Verbind je met ons

Nieuws

George Romero: Zijn zombiefilms echt dood?

gepubliceerd

on

Ik ben altijd een grote fan geweest van George Romero. En als je een fan bent van welke zombiefilm dan ook, zou je dat ook moeten zijn. De regisseur veranderde het gezicht van de zombie voor altijd met zijn indiefilm uit 1968 Nacht van de levende doden. Sindsdien heeft alles min of meer geprobeerd de magie van dat zwart-wit meesterwerk na te bootsen.

De impact van de film is nog steeds voelbaar. De populariteit van films zoals World War Z en televisieprogramma's zoals The Walking Dead zijn bewijs genoeg. Maar ondanks hun populariteit heeft George Romero moeite om zijn eigen ideeën aan het publiek bekend te maken. Is hij een slachtoffer van zijn eigen schepping?

In een interview met The Hollywood Reporter, de regisseur maakt heel duidelijk dat hij er inderdaad uit is geduwd. Om te citeren:

Hollywood Reporter: Heb je gedachten over de toekomst van de Dood franchise?

Romero: Ik ben er een beetje uit gevallen. De doden zijn tegenwoordig overal. Ik denk echt dat Brad Pitt het heeft vermoord. The Walking Dead en Brad Pitt heeft het gewoon allemaal vermoord. De remake van Dageraad der doden Geld verdiend. Ik denk vrij veel geld. Dan Zombieland geld verdiend, en dan komt plotseling Brad Pitt en hij geeft $ 400 miljoen of wat dan ook uit om te doen World War Z. [World War Z auteur] Max Brooks is een vriend van mij, en ik dacht dat de film helemaal niet representatief was voor wat het boek was en dat de zombies, ik weet het niet, mieren waren die over de muur in Israël kropen. Leger mieren. Je zou net zo goed kunnen maken De naakte jungle. Wat mij betreft, ben ik tevreden met wachten tot er een soort van zombies sterft. Mijn films, ik heb geprobeerd er een boodschap in te stoppen. Het gaat niet om het bloed, het gaat niet om het horrorelement dat erin zit. Het gaat mij meer om de boodschap. Dat is het, en ik gebruik dit platform om mijn gevoelens te kunnen tonen over wat ik denk.

Dit is zeker zorgwekkend, en het verdriet achter deze woorden is overweldigend. De films van Romero behoren tot de beste die het horrorgenre te bieden heeft. Hoe dan ook, het lijkt erop dat het verstrijken van de tijd de invloed van de filmmaker begint te begraven ten gunste van een meer gemoderniseerde, bubblegum-achtige zombie.

Zombies zijn echt overal. Net als de films zijn ze langzaam de popcultuur aan het insluiten tot het laatste moment waarop we volledig onder de voet gelopen worden. Planten versus Zombieën. Trots + Vooroordelen + Zombies. iZombie. De lijst gaat maar door.

Romero heeft een punt - meestal. Het lijkt erop dat als het beeld van de zombie zo iconisch is geworden dat het idee dat de ondoden een vat voor een metafoor zijn, oud nieuws is geworden. Dageraad der doden was een cynische kijk op consumentisme. De wezens hier stroomden naar winkelcentra en sjokten gedachteloos rond, net zoals de media hen het grootste deel van hun leven hadden opgedragen. Bij elke film had George Romero een statement gemaakt. Dit waren persoonlijke films, films met betekenis en diepgang. En terwijl ik zeker deed en geniet van Scoutsgids voor de zombie-apocalyps, het was op zijn best hersenloos leuk.

Ik ben het wel eens met de De nacht van de levende doden maker grotendeels. Ik begrijp wat hij zegt over het gevoel dat hij in de steek is gelaten door al deze mensen die, bewust of onbewust, invloed van hem hebben overgenomen. Ik denk echter dat er ook iets over moet worden gezegd.

Het verschil tussen The Walking Dead en bijna elke andere film, boek of game met een zombiethema, is dat het menselijke element het sterkste deel ervan is. Voor alle Walkers die te vinden zijn in TWD, het is bewezen - vooral door Negan - dat zelfs in een wereld vol vleeseters, de echte monsters nog steeds de mensen zijn. Het heeft altijd het beste gewerkt als er een sterk element van menselijk drama is. Wanneer hoofdpersonages sterven, schieten de kijkcijfers omhoog. Dat is prima. Dat is wat er gebeurt met een goed drama.

The Walking Dead begrijpt de menselijke tragedie zo goed dat ik veel mensen het een 'Soap Opera met zombie-cameo's heb horen noemen - wat naar mijn mening prima is. Het heeft meer dan één grens overschreden en een groot deel van de mensen van streek gemaakt. Maar de reden waarom het zo populair blijft, is vanwege de cast. Misschien maakt de show geen politiek statement zoals Romero, maar er is ongetwijfeld meer aan de show dan alleen Walkers.

Nogmaals, het is belangrijk op te merken dat de show de uitzondering en niet de regel. Zombies elders hebben een dwaze, komische aantrekkingskracht gekregen. Vaker wel dan niet, worden de ondoden die uit de graven oprijzen afgebeeld in horrorkomedies. Hoe schandaliger, en hoe meer je het idee van een zombie kunt satiriseren, hoe beter een film lijkt te doen. Het is een ongelooflijk vreemde en onverwachte trend.

Ik denk dat Romero het nog steeds in zich heeft om een ​​goede film te maken. Echt waar. Hij is een slimme, sympathieke man. We hebben alleen mensen nodig om zijn naam levend te houden en iedereen eraan te blijven herinneren waar The Walking Dead en World War Z kwam in de eerste plaats vandaan. Ondanks de overvloed aan zombies in deze tijd, lijkt het behoorlijk eenzaam zonder George A. Romero.

Eis zijn films. Draag je De nacht van de levende doden overhemden. Help zombiefilms...menselijk te houden.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Blijf op de hoogte voor meer updates.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen