Ik kijk niet alleen graag naar horrorfilms, maar ik lees het genre net zo graag; horrorfictie heeft een speciaal plekje in mijn hart. Ik lees niet zoveel als ik zou willen omdat mijn aandachtsspanne erg beperkt is, dus als ik een boek kan voltooien, is dat een hele prestatie. Onlangs kwam ik schrijver Brian Parker tegen. Ik begon Parkers roman te lezen Oorsprong van de uitbraak, en ik werd meteen verliefd op het verhaal en de schrijfstijl van Parker. Ik zat de hele dag aan mijn tablet gekluisterd om dit fascinerende verhaal te lezen. De lezer zal de infectieketen van de ene persoon naar de andere ervaren, wat deze roman tot een geweldig boek maakt. Kort na het voltooien van deze roman liet ik mijn negenjarige dochter het kinderboek van Parker lezen Zombie in de kelder. Mijn dochter vond het erg leuk en vroeg me het nog eens te lezen. Als ouder was het zeer de moeite waard om mijn dochter te willen laten lezen (vooral wanneer het boek een zombie als personage bevatte). Het kinderboek bracht een krachtige boodschap over hoe kinderen hun bestaan ​​moeten omarmen, en het is aan ons om kinderen de liefde en steun te geven die ze nodig hebben.

Ik heb het voorrecht gehad om auteur Brian Parker te interviewen. Ik hoop dat jullie allemaal genieten!

verschrikking: Kun je ons iets over jezelf vertellen?

Brian Parker: Ik ben een veteraan in het actieve leger van zowel de oorlog in Irak als in Afghanistan; in feite ben ik nu in Afghanistan. Ik heb vier boeken in eigen beheer uitgegeven voordat ik afgelopen mei een contract voor vier boeken tekende met Permuted Press. Mijn romans KNARSEN en Armageddon doorstaan waren eerder in eigen beheer uitgegeven en zullen vanaf mei 2015 opnieuw worden uitgebracht door Permuted Press, samen met twee niet eerder gepubliceerde werken, MERKEN en ERNST.

Ik heb momenteel vier boeken beschikbaar.  Oorsprong van de uitbraak is een horrorverhaal over zombie-apocalyps; Het Collectieve Protocol is een paranormale thriller die laat zien hoe ver mensen gaan om aan de macht te komen; Zombie in de kelder is een prentenboek voor kinderen dat is geschreven om kinderen te helpen het stigma te overwinnen dat ze anders zijn dan anderen; en mijn handleiding Zelf publiceren op de harde manier is voor schrijvers die op zoek zijn naar tips om hun manuscript in eigen beheer uit te geven. Mijn laatste boek Beoordeling van gevechtsschade zou medio tot eind november beschikbaar moeten zijn, afhankelijk van het schema van mijn redacteur.

iH: Waar werk je nu aan? Wat is je volgende project?

Parker: Ik heb net de eerste versie van mijn nieuwste boek af Beoordeling van gevechtsschade.  Het is eigenlijk vreemd hoe die tot stand is gekomen. ik was aan het schrijven ERNST, het vierde boek in mijn Permuted Press-contract, en dit idee bleef in mijn hoofd hameren voor BDA. Misschien komt het omdat ik nu uitgezonden word en het verhaal gaat over de ervaringen van een jonge soldaat in de strijd en hoe die ervaringen hem veranderden, maar het idee zou me niet met rust laten. Het werd zo erg dat ik eindelijk de beslissing heb genomen om te zetten ERNST in de wacht bij 25K woorden erin en schrijf BDA. Dat was nog maar twee maanden geleden. Het verhaal explodeerde letterlijk uit mijn hoofd op de pagina. Ik zat dan in vergaderingen en moest ideeën in mijn notitieboekje noteren omdat ze maar niet ophielden te komen.

Eens BDA is bij mijn redacteur, ik ga door met schrijven ERNST zodat ik het aan Permuted kan bezorgen en de serie is compleet.

iH: Is er een onderwerp waar je als auteur nooit over zou schrijven? Zo ja, wat is het?

Parker: Ja, er zijn zeker onderwerpen waarover ik weiger te schrijven, maar de grootste die in me opkomt is de dood van kinderen. Ook al schrijf ik voornamelijk in de horror- en post-apocalyptische genres, ik doe dat gewoon niet. Ik erken dat in de hypothetische situaties waarover ik schrijf, de meeste kinderen de eersten zouden zijn om te gaan, maar als lezer wil ik daar niet over lezen, dus ik zou het nooit op schrift stellen. Misschien is het omdat ik kinderen heb, misschien komt het door sommige dingen die ik in het leger heb gezien, ik weet het niet. Het is gewoon een lijn die ik heb gekozen om niet te overschrijden. Dus als een kind wordt geïntroduceerd in een van mijn boeken, kun je er zeker van zijn dat ze ofwel de hele tijd in leven blijven of gewoon het podium verlaten en we horen er niets meer over.

iH: Wat is je minst favoriete onderdeel of meest uitdagende onderdeel van het publicatie-/schrijfproces?

Parker: Bewerken. Bewerken. En, um eens kijken, bewerken! Ik kan de zelfredactie niet uitstaan ​​die ik moet doen voordat ik een van mijn boeken naar mijn redacteur, Aurora Dewater, stuur, maar het is uiterst belangrijk om dingen op te vangen en op te ruimen voordat ik het naar haar stuur. Ze corrigeert nog steeds klodders fouten, maar ze heeft geen idee hoeveel er in de eerste versie zitten!

iH: Waar komt de inspiratie vandaan bij het schrijven van je romans? (In het bijzonder de oorsprong van de uitbraak).

Parker: Ik was een fervent lezer voordat ik een worstelende auteur was, dus ik heb de neiging om de verhalen te schrijven voor mij en wat ik zou willen lezen. Ik denk dat dat de sleutel is tot het vertellen van een goed verhaal. Om je vraag te beantwoorden over de meerdere verhalen in Origins: veel van de banen die die personages hadden en hun achtergronden zijn allemaal dingen die ik in mijn leven heb gedaan, dus schreef ik ze vanuit mijn eigen ervaringen. Ik heb de hele schooltijd bij Panera Bread gewerkt, ik heb tatoeages, heb veel tijd in bars doorgebracht, enz. Ik las meestal een of twee hoofdstukken per avond, dus ik wilde dit boek schrijven in korte, gemakkelijk hanteerbare delen die in korte tijd worden verteerd en ik dacht dat het leuk zou zijn om het verhaal vanuit meerdere gezichtspunten te bekijken, waarbij de een op de ander afbouwt zonder een lezer in verwarring te brengen als ze eerder in het verhaal een belangrijk punt over het hoofd hadden gezien.

iH: Kun je ons vertellen waar je inspiratie en ideeën vandaan kwamen voor Zombie in the Basement? (Ik weet dat je had gezegd dat je kinderen je hielpen bij het schrijven).

Parker: Ik had zojuist het paperback-exemplaar van mijn eerste boek ontvangen KNARSEN en mijn familie en ik gingen uit eten om het te vieren. Ik weet niet zeker of het mijn zoon of dochter was (respectievelijk vier en vijf destijds) die zeiden dat ze wilden dat ik een boek voor hen zou schrijven. Ik vroeg hen waar ze wilden dat het boek over zou gaan en het waren natuurlijk zombies, dus ik moest een manier bedenken om over een zombie te schrijven die niet eng zou zijn. Het was niet mijn bedoeling om een ​​boek te schrijven over acceptatie van anderen, het gebeurde gewoon en de respons (wanneer mensen het boek leren kennen) was overweldigend. Elke conventie die ik heb genomen ZitB naar, ik ben uitverkocht. Zodra mensen het boek oppakken en door de pagina's bladeren, realiseren ze zich hoe krachtig de boodschap is en willen ze deze delen met hun kinderen of kleinkinderen.

 

iH: Welk schrijfadvies heb je voor andere aspirant-auteurs?

Parker: Blijf schrijven! Je spullen zullen in het begin waarschijnlijk niet erg goed zijn, maar met oefenen wordt het beter. Het is waar, kijk naar de Dresden Files, de inhoud van het eerste boek was goed, maar het schrijven wordt met elk boek verfijnder en duidelijker. Mijn redacteur merkt op dat bij elk boek het schrijven beter is dan het vorige en ik kan het zelf ook zien. Gelukkig, voor mij, heb ik de kans gekregen om mijn eerste twee boeken op te poetsen met Permuted en ze opnieuw uit te brengen, zodat ik regel voor regel met hun redacteur kan doornemen en de zaken nog meer kan opruimen.

Blijf ook doorgaan en raak niet geobsedeerd door het draaien van de perfecte zin. Ik ben lid van veel schrijfpagina's en probeer ze zo veel mogelijk te bereiken, maar zo vaak zie ik mensen praten over bewerken en opnieuw bewerken en gek worden op hun eerste hoofdstuk en nooit verder komen dan dat. Ze raken gefrustreerd omdat ze zoveel moeite hebben gedaan om het perfect te maken zonder echt te schrijven. Dit is wat ik doe: ik schrijf het hele boek, ik breng alleen kleine veranderingen aan als dingen zich ontwikkelen die moeten worden aangepast en ga dan terug en bewerk het zodra ik klaar ben. Het is zo simpel. Mijn eerste boek KNARSEN kostte me 2.5 jaar om te voltooien, deels omdat ik die truc nog niet had geleerd. Ik heb het meestal in mijn schrijven verwerkt toen ik schreef Armageddon doorstaan en dat kostte me acht maanden. Voor mijn derde boek MERKEN ik heb niet bewerkt iets totdat ik klaar was met het verhaal. Het duurde vier maanden. Ik doe nu gemiddeld zo'n vier maanden per boek. Het werkt voor mij; Ik hoop dat het andere schrijvers zal helpen.

Oh ja, hier is mijn laatste ongevraagde advies en excuseer mijn Frans, maar wees geen lul. Ja, je bent een schrijver en je hebt een enorme prestatie geleverd door een boek af te maken; wees nu aardig, wees hoffelijk, help ons vak vooruit te komen en bashen andere schrijvers niet. We concurreren niet met elkaar. Het is niet alsof we een auto verkopen; een lezer zal niet slechts één boek kopen en dat boek de komende vijf jaar exclusief lezen. De meeste lezers kopen tien of twaalf boeken per jaar, sommigen kopen er nog veel meer, laten we elkaar een handje helpen.

iH: Is horror het enige genre dat je hebt geschreven? Is het jouw favoriet?

Parker: Ik ben helemaal over de plaats, eerlijk gezegd. Mijn uitgeverscontract is met Permuted Press, dus via hen heb ik een contract voor drie zombieboeken en een post-apocalyptische roman. Dan heb ik Oorsprong, dat is zombie/horror en Het Collectieve Protocol is een paranormale thriller. Het boek dat ik net uit heb, is een militaire fictie over de ervaring van een soldaat in Afghanistan (hoewel ik erin geslaagd ben het woord 'zombie' erin te stoppen). Het project waar ik al aan ben begonnen na te denken nadat ik klaar ben ERNST is een paranormale onderzoeksserie, dus ik zou je ook niet kunnen vertellen wat mijn favoriete genre is om in te schrijven! Ik hou ervan om een ​​goed verhaal te vertellen, ongeacht waar het wordt gecategoriseerd.

iH: Is er een boodschap in een van uw romans waarvan u wilt dat de lezers deze begrijpen?

Parker: Ik kreeg niet echt mijn eigen bericht totdat ik klaar was BDA en toen schoot het me te binnen. Ik denk dat een onderliggend thema van mijn werk is dat er, ongeacht wie je bent, iemand is om van te houden. Ik weet het, het is vreemd om van een grote, stoere legerman te komen, maar al mijn boeken hebben een vleugje romantiek. Misschien ben ik een hopeloze romanticus in hart en nieren, ik weet het niet, maar het komt zeker naar voren in mijn schrijven zonder de rest van het verhaal te overheersen.

iH: Als je zou moeten kiezen, welke schrijver zou je dan als mentor beschouwen?

Parker: Oh jee, de lijst is veel te lang! Ik bewonder schrijvers om verschillende redenen, maar de enige man die me echt weer aan het schrijven heeft gebracht, is JL Bourne (Dag na dag Armageddon serie). Ik was in de mentale val gelopen waar de meeste volwassenen met een carrière of familieverplichtingen in trappen. Ik overtuigde mezelf ervan dat ik geen tijd had om te schrijven, dus stopte ik na mijn studie. Op een dag in 2008 of '09 las ik JL's boek uit en las toen zijn bio. De man is een marineofficier in actieve dienst en ik besloot dat als hij tijd kon vinden om te schrijven, ik dat ook kon... Ik kijk gewoon veel minder televisie en films dan vroeger.

iH: Wat waren de uitdagingen (onderzoek, literair en psychologisch) om je verhalen tot leven te brengen?

Parker: Een van de grootste uitdagingen – in het begin – was het schrijven in een leesstijl. Ik had meer dan twaalf jaar geschreven in de legerschrijfstijl van actieve stem, het elimineren van voornaamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden, no-nonsense-achtige dingen, toen ik voor de lol begon te schrijven; het is een totaal andere manier om zinnen te structureren en die gewoonte is heel moeilijk te doorbreken, vooral omdat ik op mijn werk nog steeds op die manier moet schrijven. Het is ook de sleutel geweest om die oude Engelse lessen op de middelbare school op te ruimen (ook is Aurora er geweldig in om me te herinneren aan de stilistische aspecten van het Engels). Ik heb niet veel geleerd tijdens mijn lessen creatief schrijven op de universiteit; het was vooral een verhaal schrijven, een cijfer halen en nog een verhaal schrijven, dus de middelbare school was erg belangrijk voor mijn Engelse taalbasis.

Ik heb altijd Google open als ik schrijf. Ik zweer dat de NSA me op een soort wachtlijst heeft staan ​​voor de dingen die ik heb onderzocht. Kernbommen, straaljagers, de lijfwachten van de Amerikaanse president, virussen, bacteriën, CDC-reactie op uitbraken, de indeling van het Nationaal Archief, locaties van "geheime" overheidsbunkers ... Allerlei dingen die onschuldig genoeg zijn als je weet waarom ik ben Ik zoek het op, maar al met al ziet het er misschien slecht uit voor een kerel in Maryland die het internet in de gaten houdt.

iH: Als een van je boeken verfilmd zou worden, welk boek zou dat dan zijn en welke acteur zie je in je hoofdrollen spelen?

Parker: Van de boeken die ik tot nu toe heb geschreven, zou het boek waarvan ik absoluut geloof dat het verfilmd kan worden, zijn: KNARSEN. Lezers van dat boek en de drie lezers die ik het vervolg heb mogen zien MERKEN hebben gezegd dat het net een film lijkt door de manier waarop het zich richt op meerdere personages en niet vastloopt op het volgen van slechts één verhaallijn. Het boek zou een op zichzelf staande politieke thriller kunnen zijn zonder het zombie-aspect, maar de twee vormen samen een geweldige combinatie.

Eens kijken, hoofdpersonages... Ik zie Grayson Donnelly als een Mark Walburg-type, rustig, bescheiden en meelevend, maar door zijn voormalige militaire opleiding kan hij een schop onder zijn kont krijgen als dat nodig is. Emory Perry is mooi, sterk en slim; Ik zie haar meer als een Jessica Biel-personage. Jessica Spellman was een behoorlijke cheerleader op de middelbare school, maar jaren van het verkeerde type mannen hebben haar veranderd in de schulp van haar vroegere zelf, maar ze schittert nadat Grayson haar leven heeft gered. Zeker Elisha Cuthburt. Hank Dawson is een Army Delta-operator die van niemand de mond neemt, dus ik zie Cam Gigandet. Ten slotte is de CIA-agent Kestrel, Asher Hawke, slechts ongeveer twintig pagina's in "GNASH", maar hij is de hoofdpersoon in MERKEN. Ik zie Karl Urban hem spelen.

iH: Tot slot, hoe kunnen we je vinden?

Parker: Ik ben helemaal klaar! Mijn primaire interactie met lezers is op mijn Facebook-pagina, hoewel ik mijn Twitter-gebruik probeer te verhogen. Ik heb ook een website die ik vreselijk vind om te updaten, maar het is is beschikbaar en ik plaats daar meestal onbewerkte delen van mijn lopende werken.

Brian Parker op Facebook

Brian Parker op Twitter

Brian Parker-webpagina