Niet iedereen heeft het over Rob Bottin (pron. Bo-tiener) zoveel als zou moeten. Andere artiesten die uit de gouden eeuw van praktische effecten kwamen, Rick Baker, Tom Savini en wijlen Stan Winston, zijn heilig verklaard in de wereld van filmmake-up, maar Bottin lijkt nooit meer de aandacht te krijgen die hij verdient. En hij verdient veel.

Hij is een van de meest getalenteerde makers die voortkwam uit die tijd waarin angst meer berustte op het manipuleren van tastbaar materiaal dan op broncode; wanneer mensen zeiden "het geld staat op het scherm", hadden ze het over de praktische effecten en niet over het salaris van de ster.

Uitzoeken hoe je levende fantasieën kon creëren van storyboard tot scherm betekende vroeger het oplossen van een groot aantal problemen, het was een taak die slechts enkelen in het bedrijf konden doen, waaronder Bottin.

Artiesten met speciale make-upeffecten van tegenwoordig lijken een compromis te moeten sluiten tussen wat ze in hun handen kunnen voelen en wat computersoftware voor hen kan invullen. Films en televisieshows vinden getalenteerde FX-alchemisten die een legering gebruiken die is gesmeed uit latex en CGI.

Bottin had toen nog geen Movie Maker, omdat hij er een was.

Waar is hij nu trouwens? Gelooft hij in digitale hulp?

Het behaarde genie is nog jong. Volgens veel bronnen is hij pas 61 jaar oud; hij vierde net een verjaardag op 1 april.

Sommigen zeggen dat Bottin een kluizenaar is die niet veel geeft om sociale media of het geven van interviews. Zijn laatste project volgens IMDb was aan Game of Thrones in 2014.

Hij was niet altijd zo geïsoleerd. Dat komt omdat zijn spraakmakende projecten in de vroege jaren 80 interessant waren voor genrejournalisten en branchegenoten die onder de indruk waren van zijn speciale soort talent, een talent dat grenzen verlegde door bioscoopbezoekers iets op het scherm te geven dat ze nog nooit eerder hadden gezien. Dit was nog nooit zo duidelijk als in zijn werk voor John Carpenter's Het ding.

Net zoals Leonardo Da Vinci werd gemythologiseerd vanwege zijn Mona Lisa, Bottins vaardigheid verder Het ding blijft een meesterwerk in de industrie, iets legendarisch.

Altijd bescheiden zei Bottin in een interview voor Fangoria weer 1982 dat hij echt niet degene is die verantwoordelijk is voor het creëren van de schrik, in plaats daarvan geeft hij die eer aan de schrijvers en regisseurs.

"Het verhaal is eng, en dan is het monster gewoon de punt aan het einde van de zin, 'zei hij. “Met andere woorden, als Het ding is eng, het zijn niet de monsters die eng zijn, het is de manier waarop John (Carpenter) spanning opbouwt.”

Zoals het verhaal gaat, zou Bottin vanwege zijn voorliefde voor perfectionisme en detail helaas last hebben van uitputting en andere gezondheidsproblemen na Het ding verpakt wat een bewijs is van zijn toewijding aan het vaartuig.

In een ander interview, Eric Brevig, Total Recall's visual effects supervisor die met Bottin aan die film werkte, zegt dat hij zelden correctie nodig had, het was er één en klaar.

"Een groot voordeel van het werk van Rob was dat het niet achteraf gerepareerd hoefde te worden," Brevig vertelde FXGuide terug in 2015. “Hij werkte gewoon met de tools die hij had tot het er geweldig uitzag, en het was in wezen een insert-shoot toen het werd gefotografeerd. Dus we hadden niet veel praktische deelname in termen van wat hij aan het doen was, behalve dat we allebei samenwerkten waar we het zouden nemen.

Voor wie het niet weet, Bottin is ook de man die verantwoordelijk is voor de effecten in klassiekers als The Fog (1980) Maniac (1980) Robocop, Se7en–de lijst gaat verder. In feite is het record van zijn kunstenaarschap in film zo lang en gerespecteerd dat je de zijne zou moeten bekijken IMDb-profiel, er zijn er te veel om hier op te noemen.

Je zou denken dat hij met zo'n grote catalogus van werk meer in de openbaarheid zou komen. Maar ook al is hij sober, zijn monsters worden voor altijd in celluloid gebrand, dus zelfs als hij zijn gezicht nooit meer in het openbaar laat zien, is dat waar je hem altijd kunt vinden.

Dus ter ere van de man die enkele van de engste en meest realistische protheses in de geschiedenis van de horrorfilm heeft gemaakt, gaan we hieronder enkele van zijn meest opmerkelijke werken laten zien. Dit zijn er maar een paar, maar ze vertegenwoordigen een dwarsdoorsnede van zijn talent dat, als je het geluk had om het uit de eerste hand te zien, je nachtmerries bezorgde. Ze zijn onuitwisbaar in de archieven van de horrorfilmgeschiedenis.

En meneer Bottin, als u dit leest, hopen we dat het goed met u gaat en dat u overweegt terug te keren naar het witte doek met meer ideeën voor een nieuwe generatie filmmakers en horrorfans.

Als een kanttekening, voor mensen die fan zijn van Rob Bottin, kun je een Facebook pagina opgezet door een fan genaamd Devon die merkte dat de kunstenaar en zijn werk ontbraken op sociale media.

"Ik heb deze pagina in 2010 gemaakt omdat ik je, Rob's fans, en ikzelf (ook een grote fan) een uitlaatklep of een plek om zijn werk te delen en ervan te genieten”, schrijft Devon. “Ik deed dit omdat ik merkte dat er al deze pagina's waren voor alle mensen: artiesten, makers, regisseurs, enz. - die met hem hadden gewerkt; maar geen enkele voor Rob. Vanaf het begin was deze pagina alleen bedoeld als fanpagina. Nooit gedacht dat het zo groot zou worden. Daarvoor wil ik 'Dank u wel' zeggen; hopelijk kunnen we hem met jouw hulp misschien een beetje meer van zijn leven met ons laten delen. Ik weet dat ik dat graag zou willen, maar tot die dag – gewoon een waarschuwing, ik ben niet de Rob Bottin. “

Hieronder staan ​​enkele scènes waarin Rob heeft bijgedragen, sommige zijn trailers, sommige zijn NSFW en vele bevatten spoilers:

Het ding (1980)

De mist (1980)

Pirhana (1978)

Het gehuil (1981)

Robocop (1987)

Se7en (1995)