We moeten het feit oplossen dat niet veel mensen het oeuvre van Eloy De La Iglesia bespreken of ervan op de hoogte zijn. De Spaanse filmmaker is ongelooflijk en heeft zijn eigen unieke perspectief. Zijn werk in de trilogie van brute misdaadfilms Navajeros, Piek en El Pico 2 waren all-timers en aangrijpende stukjes Spaanse cinema. Deze films waren een perfecte weerspiegeling van Spanje in die tijd, evenals het leven van de regisseurs, die zelf homoseksueel en heroïneverslaafd was. Voorafgaand aan de waanzinnig persoonlijke trilogie regisseerde hij Kannibaal Man in 1972. Een film die tot op de dag van vandaag in Europa verboden is, slaagde erin meer te zijn dan alleen een Giallo-kloon of slashervoer. Het slaagde erin om buiten het rijk van de gewone smerigheid te treden en een heel speciale indruk te creëren in horrorcinema.

De plot volgt Marcos (Vicente Parra), een arme medewerker van een veefabriek die in een vervallen huis woont dat over het hoofd wordt gezien door nieuwe, glanzende hoge gebouwen van de rijken. Marcos, die zichzelf als een dames ziet, gaat op date met een jonge vrouw uit een bar die hij regelmatig bezoekt. Op weg naar huis lacht de taxichauffeur Marcos echter uit over hem zoenen met zijn dame op de achterbank. De woordenwisseling eindigt met Marcos die de taxichauffeur op het hoofd slaat met een steen om te voorkomen dat hij zijn date aanvalt. Ik hou van de manier waarop het karakter van Marcos wordt geschetst. Een man met veel porno aan de muren van zijn vervallen huis, maar nog steeds een man die een complete heer is met de dames en een harde werker. Er is iets dat grenst aan subtiliteit onder het mom van iets veel sinisters, maar te weggestopt om zeker te zijn.

Op een keer ontdekt het stel dat de taxichauffeur inderdaad dood was en de rots naar het hoofd volgde, en Marcos' vriendin dringt erop aan dat hij zichzelf aangeeft bij de politie. Natuurlijk wil Marcos dit niet doen. Hij weet dat ze naar de politie zal stappen als hij dat niet doet. Dus, koud, wurgt hij haar tot de dood en bewaart haar lijk in zijn slaapkamer. Vanaf dat moment gaat Marcos op een razernij van zelfbehoud en woede. Hij begint te moorden en doet dat met een beetje nonchalance die het geheel huiveringwekkend maakt. Zijn methode om deze slachtoffers in zijn slaapkamer op te stapelen, maakt het allemaal alleen maar huiveringwekkender.

Marcos is ook een persoon die door zijn cultuur en opvoeding in zijn plaats is verankerd. Zijn moeder werkte op dezelfde slachtvloer als hij. Hij woont in zijn oude ouderlijk huis. Zijn plaats is erg gezond. De omwenteling en achtergrond van de film is de industrialisatie en democratisering die overal om hem heen plaatsvindt. De nieuwe machine die hij moet besturen, maakt korte metten met de handen bij het slachten van vee dat hij gewend is. Dit alles terwijl nieuwsberichten een einde aan het Franco-tijdperk illustreren. Een einde van een tijdperk waarin regisseur De La Iglesia aan zijn films werkte.

Op die manier doet de film me erg denken aan Texas Chainsaw Massacre's thema's, zo ver gaan dat de technologie in het slachthuis een nieuwe wordt en iets 'humaners' creëert. Er is een bijzonder verontrustend tafereel waarin levend vee ondersteboven wordt opgehangen en hun halsslagader wordt doorboord om een ​​waterval van dik, donker bloed vrij te laten. Geen speciale effecten of iets dergelijks, de beelden zijn van de fabriek waar hij werkt en 100 procent echt. Ik ga niet liegen, het is moeilijk om naar te kijken.

Het eindproduct is onderdeel Henry: Portret van een seriemoordenaar en Roman Polanki's Afstoting. Het is een verhaal van waanzin door middel van zelfbehoud, maar sociopathisch gedaan met een heel slim randje. Marco's karakter is intens wijs en heeft nooit een gebrek aan ideeën. Een van de meest verontrustende van die ideeën zal je een tijdje van vlees afhouden - zo niet voor altijd. Het komt van Marcos' idee over hoe je van de lichamen afkomt. Ik zal niets anders zeggen, want ik wil dat moment niet bederven. Het is oprecht schokkend. Ik zal u echter een aanwijzing geven. Vergeet niet dat Marcos bij een veehouderij werkt...

De La Iglesia filmt de absolute hel van dit ding. Alles zo inlijsten dat het perfect past bij het verhaal en de innerlijke werktekens van Marcos door gebruik te maken van prachtige sweeps, zooms, tilts en alles daartussenin. Het meest opvallende is zijn neiging om in het huis van Marcos statisch te blijven en de camera altijd grillig te bewegen als hij eenmaal buiten is.

Kannibaal Man is gericht op klasse en privilege. Maar ook werken met de achtergrond van industrialisatie en steeds veranderende politiek. Dit voelt persoonlijk voor De La Iglesia. Er zijn tonnen vreemde ondertonen aan het werk die in die tijd in Spanje bijna werden veroordeeld. Maar er zijn momenten waarop de film heimelijk duidelijk wordt met deze vignetten. Kannibaal Man dit was een algemeen verkeerd begrepen film en het is duidelijk te zien hoe. Het werkt aan 3 verschillende thema's en heeft veel te vertellen. Al die lagen werken onder het mom van deze Spaanse Giallo-splatterfoto. Het verrassende bij nader inzien is dat de film allesbehalve dat is, en ontzettend veel te vertellen heeft. Het is prachtig geschoten en geeft ons een verhaal dat totaal onverwacht, slim en vreemd vooruitstrevend is. Kannibaal Man is het bekijken waard, zo niet twee of drie.

De speciale functies op Kannibaal Man's blu-ray zijn als volgt:

• Bioscoop in de marge â???? Stephen Thrower en Dr. Shelagh Rowan-Legg over Eloy de la Iglesia
• The Sleazy And The Strange â???? Interview met Carlos Aguilar
• Verwijderde scene's
• aanhangwagen

Ga dan naar MVD Entertainment Group's site hier om te bestellen jouw exemplaar van deze spectaculaire Severin-release.