine lijst met de coolste portretten van de geest in de filmwereld. En we beginnen met een klassieke favoriet uit de kindertijd.

 

Last Action Hero

Ian McKellen als Magere Hein? Kom op, in de woorden van Skeletor, ik zou een moeten zijn Hij-dwaas om deze prestatie niet op te nemen. Natuurlijk, tenzij je een kind van de jaren '90 was, heeft deze film misschien geen zachte plek in je zwarte hart, omdat hij werd gepand en belachelijk gemaakt door zowel volwassenen als critici, wat de carrière van Arnold bedreigde. Ja, ik denk dat ze dachten dat het zo erg was.

Hoe dan ook, of je de film nu leuk vond of niet, de rol van Magere Hein van McKellen is behoorlijk solide, zoals bij alles wat de man op film doet. De fantastische entree van de dood in de realiteit via een filmscherm dat het meest passend speelt De zevende zegel, is gewoon pure ontzagwekkendheid. McKellen met zijn gebruikelijke charismatische maar ietwat cynische vibe brengt hij triomfantelijk naar elke rollenspel Death. Hij maakt zelfs de rotzooi een kind bang dat hem vertelt wanneer hij dood gaat. Verdomme! Meedogenloze Ian! Bezoek de gedenkwaardige scène opnieuw door hier te klikken.

 

Het masker van de rode dood (1964)

Net als bij Sir Ian McKellen zou ik nooit met mezelf kunnen leven als ik de legendarische uitvoering van Vincent Price niet zou opnemen in het sadistische verhaal van de geest van Edgar Allen Poe. Price is op zijn best met pure snor-ronddraaiende schurken in de film van Roger Corman uit 1964 als een sadistische klootzak Prince die leeft onder de zeer gruwelijke dreiging van de rode pest van de dood voor zijn deur. Wanneer het overdadige sadistische feest dat hij gooit echter wordt gecrasht door een onconventioneel gekleed in rode Reaper, gespeeld door goed, Price zelf, doet zijn onheilspellende houding zijn A + uitvoering van Prins Prospero.

 

De Frighteners

Kijk of u de fijne nationale schat die er is, niet kunt waarderen The Frighteners, Ik ben er vrij van overtuigd dat je een negatief mens moet zijn. Hoewel het voor het grootste deel een leuke film is, zijn de beangstigende beelden en de geest van een seriemoordenaar (Jake Busey) in de vorm van de goede ole 'Reaper in Peter Jackson's film uit 1994 op de beste manieren fantastisch verontrustend. Deze krachtige pseudo-versie van de Reaps houdt ervan om getallen in de hoofden van zijn slachtoffers te snijden en kan zelfs andere geesten doden. Plus, Marty McFly vs Death. Alle andere argumenten zijn ongeldig.

 

De zin van het leven van Monty Python

Nou, we kunnen zeker geen Reaper-lijst hebben zonder de zalmmousse van De zin van het leven van Monty Python! Deze versie van Meneer Dood crasht een pretentieus etentje in het zevende deel van de film, schijnbaar om iemand aan de tafel naar het hiernamaals te begeleiden. Echter in pure Monty Python mode, Mr. Death zoals de partij naar hem verwijst, wordt gebombardeerd met een hoop belachelijkheid en zich niet bewust Het vliegende circus bemanning, hem alleen maar hilarisch frustrerend verder in een grofgebekte Reaper die gewoon wil doorgaan met de rest van zijn dag.

 

Scrooged

The Ghost of Christmas Future is waarschijnlijk een van de meest unieke afbeeldingen van Death op deze lijst, waarbij de klassieke look van ol 'Grims zwarte vodden met capuchon wordt gecombineerd met een moderne draai van een televisiescherm als een gezicht in plaats van de gebruikelijke schedel, of in sommige gevallen, helemaal niets.

We kennen allemaal het verhaal van Dickens 'tijdloze verhaal van hebzucht en verlossing en in de loop van talloze filmische vertellingen van Scrooge, is Frank Cross' (de moderne Ebeneezer) ontmoeting met de griezelige geest van wat komen gaat, absoluut de meest verontrustende. Wat indrukwekkend is voor een film die als komedie wordt bestempeld. Serieus, als je een kind was dat toekeek Scroogedwaren de gevangen zielen die zich onder de mantel van de geest verscholen nogal angstaanjagend.

 

Meer op de volgende pagina!

Pagina's: 1 2