Ben je dol op horrorfilms? ik bedoel werkelijk dol op horrorfilms? Zou je dat niveau van angst in het echte leven willen ervaren? Deelnemers aan Extreme Haunts – zoals McKamey landhuis, Poorten van de hel en BLACK OUT – zichzelf onderwerpen aan allerlei vormen van terreur en marteling om precies dat te doen.

Het zijn – natuurlijk – gecontroleerde omgevingen, maar de deelnemers hebben geen idee wat ze precies te wachten staat. De McKamey landhuis achtervolgen kan bijvoorbeeld tot 7 uur duren, en ze laten meestal maar een klein aantal zorgvuldig geselecteerde klanten per weekend toe. Zie het als minder een spookhuis en meer als een horrormarathon.

Door velen beschreven als "de meest angstaanjagende ervaring op aarde", konden deelnemers worden vastgebonden, gekneveld, onder dwang gevoed met rotte eieren en andere nare dingen, bedekt met bloed en andere twijfelachtige stoffen, en voor lange tijd in kisten of diepvriezers worden geduwd. Ze gebruiken geen stopwoord, dus je zit opgesloten totdat de hele beproeving voorbij is. Geen enkele hoeveelheid smeken of schreeuwen zal je eruit krijgen.

Maar waarom, vraag je je misschien af, zou iemand zich daar uit eigen beweging voor aanmelden? Geloof het of niet, er staan ​​eigenlijk ongeveer 24,000 mensen op die specifieke wachtlijst.

Een spannende en angstaanjagende scène uit een horrorfilm kan onze “middel detectiemechanisme” – een handige kleine evolutionaire eigenschap die constant waakzaam blijft in onzekere situaties. Het is dat ineenkrimpen van angst dat ervoor zorgt dat we alert blijven en ons bewust zijn van elk gevaar. Zodra de spierverstrakking, het inhouden van de adem en het bonzen van het hart afnemen, voel je een intense golf van opluchting. Ons lichaam zorgt voor het vrijkomen van adrenaline, endorfines en dopamine, wat uiteindelijk verdomd goed aanvoelt.

Voor sommigen is de vecht-of-vlucht-trigger die ze vroeger kregen van horrorfilms er gewoon niet meer. Ze hebben zichzelf getraind om te weten dat wat ze zien niet echt is. Misschien ontstaat tijdens deze training de wens om hun moed in vergelijkbare situaties te testen. Om het op te nemen tegen een Jason of een Leatherface en als overwinnaar uit de strijd te komen. Om echt "je eigen horrorfilm uit te leven". Deze achtervolgingen kunnen een veilige manier zijn om je psychologische overlevingsvaardigheden te testen zonder echt gevaar.

Een deel van wat extreme achtervolgingen zo succesvol maakt, is dat ze een veilige ruimte creëren die niet altijd veilig voelt. BLACK OUT bedenker Josh Randall legt uit dat ze meestal een betere reactie krijgen als het iets is dat echt aanvoelt. Ontvoerd of gemarteld worden bijvoorbeeld.

Wanneer deelnemers in een doolhof worden geplaatst met gekostumeerde zombies of vampiers die hen achtervolgen, is dat een leuke sensatie. Maar het voelt niet als een echte bedreiging. Als een vreemde je vastbindt, je fysiek aanvalt en in je gezicht schreeuwt, krijg je een veel meer viscerale reactie. Dat moet ik opmerken BLACK OUT deelnemers zijn verplicht om alleen door het trefpunt te gaan.

Extreme achtervolgingen stellen de deelnemers in staat hun eigen angsten in de situatie te projecteren. Als je bang bent om te verdrinken, zal onder water gedwongen worden bijzonder effectief zijn om je zinloos bang te maken. Ze jagen op deze angsten - met behulp van elementen als claustrofobie, psychoseksualiteit, geweld en volledige duisternis - om je af te breken en je te laten beven.

Een van de vele verschillen tussen je gewone spookhuis en een extreem spookhuis is het volledige gebrek aan controle over je ervaring. Als je door een spookachtig vee wordt gedreven, kun je duidelijk zien dat de acteur met een rubberen masker na elke 4 of 5 mensen mechanisch naar buiten springt.

Als je gedwongen wordt om in je eentje door een extreme achtervolging te gaan, weet je niet wat je kunt verwachten of wanneer je het kunt verwachten. Je moet jezelf volledig onderwerpen aan de ervaring, wetende hoe intens de ervaring zou moeten zijn. Je vecht-of-vluchtreactie is constant in een stroomversnelling. Je bent uitgeput in een staat van pure terreur.

Deelnemers kunnen deelnemen aan een extreem trefpunt om het gevoel te hebben dat ze iets buitengewoon moeilijks hebben bereikt of overleefd - wat ze naar alle waarschijnlijkheid ook hebben gedaan. De achtervolgingen worden beschreven als gecontroleerd en veilig, maar dat voelt misschien niet zo. De strijd is echt. De terreur is echt. McKamey landhuis, in het bijzonder heeft komen onder kritiek te staan met conservatieve online groepen die zich richten op de extreme methoden van de attractie.

Sommige mensen genieten misschien van het idee om zichzelf te onderwerpen aan dit niveau van marteling door volslagen vreemden. Anderen zouden - als ze met dezelfde situatie werden geconfronteerd - regelrecht voor keelstoten gaan met een volmondig "NEE DANK U!". Dus wat denk je? Zou je zin hebben in een van deze extreme trefpunten, en zo ja, waarom? Bekijk onze video hieronder en vertel ons of je aan boord bent.

Feature afbeelding en videoclip met dank aan Chris Fischer