Ik ben altijd een grote fan geweest van George Romero. En als je een fan bent van welke zombiefilm dan ook, zou je dat ook moeten zijn. De regisseur veranderde het gezicht van de zombie voor altijd met zijn indiefilm uit 1968 Nacht van de levende doden. Sindsdien heeft alles min of meer geprobeerd de magie van dat zwart-wit meesterwerk na te bootsen.

De impact van de film is nog steeds voelbaar. De populariteit van films zoals World War Z en televisieprogramma's zoals The Walking Dead zijn bewijs genoeg. Maar ondanks hun populariteit heeft George Romero moeite om zijn eigen ideeën aan het publiek bekend te maken. Is hij een slachtoffer van zijn eigen schepping?

In een interview met The Hollywood Reporter, de regisseur maakt heel duidelijk dat hij er inderdaad uit is geduwd. Om te citeren:

Hollywood Reporter: Heb je gedachten over de toekomst van de Dood franchise?

Romero: Ik ben er een beetje uit gevallen. De doden zijn tegenwoordig overal. Ik denk echt dat Brad Pitt het heeft vermoord. The Walking Dead en Brad Pitt heeft het gewoon allemaal vermoord. De remake van Dageraad der doden Geld verdiend. Ik denk vrij veel geld. Dan Zombieland geld verdiend, en dan komt plotseling Brad Pitt en hij geeft $ 400 miljoen of wat dan ook uit om te doen World War Z. [World War Z auteur] Max Brooks is een vriend van mij, en ik dacht dat de film helemaal niet representatief was voor wat het boek was en dat de zombies, ik weet het niet, mieren waren die over de muur in Israël kropen. Leger mieren. Je zou net zo goed kunnen maken De naakte jungle. Wat mij betreft, ben ik tevreden met wachten tot er een soort van zombies sterft. Mijn films, ik heb geprobeerd er een boodschap in te stoppen. Het gaat niet om het bloed, het gaat niet om het horrorelement dat erin zit. Het gaat mij meer om de boodschap. Dat is het, en ik gebruik dit platform om mijn gevoelens te kunnen tonen over wat ik denk.

Dit is zeker zorgwekkend, en het verdriet achter deze woorden is overweldigend. De films van Romero behoren tot de beste die het horrorgenre te bieden heeft. Hoe dan ook, het lijkt erop dat het verstrijken van de tijd de invloed van de filmmaker begint te begraven ten gunste van een meer gemoderniseerde, bubblegum-achtige zombie.

Zombies zijn echt overal. Net als de films zijn ze langzaam de popcultuur aan het insluiten tot het laatste moment waarop we volledig onder de voet gelopen worden. Planten versus Zombieën. Trots + Vooroordelen + Zombies. iZombie. De lijst gaat maar door.

Romero heeft een punt - meestal. Het lijkt erop dat als het beeld van de zombie zo iconisch is geworden dat het idee dat de ondoden een vat voor een metafoor zijn, oud nieuws is geworden. Dageraad der doden was een cynische kijk op consumentisme. De wezens hier stroomden naar winkelcentra en sjokten gedachteloos rond, net zoals de media hen het grootste deel van hun leven hadden opgedragen. Bij elke film had George Romero een statement gemaakt. Dit waren persoonlijke films, films met betekenis en diepgang. En terwijl ik zeker deed en geniet van Scoutsgids voor de zombie-apocalyps, het was op zijn best hersenloos leuk.

Ik ben het wel eens met de De nacht van de levende doden maker grotendeels. Ik begrijp wat hij zegt over het gevoel dat hij in de steek is gelaten door al deze mensen die, bewust of onbewust, invloed van hem hebben overgenomen. Ik denk echter dat er ook iets over moet worden gezegd.

Het verschil tussen The Walking Dead en bijna elke andere film, boek of game met een zombiethema, is dat het menselijke element het sterkste deel ervan is. Voor alle Walkers die te vinden zijn in TWD, het is bewezen - vooral door Negan - dat zelfs in een wereld vol vleeseters, de echte monsters nog steeds de mensen zijn. Het heeft altijd het beste gewerkt als er een sterk element van menselijk drama is. Wanneer hoofdpersonages sterven, schieten de kijkcijfers omhoog. Dat is prima. Dat is wat er gebeurt met een goed drama.

The Walking Dead begrijpt de menselijke tragedie zo goed dat ik veel mensen het een 'Soap Opera met zombie-cameo's heb horen noemen - wat naar mijn mening prima is. Het heeft meer dan één grens overschreden en een groot deel van de mensen van streek gemaakt. Maar de reden waarom het zo populair blijft, is vanwege de cast. Misschien maakt de show geen politiek statement zoals Romero, maar er is ongetwijfeld meer aan de show dan alleen Walkers.

Nogmaals, het is belangrijk op te merken dat de show de uitzondering en niet de regel. Zombies elders hebben een dwaze, komische aantrekkingskracht gekregen. Vaker wel dan niet, worden de ondoden die uit de graven oprijzen afgebeeld in horrorkomedies. Hoe schandaliger, en hoe meer je het idee van een zombie kunt satiriseren, hoe beter een film lijkt te doen. Het is een ongelooflijk vreemde en onverwachte trend.

Ik denk dat Romero het nog steeds in zich heeft om een ​​goede film te maken. Echt waar. Hij is een slimme, sympathieke man. We hebben alleen mensen nodig om zijn naam levend te houden en iedereen eraan te blijven herinneren waar The Walking Dead en World War Z kwam in de eerste plaats vandaan. Ondanks de overvloed aan zombies in deze tijd, lijkt het behoorlijk eenzaam zonder George A. Romero.

Eis zijn films. Draag je De nacht van de levende doden overhemden. Help zombiefilms...menselijk te houden.