Welkom terug Nasties, bij Manic's Monstrosity of Macabre Memories waar de lafhartige geschiedenis van horror in al zijn gruwelijkheid wordt gevierd. Ga zitten, maak het gezellig met de griezel van je dromen terwijl we ons voorover verdiepen in de huiveringwekkende conclusie van George A Romero en Stephen King's onverzadigbare GRIEZELSHOW.

George Romero had net zijn unieke kijk op vampirisme uitgebracht, Martin, en Warner Bros. nam kennis van de briljante visie van de man. Ze stelden voor dat hij een opkomende schrijver, Stephen King, zou ontmoeten. Romero had tenslotte net een vampierfilm uitgebracht en King had net een nieuwe vampierklassieker geschreven, Salem's Lot. De logica om een ​​vampierregisseur te zijn, zou natuurlijk een vampierschrijver moeten ontmoeten.

Zo werkt Hollywood soms, en in dit geval was dat in het belang van de fans. De studio vloog Romero uit om King voor de eerste keer te ontmoeten, en Romero gaf toe dat hij ervan wist Carrie maar - afgezien daarvan - weinig anders over Stephen King. De twee ontmoetten elkaar en na drie dagen rondhangen werden ze al snel goede vrienden. Het was een vriendschap die tot het einde zou duren.

 

Eerlijk gezegd was het magie – duistere, broeierige, donderende magie, maar toch magie – in wording. Aan het einde van de reis spraken de twee creatieve geesten over brengen The Stand naar het zilveren scherm. Het was King's bedoeling dat Romero zijn baanbrekende epos over de apocalyps en de ultieme strijd tussen goed en kwaad zou regisseren.

Kun je je voorstellen wat we bijna hadden als dit plan was doorgegaan? De haren in mijn nek gaan overeind staan ​​als ik eraan denk! De studio daarentegen wilde niet het risico lopen zo'n enorme ervaring op zich te nemen en besloot er een tv-special van te maken, die zijn eigen cultstatus heeft verdiend - maar oh wat hadden we bijna!

Ondanks deze tegenslag hielden de twee meesters van horror echter contact, en wat een geluk voor ons! Want zoals het duistere lot het zou willen, had Romero een idee bedacht voor een nieuwe anthologiefilm en had hij King ontmoet om het nieuwe project te bespreken.

Stephen King sprong op het idee en wist zonder enige twijfel dat het anthologieproject volledig gebaseerd moest zijn op de oude enge stripboeken die door EC waren uitgebracht. Vandaag - met alle opwinding die er is over stripboekbioscoop - is het leuk om dat te weten Creepshow is in feite een van de vroegste van het genre. Het lijkt alsof ons duivelse duo trendsetters waren.

Stephen King nam het script in handen en schreef met zo'n woedende passie dat je zou denken dat een demon hem naar voltooiing dreef. Herinneringen aan de goede oude tijd stroomden uit zijn verwrongen geest de pagina's op en openden prachtige donkere visioenen van een vervlogen (spookachtig) tijdperk. Een tijdperk dat hij volledig van plan was los te laten op horrorfans over de hele wereld.

Omdat hij het genie was dat hij was, wist Romero dat King iets groots op het spoor was en liet het in King's handen. Binnen een paar weken overhandigde King een script aan Romero en de twee schreven geschiedenis.

En raad eens? Het was meteen een succes!

Wat mij het meest raakt aan het ontstaan ​​van Creepshow zijn de vriendschappen achter het geschreeuw. Volgens interviews van zowel Stephen King als George Romero was er nooit een spoor van jaloezie of rivaliteit. Dit waren twee meesters van het genre die terreur verkondigden op hun eigen verschillende mediums, maar beide mannen respecteerden elkaar en werkten als een team in plaats van als tegenstanders.

Het is verfrissend om mannen uit hetzelfde vakgebied maar met twee tegengestelde middelen te zien samenwerken om fans een geweldige ervaring te bezorgen. Het is een eigenschap – het geschenk van vriendschap – ik zou graag zien dat meer mensen over het hele veld de leiding nemen.

George Romero schreef Stephen King voor Griezelshow. Beide mannen zeggen echter (of geven Romero speels de schuld) voor het casten van Stephen King in de rol van Jordy Verrill in het door fans geprezen tweede segment De eenzame dood van Jordy Verrill.

Dit was een hilarische traktatie voor fans om Stephen King te zien rondscharrelen als de lieve doofus die een slechte ontmoeting heeft met wat "meteoor-shit". Geloof me, als je dat nog niet hebt gedaan, moet je dit segment echt meteen gaan bekijken. Je doet jezelf er een plezier mee. Eerlijk gezegd kon ik er niet eens met een strak gezicht over schrijven. Het is gewoon een beetje leuk en grappig

Arme Jordy. Laat dit een les zijn voor ons allemaal. Als we een gloeiende steen uit de nachtelijke hemel zien vallen, laten we die dan niet oprapen.

Ga verder naar pagina 2 voor meer enge inhoud

Pagina's: 1 2