Geschreven door Shannon McGrew

Er is niets vervelender dan naar een film kijken en 98% van wat je net hebt gezien absoluut niet leuk vinden. Als filmcriticus probeer ik in alle films de zilveren voering te vinden, iets waardoor ik weer terug wil komen, maar er zijn die zeldzame gevallen waarin er helemaal niets is. Dat is het geval voor de Mexicaanse horror/fantasyfilm "Wij zijn het vlees" van regisseur Emiliano Rocha Minter. De film bleek een festivalfavoriet te zijn en veroorzaakte controverse en sterke reacties van degenen die de kans hadden om hem te bekijken. Ik ben een fan van controversiële films, en ik zou mezelf in geen geval als preuts beschouwen, maar een film maken die duidelijk over de schok gaat met weinig inhoud of verdienste, is niet iets waar ik graag naar kijk.

"Wij zijn het vlees" is een post-apocalyptische horrorfilm waarin broers en zussen een verlaten gebouw vinden dat wordt gerund door een mysterieuze man, die hen onderdak en eten biedt in ruil voor het uitleven van zijn verdorven fantasieën. De film speelt Noe Hernandez, Maria Evoli en Diego Gamaliel en bevat onderwerpen als incest, verkrachting, necrofilie en expliciet geweld, samen met fetisjisme dat raakt aan urine en menstruatie. Het is een non-stop rit in de waanzinnige trein zonder einde ter plaatse. De film heeft een speelduur van 79 minuten, maar toch voelde het als een film van 3 uur die je bij elke draai aanviel. Het is een van die films die belangrijk, artistiek, misschien zelfs ontroerend wil zijn, maar uiteindelijk is het gewoon een opeenhoping van grove en gemene onderwerpen die nergens op slaan met alles wat er in het verhaal gebeurt.

Nu je mijn ware gevoelens over het onderwerp kent, laten we beginnen met acteren. Om heel eerlijk te zijn, het acteerwerk is niet zo slecht. Er is hier wat talent en het is een van de weinige dingen die het kijken naar deze film draaglijk maakte. Ik zou deze acteurs graag in verschillende rollen zien, waardoor ze hun acteervaardigheden meer kunnen ontdekken. Er is zeker een zekere mate van risico nodig om een ​​film als deze te maken, dus ik prijs ze dat ze er alles aan doen, ik had gewoon graag meer van hun talent gezien en minder close-ups van hun geslachtsdelen. Het andere aspect van deze film dat ik echt leuk vond, was het gebruikte kleurenpalet. De film begon met meer gedempte kleuren, in grijs- en bruintinten, en veranderde langzaam in felle neonkleuren, waarvan ik me alleen maar kan voorstellen dat ze symbolisch waren voor de 'passie' die zich ontvouwde. Ik waardeerde de kleurkeuzes en het maakte aspecten van de film draaglijker om naar te kijken.

In termen van schrik, die waren er niet. Nogmaals, deze film ging over schokwaarde en niet over schrikken. Het wilde je zo ongemakkelijk mogelijk maken zonder iets om het te ondersteunen. Ik heb films gezien zoals “Een Servische film” en "Martelaren" en begreep tot op zekere hoogte waar de regisseur vandaan kwam. Ik voelde me ongemakkelijk en gestoord met die films, maar niet absoluut walgend zoals ik was "Wij zijn het vlees."  In termen van geweld en gore was er genoeg, dus als je een gore hound bent, zul je waarschijnlijk tevreden zijn. Het bloed was niet erg voor mij, want het was net als al het andere dat je in een horrorfilm zou vinden, als ze een aantal interessante moorden hadden gepleegd of iets unieks hadden geprobeerd, dan was ik misschien meer aan boord geweest, maar het waren dezelfde pensscenario's die je in elke andere horrorfilm zou zien. Met betrekking tot seks, daar ging deze film over. Zoals ik hierboven al zei, verdiepten ze zich in incest met een fijne kam en het is ongemakkelijk om naar te kijken. Ik heb echt het gevoel dat een van de doelen van deze film was om te zien hoe ver ze de grenzen konden verleggen met de constante beelden van genitaliën en fetisjisme. Er is niets mis met naaktheid, het is iets dat volgens mij meer zou moeten worden omarmd in onze cultuur, maar het herhaaldelijk tonen van verkrachting of incest is absoluut iets waar ik een probleem mee heb. Als je geen verdienste of reden hebt om het aan je film toe te voegen, waarom zou je het dan doen?

Over het algemeen is dit een van die films die ik mensen niet kan aanbevelen. Ik weet zeker dat velen van jullie na het lezen van deze recensie dit aan je rij films zullen toevoegen vanwege het controversiële karakter ervan; ik smeek je echter om iets anders te zoeken met meer inhoud. Dit is geen film die stereotypen doorbreekt of een boodschap creëert, het probeert je gewoon te choqueren, want er is niets anders waarop deze film kan staan. Doe jezelf een plezier en sla deze over, er zijn veel te veel andere kwaliteitsfilms die er zijn.