De stad New Orleans staat bekend om zijn jazzmuziek, gekke feesten, creools eten, zijn zorgeloze houding. Echter, buiten het medeweten van veel bezoekers die elk jaar naar deze stad trekken om de goede tijden te laten rollen, heeft de Big Easy een zeer donkere onderbuik. Hoezeer New Orleans ook mensen aantrekt die op zoek zijn naar een leuke tijd, het trekt ook mensen aan met donkere motieven.

De Crescent City heeft altijd een sfeer van geweld en mysterie gehad, evenals een gewelddadig verleden. Met bloedvergieten op straat tijdens oorlogstijd en een rijke geschiedenis in de duistere kunsten, is Nawlins een perfecte storm voor degenen die de donkere kant van het leven omarmen. Hoezeer de geliefde stad ook kunst voortbrengt, het kweekt ook moordenaars.
Delphine LaLaurie             

 

Een van de meest beruchte spookverhalen om aan de Crescent City te ontsnappen, is in feite geworteld in een goede hoeveelheid waarheid. Hoewel het verhaal van Delphine LaLaurie en haar landhuis van gruwelen in de loop der jaren is veranderd als een slecht spelletje telefoon, zijn de kale botten nog steeds behoorlijk schokkend.

Van socialite tot sociopaat, LaLaurie overleefde twee echtgenoten voordat ze naar haar landhuis aan Royal Street in de Franse wijk verhuisde. Een aura van achterdocht met betrekking tot de dood van haar eerste twee echtgenoten volgde LaLaurie altijd, net als het in twijfel trekken van de behandeling van haar slaven.

Wat gebeurde er achter de landhuismuren van haar gevestigde huis? Geruchten over de mishandeling van haar slaven vulden de straten en roddelden op ieders lippen, maar er werd nooit bewijs naar voren gebracht om deze beweringen te staven. Pas in 1834 brak er brand uit in de woning.

Bij binnenkomst in de woning ontdekten de hulpdiensten dat de brand in de keuken was ontstaan. De kokkin van de familie, een zeventigjarige slavin, was aan haar enkel aan de oven geketend. Ze gaf toe dat ze de brand had gesticht als een zelfmoordpoging uit angst om als straf naar de bovenkamer te worden gebracht. Ze legde uit dat als je eenmaal naar de zolder was gebracht, je nooit meer werd gezien.

De hulpverleners begaven zich naar de bovenste verdieping van het landhuis en wat ze aantroffen was meer dan gruwelijk. Verslagen vertellen ons dat er zeven slaven werden gevonden op de zolder van het landhuis, de meesten hangend aan hun nek, en ze waren allemaal op de een of andere manier verminkt. Hun ledematen waren gestrekt en duidelijke tekenen van vermagering en fysieke mishandeling tekenden hun lichaam. Sommigen droegen zelfs halsbanden met spikes om hun hoofd rechtop te houden. Toen onderzoekers het terrein van het landgoed verkenden, werden twee overleden lichamen opgegraven, een van hen een kind.

Toen ze hoorden van het misbruik dat plaatsvond in het huis van LaLaurie, kwamen boze burgers in opstand en vielen het landhuis aan. De menigte vernietigt alles binnen de muren. Helaas ontsnapte het gezin aan de lokale justitie en vluchtte naar Parijs, waar verdere verslagen over hun leven niet gedocumenteerd werden.

 

De Axeman van New Orleans

 

De Axeman of New Orleans is een seriemoordenaar die van mei 1918 tot oktober 1919 de straten van de Big Easy angst aanjoeg, waarbij hij tot een dozijn slachtoffers verwondde en doodde.

Er is zeer weinig bekend over de Axeman. Veel van zijn slachtoffers stierven door, je raadt het al, een bijl. Gewoonlijk was het moordwapen dat bij deze misdaad werd gebruikt de eigen bijl van het slachtoffer. Anderen ontmoetten hun lot door een open scheermes. Verrassend genoeg werd er nooit iets weggenomen uit de woning van het slachtoffer, wat impliceerde dat de aanvallen niet waren ingegeven door een overval.

Een verband dat de politie legde, was dat de meeste slachtoffers Italiaanse immigranten of Italiaans-Amerikanen waren, wat een etnisch motief suggereerde. Andere professionals in het veld veronderstelden dat de moorden waren ingegeven door seks. Ze geloven dat het echte motief van de Axeman was om een ​​vrouw te zoeken om te vermoorden, en de mannen die werden gedood of gewond in het huis waren destijds slechts obstakels.

Zo snel als de moorden begonnen, stopten ze. Zelfs voor de huidige professionals in het veld is een motief onduidelijk, maar één ding is zeker; de Axeman is nooit geïdentificeerd en zijn verhalen over moord en chaos spoken nog steeds door de straten van New Orleans.

 

De vampiermoorden

 

Hoewel deze volgende dubbele moord niet plaatsvond in New Orleans, vluchtte de moordenaar met zijn jonge vampier en clanleden naar Crescent City. Dat klopt, op het moment van zijn misdaad geloofde Rod Ferrell dat hij een 500 jaar oude vampier was, en hij, met zijn clan van mede-vampiers, vluchtte naar het huis van duisternis, mysterie en romantiek geportretteerd in hun favoriete romans De vampierkronieken door Anne Rice.

De misdaad die Ferrell pleegde, was de dubbele moord op de ouders van zijn jonge jongen Heather Wendorf. Wendorf vertelde Ferrell dat het "een hel" was om thuis bij haar ouders te wonen en dat ze met hem weg wilde lopen, maar ze wist dat haar ouders haar nooit zouden laten gaan.

Om zijn jongen te bevrijden van haar aan huis gebonden beperkingen, gingen Ferrell en mede-vampiercultuslid Howard Scott Anderson het huis van Wendorf binnen waar hij beide ouders van Heather doodsloeg. Rod brandde vervolgens een 'V' in Richard Wendorf, de vader van Heather, nadat hij op brute wijze zijn hoofd had ingeslagen met een koevoet.

In de veronderstelling dat ze acceptatie zouden vinden in New Orleans, vluchtte de clan van de plaats delict in Eustis Florida naar de Big Easy in een auto die ze van de plaats delict hadden gestolen. Slechts enkele kilometers van hun bestemming werden ze gearresteerd in een Howard Johnson-hotel toen een van de leden hun moeder belde voor geld, die op haar beurt de politie tipte over de verblijfplaats van de groep.

Door ongefundeerde beweringen beweren degenen die met Ferrell hebben gesproken vanuit zijn tijd achter de tralies dat hij nog steeds gelooft dat hij onsterfelijk is.

 

De Bayou Blue-seriemoordenaar

 

Ronald Dominique, ook wel bekend als de Bayou Blue Serial Killer, profiteerde van de gastvrije en open homogemeenschap in New Orleans. Dominique stalkte de bars en clubs in de stad en gebruikte ze als zijn eigen persoonlijke jachtterrein van 1997 tot zijn onvermijdelijke arrestatie in 2006. Hij zocht mannen op waarvan hij dacht dat ze bereid zouden zijn om voor geld seks met hem te hebben.

Dominique beweert dat zijn aanvankelijke motief alleen maar was om deze mannen te verkrachten, maar om de gevolgen van betrapt en vervolgd te worden door de wet, besloot hij dat ze door hen te vermoorden zouden zwijgen over zijn misdaad. Hij doodde minstens drieëntwintig slachtoffers gedurende een periode van tien jaar voordat hij op 1 december 2006 door de autoriteiten werd gevangengenomen. Dominique pleitte schuldig aan moord met voorbedachten rade om de doodstraf te vermijden.