Nou, Kerstmis komt eraan, dus de kans is groot dat je naar Lewis Jackson's gaat kijken Kerstmis kwaad binnenkort, als je dat nog niet hebt gedaan. We hadden de gelegenheid om enkele vragen te stellen aan Brandon Maggart, de acteur die de film zo memorabel maakte met zijn vertolking van een gestoorde man die het op zich neemt om de rol van de kerstman te spelen, tot grote ergernis van de stadsmensen.

Maggart heeft het druk. Hij beantwoordde niet alle vragen die we hem stuurden, maar hij maakte dat goed door andere te beantwoorden en ons er enkele te geven Kerstmis kwaad herinneringen die zijn opgenomen in zijn aanstaande boek.

Hier is de korte vraag-en-antwoordsessie:

iHorror: Heb je goede herinneringen aan het werken aan Kerstmis kwaad? Wat is het enige dat je je herinnert van het werken eraan, meer dan wat dan ook?

Brandon Maggart: Goede herinneringen? Het was slopend werk. Bevriezing. Ik haatte de kauwgom om de baard op mijn gezicht te lijmen. De Jack Daniels in mijn limousine rijden na het werk naar huis.

iH: Kun je ons iets vertellen over waar je tegenwoordig aan werkt?

BM: Schrijven en schilderen. Ik heb twee boeken beschikbaar op Amazon: een roman, My Father's Mistress, en een novelle: Dear Kate, Love, Henry. Behind These Eyes Such Sweet Madness Lies komt volgende maand uit. Met : The Trunk in My Attic verschijnt voor 2016.

iH: Zou je terugkeren naar het horrorgenre als het juiste project zich aandiende?

BM: Nee. Ik heb het te druk met schrijven.

Vervolgens neemt hij dit stukje op als verder antwoord op die vraag: 

Deze ouder wordende acteur van 80 jaar, wiens scherpe geheugen en fysieke capaciteiten beginnen af ​​te nemen, creëert een podium waarop hij leeft, acteert, schrijft, schildert en vrijt. Hij slaagt hierin door een (overgedragen, genetisch) vermogen te gebruiken om tegelijkertijd op meer dan één plaats en tijd te zijn. Hij waagt zich vanuit zijn reisstoel door te reizen zonder te vertrekken. Hij reist op het kleine zolderpodium onder zijn voorhoofd en achter zijn ogen. Beschuldig hem van zelfmythologisering als je wilt, maar hij creëert zijn eigen werk, houdt soirees voor zijn cast van fascinerende en gevierde gasten uit vervlogen tijden. En hij geniet van zalige intimiteiten met de mooie en getalenteerde actrice, Vivien Leigh. Hij verklaart deze utopische wereld door zijn vermogen om toegang te krijgen tot zijn gewenste ervaringen via iets dat lijkt op kwantumverstrengeling; wat een niet-lokale verbinding betekent.

Op zijn zachtst gezegd een interessant interview.

Zoals gezegd hadden we nog wat aanvullende vragen voor Maggart. Gelukkig beantwoordt het verstrekte materiaal uit zijn boek sommige ervan. Dit is wat hij ons gaf uit zijn aanstaande boek Achter deze ogen schuilt zulke zoete waanzin:

“Voordat de opnames begonnen, stuurde Jackson me naar een privévertoning van de film van Fritz Lang, M, met Peter Lorre in de hoofdrol. De reden hiervoor is dat er enige menselijkheid in een man zit, ook al heeft hij de gemeenste misdaden begaan. Wanneer hij in het nauw wordt gedreven door de woedende stadsmensen die op het punt staan ​​​​hem te vermoorden, pleit het personage van Peter Lorre voor zijn zaak: “Je bent in staat om de beslissing te nemen om me te doden of niet om me te doden. Als ik moord, kan ik er niets aan doen: 'Omdat pedofielen geen keus hebben? Maar in mijn geval deed Harry (Santa) wat hij dacht dat hij moest doen. En hij begreep niet waarom de boze fakkeldragende stadsmensen niet konden zien dat hij deed wat hij moest doen... Beloon de 'goeden' en straf de 'slechten'. (Ja, ik ben op het gladde ijs gevallen. Deed geen pijn)

Er waren scènes waar ik me niet mee kon identificeren. "Hoe doe ik dit?" De eerste keer dat ik Jackson benaderde over mijn probleem, gaf hij me de perfecte richting: "Het is abstract." Daarna was ik thuisvrij. "Ik ben de verf op deze foto." Jackson is de schilder.

Mijn drinken was pas in volle gang toen ik achter in de dertig was. (Ik ben nu al meer dan drieëndertig jaar nuchter) Op een gegeven moment speelde ik de hoofdrol in een film genaamd, van alle dingen: Kerstmis kwaad. Ik dronk nooit tijdens het werk, maar na het werk op locatie en tijdens mijn vrij lange limousinerit terug naar mijn huis aan Riverside Drive was Jack Daniels mijn vaste metgezel. De film is geschreven en geregisseerd door een zeer intelligente en toegewijde jongeman genaamd Lewis Jackson.

Ik nam de baan aan omdat ik een baan nodig had. Ik deed auditie en ik won de rol. Daarom heb ik de baan aangenomen. Veel acteurs zeggen dat ze pas na veel onderzoek en discussie een baan aannemen. Toevallig keek ik naar de geweldige Maureen Stapleton die werd geïnterviewd tijdens een middagnieuwsshow op het lokale NBC-station in New York, toen haar werd gevraagd hoe ze haar rollen koos. Ze dacht diep na over de vraag en zei: 'Eerst heb ik het gelezen. Als ik niet overgeef, neem ik de baan aan.”

Maar in dit geval was de rol een prachtige psychologische studie over hoe een jonge, beïnvloedbare jongen, aan wie was verteld dat de kerstman 'goed' was, tot een tragisch einde komt. Vanaf de eerste scène, wanneer de jongen, denkend dat hij de kerstman beneden hoort, een schokkende scène ziet plaatsvinden tussen zijn moeder en de kerstman, weten we dat dit niet goed zal aflopen. De jongen rent terug naar boven naar zijn kamer en snijdt in een vlaag van woede per ongeluk in zijn hand. Op een close-up zien we bloed over zijn hand druppelen. Het is rood. Het is het rood van woede. Er is veel rood in de film.

(Een van Fiona's vele prachtig geschreven teksten beschrijft heel goed haar kleur rood: (De Fiona waarnaar wordt verwezen is Fiona Apple, mijn dochter.)

"Maar hij is vrijwel geel geweest / En ik ben een beetje blauw geweest / Maar alles wat ik kan zien is Rood, rood, rood, rood, rood nu / Wat ga ik doen")

Omdat het geen "horrorfilm" was, was de film commercieel een mislukking, maar hij dook later op en is volgens sommigen een "officiële cultklassieker" geworden. De film wordt bijna elk jaar tijdens de kerstperiode vertoond in geselecteerde filmhuizen voor het occulte. Misschien heeft Jackson niet de film bedacht die hij in gedachten had, maar gezien de omstandigheden heeft hij het verdomd goed gedaan. Lewis Jackson zegt: "Het is een film die niet zal sterven."

Kerstmis kwaad blu-ray raken van Azijnsyndroom in november. Bekijk Maggart's afslag Sesamstraat hier.