Is dit een bewerking van de novelle van Stephen King Cyclus van de weerwolf de beste lycan-foto die je kunt krijgen? Eerlijk gezegd Nee. Ik heb echter vijf verdomd goede redenen voor je om het vijfennegentig minuten van je tijd te geven (alweer of voor de eerste keer), niet de minste daarvan is Busey, schat.

5. Heb je echt naar de cast gekeken?

Ik kom straks bij een paar van de aanbevolen spelers, maar voorlopig ga ik volledig (en opzettelijk) negeren dat ieders favoriet Anne of Green Gables (Megan Follows) of de mindere van de "Corey's" (Haim) zijn zelfs in de film omdat Terry O'Quinn zijn gebruikelijke, vaste zelf was in de rol van Sheriff Joe Haller, ondanks een gebrek aan schermtijd. En hoe zit het met de clichématige luide mond van de kleine stad? Elke film als deze moet er een hebben, nietwaar? Je hebt gelijk, maar ze worden niet allemaal gespeeld door Bill Smitrovich, die hier heerlijke dolt Andy Fairton speelde (en de eigenaar van de supermarkt die perplex was door het tweekoppige monster dat dozen en pastinaak was in Seth MacFarlane's Ted.)

En blijf niet knipperen, anders mis je de grootste honkbalmanager in de filmgeschiedenis, James Gammon (Lou Brown in Major League) als het eerste slachtoffer van het beest. Om nog maar te zwijgen van een pre-Reservoir Dogs Lawrence Tierney als de eigenaar van Owen's Bar, die blijkbaar een beetje beter was in het serveren van zijn eigen speciale merk limonade dan zilveren kogels (zie je wat ik daar deed?) En James A.Baffico, die de SWAT-officier speelde die zijn stront verloor in de openingsscène van George A. Romero's Dageraad der doden. Doe me gewoon een plezier en onthoud één regel totdat je een Zilveren kogel disc - "Oh, dat doet pijn aan mijn delen!"

Geen slechte bijrol, Rebel Airplane. Helemaal niet slecht.

4. Een vergissing die alleen een honkbalfreak zou oppikken

Kijk, als je ooit IMDB of een andere online filmbron doorleest, zul je zeker fouten op het scherm tegenkomen, zoals automodellen die zijn gemaakt na het vermelde jaar waarin de film plaatsvond (dat was 1976 als je thuis de score bijhoudt ), maar ik heb deze specifieke onoplettendheid nog nooit ergens anders genoemd. Ooit. Wachtrij Wolf Blitzer in de Situation Room.

Nadat de kleine Marty met zijn rolstoel / buggy terug naar het verblijf is geschoten na zijn eerste ontmoeting met een wolfie en onverstandig vuurwerk, haast hij zich vreselijk terug op zijn bed en gaat in de hoek zitten. Kijk tijdens het maken van die tocht echter naar de poster van Hall of Famer Reggie Jackson die aan zijn slaapkamermuur hangt. Dat een kind meneer October in '76 in zijn kamer zou hebben hangen, is niet wat er misstaat. Wat waarschijnlijk lijkt, is dat het vrij duidelijk is dat Jackson een Angels-trui droeg. Zie je, in het jaar van onze Heer negentienhonderdzesenzeventig droeg Reggie Halloween-kleuren, het oranje en zwart van Baltimore. Hij tekende pas bij (toen) -Californië tot 1982. Hé, ze maakten deze film in '84, dus het was een veel handiger rekwisiet. Trouwens, wat voor soort klootzak zou eigenlijk op zo'n kleine onbezonnenheid wijzen? Wacht…

3.Gary Busey

Moet ik echt uitweiden? Ik bedoel, kijk naar de foto die bovenop deze post staat. Kijk, dit was voordat Busey uit het diepe ging, dus we mogen niet vergeten hoe fantastisch een acteur Busey ooit was of hoe ongelooflijk vermakelijk zijn oom Red is op deze foto.

Alleen al de regels: "Ik voel me als een maagd op schoolbal." "Heb je een vliegbrevet?" "Heb je echt een reis voor twee gewonnen van Publisher's Clearing House, oom Red?" 'Nee, maar de maan is vol. En je ouders zijn weg. En ik heb een abonnement op Popular Mechanics. '

En natuurlijk: "Ik ben een beetje te oud om de Hardy Boys te spelen, ontmoet dominee WEREWOLF!"

2. "Je weet niet wat die woorden betekenen"

(De scène eindigt om 4:03)

[youtube id=”fCV82Brn_wE” align=”center” mode=”normal” autoplay=”no” aspect_ratio=”(4:3)” parameters=”https://www.youtube.com/watch?v=fCV82Brn_wE” ]

Wat scheidt Zilveren kogel van het overbelaste peloton is dat het ondanks zijn campiness, spanning / horror / emotie dood centraal raakt wanneer dat nodig is. Voorbeeld? We hebben je. De beste scène van de film, die plaatsvindt in Owen's Bar na de begrafenis van de zoon van Herb Kincaid, is duidelijk dat het zijn beoogde doel bereikt: je emotioneel van de wijs brengen. Het is goed geschreven en uitstekend geacteerd door Kent Broadhurst. Het roept gewoon rauwe eerlijkheid op.

De pijn en de onderliggende, kolkende woede versterkt door de dramatische pauzes van Broadhurst's Herb beheersen het scherm en stortten zich op O'Quinns sheriff en de kijker, omdat de realiteit is dat noch Haller, noch degenen die toekijken het minste vermoeden hebben hoe dat personage zich voelde. "Je weet niet wat die woorden betekenen" zet de bal in beweging, maar wanneer Herb Haller verwelkomt om "op te graven wat er over is van mijn zoon, Brady, en hem uit te leggen over privérecht?" In de loop van vier minuten worden we meegenomen op een reis van gewoon weer een horrorfilm naar de angst van Broadhurst's vader, zo perfect uitgevoerd dat het verhaal voor de kortste momenten geen fantasie meer is, omdat het verdriet te voelbaar is. . Kijkers zijn nu volledig ondergedompeld. Niet elke film van deze aard kan zo'n proclamatie doen, maar dankzij Kent Broadhusrt, Zilveren kogel is een van de zeldzame uitzonderingen.

1. Everett McGill verplettert de rol van dominee Lowe

Ik heb eens gelezen dat Stephen King Colm Feore prees omdat hij 'de rol van Andre Linoge had vermoord' in Storm van de eeuw. Op een goede manier. En hoewel ik geen koning ben, zou het me verbazen als de meester van de horror hetzelfde zou voelen over McGills goede eerwaarde?

Dat gezegd hebbende, je weet ruim voor de 'onthulling' dat McGill het beest is, maar vanwege het gebrek aan realisme dat het weerwolfkostuum overal heeft, is het feit dat McGill Lowe zo authentiek afbeeldt dat deze voorstelling, voor mij geld, een van de meest dreigende en onderschatte in de horrorgeschiedenis. De rustige intensiteit van McGills blik, de kalmte waarmee hij zijn tekst uitspreekt, zijn terecht verontrustend. 'Het spijt me heel erg, Marty. Ik weet niet of u dat gelooft of niet, maar het is waar. Ik zou nooit opzettelijk een kind pijn doen. " Of beter, als een man van God, verkondigen dat een personage dat in het begin van de film naar de klauwen van zijn beest werd gestuurd, eigenlijk de morele zet was, want “Onze religie leert dat zelfmoord de grootste zonde is die een man of een vrouw kan begaan. Stella zou zelfmoord plegen, en als ze dat had gedaan, zou ze nu in de hel branden. Door haar te vermoorden, nam ik haar fysieke leven, maar ik gered haar eeuwige leven. Ziet u hoe alle dingen de wil en de geest van God dienen? " Dat lijken misschien gewoon woorden op een scherm, maar niet wanneer Everett McGill de lezing aanbiedt.

Als je het in jaren (of ooit eerder) niet hebt gezien, doe jezelf dan een plezier en pak de dvd en wat popcorn en geniet van de ondergewaardeerde goede tijden die er zijn Zilveren kogel. U zult er geen spijt van krijgen.