Als je op mij lijkt, moedig je de huisdieren in een film aan om de aftiteling te halen, ook al is dat huisdier niet per se goed. Er is gewoon iets aan die grote bruine ogen en pluizige staart, of zenuwachtige neus, waardoor ik altijd goed voel. Hier is een lijst met de vijf beste horrorhuisdieren die we graag aanmoedigen, of ze nu goed zijn of... iets minder geneigd zijn om dat te zijn.

 

Huisdier Sematary: Kerk

De roman van Stephen King werd film Pet Sematary herinnert ons aan de pijn die we ervaren als we als kind leren over de dood bij het overlijden van ons eerste geliefde huisdier. Maar als we konden, zouden we onze harige vriend dan terugbrengen om onszelf, of anderen, te redden van het onvermijdelijke verdriet? Dat is precies de vraag waarmee Louis Creed wordt geconfronteerd als Church, de kat van zijn dochter, plotseling wordt vermoord tijdens de afwezigheid van zijn dochter.

Creed besluit de dobbelstenen te gooien en plaatst de British Blue in de vervloekte Indiase begraafplaats waarvan wordt gezegd dat deze de overledene weer tot leven zal wekken. Net als magie, of beter gezegd een oude en kwade vloek, komt Kerk terug! Toch klopt er iets niet helemaal.

Hoewel Church nog steeds aanhankelijk is voor zijn dochter terwijl hij naast haar op bed spint, is hij lusteloos, ruikt hij vreselijk, heeft hij griezelig gloeiende ogen en wordt hij agressief tegenover Louis. Creed vraagt ​​zich af of deze nieuwe, mindere versie van het geliefde huisdier van zijn dochter beter is dan haar op de harde manier over dood en verdriet te laten leren, zoals iedereen uiteindelijk doet.

Huisdier Sematary Twee: Zowie

Hoewel het lang niet zo succesvol was als zijn voorganger, Huisdier Sematary Twee verzamelde een cultstatus terwijl het voortleefde na de release op homevideo en dvd. Deze keer brengt een jongen, in plaats van een speelse kat terug te brengen van de vervloekte Indiaanse begraafplaats, zijn grote, donzige en zachtaardige Husky-straathond genaamd Zowie terug. Hoewel het erop lijkt dat de hond weer tot leven komt zoals voorheen, kan schijn bedriegen.

Zonder een hartslag, een geweerwond die niet wil genezen, en de verslechterde bloedcellen die lijken op die van een overleden hond, is het duidelijk dat de eens zo lieve Zowie niet hetzelfde terugkwam. Al snel begint ook het lieve gedrag van de straathond te veranderen. Hij wordt al snel zo zuur als de grond waarin hij werd begraven. Eenmaal lief en afstandelijk, wordt Zowie bloeddorstig en wreed tegenover andere dieren, en keert hij zich uiteindelijk tegen zijn jonge baasje.

Beste vriend van de mens: Max

Hoewel het niet de grootste ontvangst kreeg na de bioscoopuitgave in 1993, en uiteindelijk op dvd verscheen in 2005, De beste vriend van de man is geenszins een underdog.

In deze film wordt een Tibetaanse Mastiff genaamd Max gered uit een experimentele genetische onderzoeksfaciliteit. De dankbaarheid van Max jegens zijn nieuwe baasje is eindeloos na zijn redding en verhuizing naar haar huis, waarbij hij haar overlaadt met opgewonden staartkwispelen en slordige kusjes. Zijn overbezorgde karakter gaat echter al snel gepaard met heel vreemd gedrag dat door geen enkele hond zou mogen worden vertoond. In ieder geval geen natuurlijk geboren hond.

Al snel wordt onthuld dat Max geen gewone pup is, aangezien hij zure urine vertoont en een griezelig vermogen om menselijke gesprekken te begrijpen. Hij beschikt ook over mentale cognitievaardigheden die veel verder gaan dan zelfs de slimste hoektanden die door de strijdkrachten worden gebruikt. Oh, en had ik al gezegd dat hij ook in bomen kan klimmen en zichzelf kan camoufleren zodat hij praktisch onzichtbaar is? Ja. Maar zet al deze vaardigheden opzij en deze hond heeft nog steeds in de eerste plaats zijn diepgewortelde liefde voor zijn baasje in zijn puppyhart, waarbij hij zichzelf zelfs voor haar opoffert door toedoen van de slechte man die hem heeft geschapen.

Cujo: Cujo

Stephen King heeft echt de gave om pluizige beestjes in ons hart te wormen, om ze vervolgens pijnlijk weg te rukken. Misschien wel de meest gedenkwaardige moordenaarshond in de horrorgeschiedenis is Cujo, maar weinigen herinneren zich het feit dat hij niet zo wreed begon. De arme lieve Cujo was het slachtoffer van hondsdolheid, en dat maakte hem tot de gemene moordmachine die in je opkomt als zijn naam wordt uitgesproken.

In de eerste helft van de film kun je zien dat de grote donzige puppy inwendig vecht terwijl de virale ziekte door zijn lichaam raast. Hij worstelt met heel zijn hart tegen de nieuwe, zich ontwikkelende gevoelens van binnen die hem ertoe aanzetten zijn jonge baasje en zijn gezin pijn te doen. Maar onvermijdelijk bereikt het virus zijn centrale zenuwstelsel en de eens gelukkige Cujo is net op tijd weg om een ​​moeder en haar jonge zoon in een hinderlaag te lokken, hen op te sluiten en te terroriseren in hun kapotte auto.

Buitenaards wezen: Jones

Hoewel deze film de grens tussen sciencefiction en horror bewandelt, afhankelijk van wie je het vraagt, Vreemd heeft één speelse kat die de harten van bioscoopbezoekers overal heeft veroverd. Laten we eerlijk zijn: om de chaos te overleven die zich op USCSS ontvouwde, maakt Nostromo Jones tot een stoere kat!

De goudtabby vroeg er niet om om in een kattenmandje te worden gestopt, in een hyperslaapcapsule te worden geplaatst en vervolgens de ruimte in te worden geschoten, maar hij paste zich aan. Ik weet zeker dat de ruimtemelk en het gerehydrateerde kattenvoer ook niet zo goed waren. Niettemin vond Jones zijn eigen gebied in de ingewanden van de Nostromo, totdat een man met een prikstok hem eruit dwong. Toen brachten dezelfde idioten die hem de ruimte in brachten een man die buitenaardse wezens vermoordde naar het gezelschap. Dit is niet waar Jones voor heeft getekend.

Laten we Jones wat rekwisieten geven voor het overleven van alles wat hij deed, en juichen voor het feit dat Ripley de arme kleine man thuis liet blijven voor wat R&R in het vervolg!