Privacy is een zeldzaam goed geworden, als het al bestaat. We moeten ervan uitgaan dat al onze telefoontjes en berichten worden afgeluisterd. Er kijkt altijd iemand. Het enige toevluchtsoord dat overblijft bestaat in onze geest, met onze gedachten, maar wat als dit wegvalt? Wat als ‘zij’ onze gedachten op dezelfde manier zouden kunnen lezen als zij onze e-mails lezen?

Dit is het angstaanjagende uitgangspunt van de nieuwe thrillerfilm De Cirkel, gebaseerd op de roman van Dave Eggers uit 2013. The Circle is de naam van een krachtig internetbedrijf dat handelt in vrijheid, privacy en toezicht. Tom Hanks, die ook de film produceerde, speelt het hoofd van het bedrijf. Emma Watson speelt een jonge techwerker die zich bij The Circle aansluit en snel een samenzwering ontdekt die de toekomst van de mensheid kan beïnvloeden.

Ik had onlangs de kans om met James Ponsoldt, de directeur van te praten De Cirkel, die op 28 april breed wordt uitgebracht.

DG: Hoe zou je de plot van de film omschrijven?

JP: Mae Holland, een jonge vrouw die al een paar jaar niet meer heeft gestudeerd, is niet blij met haar leven na de universiteit. Ze heeft een saaie baan en ze woont bij haar ouders, en het is erg somber. Dan neemt een vriendin van haar van de universiteit uit het niets contact met haar op en vertelt Mae dat er een vacature is bij het bedrijf waar de vriendin werkt, dat The Circle heet. Mae krijgt een baan bij het bedrijf, wat haar een droombaan lijkt. Ze begint op de afdeling klantervaring, wat lijkt op een klantenservicemedewerker, maar veel spannender dan de baan bij de klantenservice waar Mae aan het begin van de film werkte. Deze droombaan wordt Mae's leven. Het is als een religie. The Circle heeft een sekte-achtig aspect en ze wordt een echte gelovige. Binnen het bedrijf lijkt een utopische omgeving te bestaan, die Mae's leven overneemt. Dan wordt zij het gezicht van het bedrijf. Dit is het moment waarop ze alles leert wat er binnen het bedrijf gebeurt.

DG: Wat trok je naar dit project?

JP: Ik hield van het boek. Het prikkelde mijn verbeelding. Ik werd meegesleept in Mae's reis, een fascinerende, vreemde reis. Ik voelde een diepe band met haar toen ik het boek las, zozeer zelfs dat ik haar beschermend voelde. Toen ik verder door het boek ging, begon ik delen van haar karakter en persoonlijkheid onaantrekkelijk te vinden, wat me echt van de wijs bracht. Ik had toegang tot haar gedachten, wat een van de belangrijkste elementen van het verhaal is, en toen besefte ik: wat als iemand mijn gedachten zou kunnen lezen? Nou ja, misschien zouden ze mij ook niet zo leuk vinden.

DG: Wat denk je dat het publiek het meest boeiende en angstaanjagende aan de film zal vinden?

JP: Onze relatie met onze apparaten en gadgets is beangstigend geworden, en daar gaat de film over. Ik was geschokt toen ik het boek las, omdat ik daardoor besefte hoe verslaafd ik was aan technologie. Kan ik al mijn gadgets loslaten? Mijn vrouw en ik stonden op het punt ons eerste kind te krijgen toen het boek uitkwam, en het boek deed me nadenken over de wereld die mijn kind op het punt stond te betreden. Nu heb ik twee kinderen en ik hoop dat de film mensen hetzelfde gevoel geeft. Hoeveel vrijheid en privacy zullen mijn kinderen in de toekomst hebben? Hoeveel zullen hun levens worden gedocumenteerd, en hoeveel keuze hebben we hierover?

DG: Wat waren de uitdagingen waarmee u te maken kreeg toen u eerder boeken had aangepast? De Cirkel in een speelfilm?

JP: Ik zou niet zeggen dat deze film een ​​alternatieve visie op de toekomst laat zien, maar eerder een alternatieve versie van het nu. Daarom was het van cruciaal belang dat de film relevant overkwam, en ik maakte me grote zorgen over hoe de film zou verouderen. Als je een film maakt, hoef je je meestal geen zorgen te maken over hoe je film over vijf of tien jaar oud zal zijn, maar ik moest zo denken met De Cirkel. Hoewel het boek erg speculatief leek toen het in 2013 uitkwam, liggen de ideeën en thema's nu veel dichter bij de realiteit. Hoe zal het verhaal er over vijf jaar uitzien? Het boek ging echter niet echt over de technologie. Het ging over ons leven. Het ging over mensen en menselijkheid en privacy, en het potentieel voor onze wereld om in een surveillancestaat te veranderen. Dat gezegd hebbende, niets dateert een film zo goed als de technologie ervan, dus de manier waarop we de gadgets lieten zien was erg belangrijk. In onze film is er geen Apple, geen Facebook en geen Twitter. Er zijn Circle-producten en de apparaten in de film bestaan ​​nog niet in onze wereld, dus mensen zullen over tien jaar niet meer naar deze film kunnen kijken en lachen om hoe verouderd de apparaten zijn.

DG: Wat hebben Tom Hanks en Emma Watson toegevoegd aan dit project dat je verraste?

JP: Ik wist dat ze geweldige acteurs waren, maar wat mij verraste was hoe ze reageren op hun enorme aanhang, vooral Tom. Ze begrijpen dat miljoenen mensen kijken naar wat ze doen en zeggen, en ze zijn zich hiervan zeer bewust, wat verband houdt met de film. Dit is geen ego of ijdelheid van hun kant: het zijn beroemde acteurs, en de realiteit is dat miljoenen mensen hen volgen, wat hen een zeer zeldzaam, uniek perspectief geeft.

Ze communiceren met hun volgers via technologie. Zij moeten. De film presenteert een mogelijke toekomst waarin iedereen een beroemdheid kan worden, die niet ver verwijderd is van wat er vandaag gebeurt. Iedereen heeft een website en een platform voor sociale media, en iedereen wil zich belangrijk voelen en zijn stem laten horen.

Vooral Tom is al tientallen jaren een grote ster en hij had een unieke kijk op deze film en de thema's ervan. Hij is een producent van de film en hij was een kampioen van het boek. Hij is niet de ster van de film, wat erg interessant is, een nieuwe rol voor hem. Emma is de hoofdrolspeler in de film, en omdat Emma en Tom zich op heel verschillende punten in hun carrière bevinden, hebben ze een verschillende kijk op de kracht van sociale media, maar ook een diep begrip van de kracht ervan. Hoeveel andere mensen, beroemdheden, begrijpen meer dan Emma en Tom de kracht van sociale media en de paranoia van beroemdheden, van het gevoel dat iemand je op elk moment in je leven in de gaten houdt? Het is eng.