De horrorgemeenschap heeft een paar moeilijke weken achter de rug sinds de arrestatie van de in Dallas gevestigde Cinestate-producent Adam Donaghey op 27 april 2020.

Sindsdien lijkt het erop dat de ene na de andere beschuldiging tegen de producent en tegen het productiebedrijf zelf aan het licht is gekomen, waardoor veel filmmakers en horrorfans in shock zijn geraakt. Zie je, Cinestate maakt niet alleen films, maar ze zijn ook het bedrijf dat nieuw leven heeft ingeblazen Fangoria een paar jaar geleden, en ze hebben een populaire horrorsite Geboorte. Dood. Films.

Ik ga niet alles vertellen wat aan het licht is gebracht, maar als je meer over de zaak wilt lezen, schreef Marlow Stern, Senior Entertainment Editor bij The Daily Beast, een uitstekende, diepgaande expositie die je kunt vinden door hier te klikken.

Waar ik het wel over wil hebben, is de reactie die we hebben gezien in de nasleep van het nieuws.

In de afgelopen dagen hebben meerdere podcasts, filmmakers en medewerkers de banden met Cinestate verbroken en gistermiddag laat Fangoria en Geboorte. Films. Dood. kondigde aan dat ze op zoek waren naar nieuwe eigenaren - ze hadden eerder een verklaring uitgegeven waarin ze eisten dat het bedrijf publiekelijk zou ingaan op wat er was gebeurd, inclusief wat lijkt op een dekmantel van de feiten, en dat ze hen hadden gevraagd om donaties te doen aan organisaties die helpen slachtoffers van aanranding.

Velen op sociale media hebben hun stem laten horen en prijzen bepaalde creatievelingen die het bedrijf hebben verlaten, en wensen hen veel succes bij het vinden van nieuw werk. Dit is allemaal heel goed en wel, maar die mensen zijn niet degenen waar we ons zorgen over moeten maken. Ze komen wel goed.

Die podcasters zullen uitstekende inhoud blijven uitbrengen. De schrijvers en regisseurs en acteurs vinden nieuw werk. De leidinggevenden hebben lange cv's van succesvolle projecten achter de rug, en ondanks het feit dat sommigen van hen op zijn minst iets moesten weten over wat er achter gesloten deuren gebeurde, vinden ze nieuwe verkooppunten.

Dit is wat ik niet weet:

Ik weet niet of de jonge vrouw die naar verluidt door Donaghey is verkracht, in orde zal zijn.

Ik weet niet of Cristen Leah Haynes, die daadwerkelijk stemopnames maakte van Donaghey die haar seksueel lastig viel en die ze bij meerdere gelegenheden voor de oprichter van Cinestate, Dallas Sonnier probeerde te plaatsen, in orde zal zijn.

Ik weet niet of de naamloze assistent-kostuumregisseur aan de film van Cinestate werkt VFW die beweert dat ze herhaaldelijk seksueel werd lastiggevallen door de filmster Fred Williamson komt wel goed.

Ik weet niet of de andere vrouwen die naar verluidt hetzelfde gedrag van Williamson rapporteerden tijdens de shoot, zodat ze uiteindelijk, naar verluidt, de opdracht kregen om het "buddy-systeem" te gebruiken als ze bij hem in de buurt moesten zijn, in orde zullen zijn.

Zie je, zo vaak worden in deze gevallen de slachtoffers achtergelaten in het verhaal. In een tijd waarin publicaties daadwerkelijk zullen schrijven over de reputatieschade van de beklaagden in plaats van de schade die wordt toegebracht aan degenen die werden aangevallen, kan de aandacht snel verloren gaan.

Velen zullen ervoor kiezen om vast te houden aan de conservatieve politieke neigingen van Cinestate en zijn leidinggevenden, maar we kunnen het verhaal ook niet in die richting laten afdwalen. Seksuele intimidatie en aanranding vinden plaats aan beide kanten van de politieke gang. Dit is geen rechts- of linkse kwestie. Dit is een menselijke kwestie, die mannen en vrouwen van alle rangen en standen treft.

Wat de horrorgemeenschap moet doen - wat absoluut noodzakelijk is dat alle mensen doen - is onze gecombineerde kracht achter de vrouwen die naar voren zijn gekomen, plaatsen.

Ik hou van de horrorgemeenschap. Ik hou van de creatievelingen en de fans. We hebben onze vrije tijd en onze amusementsuren besteed aan het leren identificeren van monsters, en we weten dat die monsters moeten worden gestopt.

Ik zal niet doen alsof het goede altijd het kwade overwint. Ik ben niet zo naïef. Ik geloof echter dat we een veel grotere kans hebben om verandering door te voeren als we verenigd zijn tegen het kwaad wanneer het de kop opsteekt.

De tijd voor ‘fluistercampagnes’ over problematisch advertentiemateriaal is voorbij. De tijd om vrouwen te waarschuwen om niet alleen te zijn in een kamer met bepaalde leidinggevenden is voorbij. De tijd van passief verzet is voorbij.

Het is tijd om iets te zeggen, en als iemand ervoor kiest om iets te zeggen, is het tijd om hem of haar te geloven of de aanklacht seksueel geweld, intimidatie, racisme, homofobie of enig ander gedrag is dat een ander mens schaadt.

Wat vind je van wat er is gebeurd bij Cinestate? Laat ons weten wat je ervan vindt in de reacties hieronder.

 Featured Image Credit: stockfoto via Pikist