Rivaliteit, duistere geheimen en seksuele spanning komen samen in Rob Grant's Harpoen, een strakke en heerlijk donkere komische thriller. De film volgt drie vrienden die een dagtocht maken op een jacht, maar vastlopen in de oceaan en bij elkaar in de keel.

Harpoen onderzoekt vriendschap en de druk die we op onze relaties leggen. Het doet ons de aard en geschiedenis van onze persoonlijke connecties in twijfel trekken en waarom we ervoor kiezen deze te onderhouden.

De drie hoofdrollen van de film - Richard (Christopher Gray), zijn vriendin Sasha (Emily Tyra) en beste vriend Jonah (Munro Chambers) - zitten vast in een eeuwige cyclus waarin slecht gedrag mogelijk wordt gemaakt. Een openingsverklaring in het verhaal - briljant gegeven door Brett Gelman - beschrijft Aristoteles 'filosofie van de drie soorten vriendschap; vriendschappen van nut, vriendschappen van plezier en vriendschappen van het goede. Door de film wordt duidelijk dat Richard, Sasha en Jonah niet echt in een van deze drie categorieën passen.

Ze leven in een vacuüm van hun eigen misselijkheid, voortdurend duwen en trekken aan elkaar op een manier die hun ziekelijke afhankelijkheid laat zien. Hoewel deze gezamenlijke vriendschap echt giftig is voor alle betrokkenen, creëert het een geweldige meeslepende film. 

Voor een film met slechts één set en drie personages, Harpoen werkt verrassend goed dankzij de strakke richting door Grant en de uitstekende chemie tussen de cast. Het meest opvallende is dat Chambers een vlijmscherpe uitvoering levert als Jonah, die met indrukwekkende precisie door elke emotionele scène snijdt. 

Tyra is uitstekend als Sasha, de geërgerde scheidsrechter tussen haar vriend en zijn beste vriend. Terwijl ze een air van gerechtigheid koestert, is ze zelf verre van heilig. Gray is perfect als Richard en brengt leven en menselijkheid tot een verfoeilijk karakter. De drie werken in briljante harmonie samen om een ​​groep zeer gebrekkige individuen te creëren met een vriendschap die de grens bewandelt tussen liefde en afkeer. 

Naarmate de film vordert, begint de boot zich aan te passen aan de ontrafelende geesten van onze arme schipbreukelingen; het benedendek gaat van gezellig naar krankzinnig dankzij een verschuivend setontwerp. De verlichting beweegt tussen pijnlijk helder en deprimerend laag, maar het wordt gedaan op een manier die de extremen uitdrukt die de personages ervaren zonder de opname in gevaar te brengen; scènes worden gewassen met geel en blauw om een ​​toon op te leggen.

Het script is ontzettend slim met een heerlijk vleugje donkere humor. Gelman's perfecte vertelling geeft enkele aanvullende details over de personages en hun situatie, terwijl de toon van de film lichtjes wordt opgevoerd om te voorkomen dat deze te gruwelijk somber wordt. Maar laat de zachte, zachte tonen van Gelman's stem je niet afleiden - Harpoen is zondig donker en diep bevredigend. 

Schrijvers Rob Grant en Mike Kovac hebben de perfecte balans gevonden tussen komedie en intensiteit om de film echt te laten klikken. Er is een bouwdruk die het tempo in beweging houdt en het verhaal voortstuwt ondanks het stagnerende landschap. Het is als het ultieme fles aflevering, optimaal gebruik makend van de creatieve vrijheden die te vinden zijn binnen die geïsoleerde focus. 

De film duwt net genoeg om het verlangen van het publiek naar verdorvenheid te bevredigen en toont tegelijkertijd voldoende terughoudendheid om niet volledig uit de rails te lopen. Het houdt één zee-wankel been in het rijk van realisme, terwijl het andere een gekke derwisj van rampzalige worstcasescenario's danst. 

Effectief, Harpoen roept enkele vragen op over het mijnenveld van relaties. Is persoonlijke geschiedenis voldoende om vrienden bij elkaar te houden? Hoe gevaarlijk dichtbij zijn we gekomen om onze vriendschappen permanent te schaden? Als een band is verbroken, kan deze dan ooit worden hersteld? 

Als je eenmaal het ergste in iemand hebt gezien, kun je dan ooit teruggaan?

De antwoorden zijn niet zo eenvoudig als je zou denken.

Harpoen is een borrelende oceaan van diepe wrok, duistere komedie en maritiem bijgeloof dat misloopt. Van het script tot de regie, de uitvoeringen en de plot, het is scherp, krachtig en dodelijk. Als je de kans hebt, raad ik je aan om de kans te wagen. 

 

Harpoen speelt als onderdeel van Fantasia Festival 2019 line-up. Voor een interview met schrijver / regisseur Rob Grant, klik hier. Of klik hier om te lezen ons interview met een van de sterren van de film, Munro Chambers.