Voor degenen onder u die op dit artikel hebben geklikt omdat u geïnteresseerd bent in waar een film met de titel "Butt Boy" over zou kunnen gaan, geloof het of niet, dit is geen clickbait.

De film bevindt zich momenteel in een festival bedrijf patroon en we zouden kunnen proberen het te beschrijven, maar dat doen we niet. Dat laten we aan de regisseur over Tyler Cornack in een gesyndiceerd persinterview.

Is het waar dat BUTT BOY zijn leven begon als een schets op je Kleine bioscoop comedy kanaal?

Ja, het begon als een heel eenvoudige schets over een man die naar de dokter gaat voor een prostaatonderzoek en verslaafd begint te raken aan het gevoel. Het was altijd een van onze favoriete sketches omdat we een interessante horrorachtige toon vonden. We realiseerden ons ook dat het ontwijken van objecten met slechts een lege blik slechts een grap is, waarbij de clou door middel van beelden kan groeien. De eerste twaalf minuten van de film hebben een vergelijkbaar ritme en toon als de originele sketch.

Voor degenen die hem nog niet hebben gezien, hoe zou je de film omschrijven?

Ik begreep vanaf het begin van het schrijven van het scenario met Ryan dat de film heel moeilijk uit te leggen zou zijn aan mensen. Maar ik merk dat ik er steeds beter in word. Hier gaat niets:

Het is een klassieke kat-en-muisthriller, maar gecentreerd rond een grap. De hele film neemt een klein grapje en speelt het vervolgens pijlsnel af. Het verontschuldigt zich nooit of trekt zich nooit terug. Een man zit vast in een overbodige en muffe levensstijl, hij krijgt een rectaal onderzoek en zijn hele leven verandert. Hij raakt verslaafd aan dingen in zijn kont steken. Objecten worden dieren, en dieren worden kinderen, kinderen worden volwassenen. Naarmate de dingen groter worden, wordt zijn kont sterker. Een rechercheur die ook met zijn eigen verslaving te maken heeft, komt langs en begint de stukjes in elkaar te passen. Het is een soort van onze rare verknipte versie van een stripboekfilm. Een Fincher-achtig kat-en-muisspel, met een beetje Pinch of Butt

Je speelt de titelrol van de Chip, die pakt 'anale terughoudendheid' naar een geheel nieuw niveau. Was dat een moeilijke beslissing, gezien de uitdagingen waarmee je te maken kreeg?

 Ik speelde in de originele komische sketch, dus ik denk dat het organisch voor ons was om het daaromheen te schrijven. Ik hou lang niet zo van acteren als van regisseren. Ik geniet er echter echt van om mensen aan het lachen te maken en de keuze kwam heel organisch. Om eerlijk te zijn kan ik me nauwelijks herinneren dat ik in de film heb gespeeld. Ik dacht zo veel na over de bewerking in mijn hoofd en om alles logistiek goed te krijgen. Ik denk echter dat het eigenlijk goed werkte, omdat hij een soort van man is die in zijn eigen hoofd vastzit. Ik denk niet dat ik ooit nog een grote rol voor mezelf zal schrijven, maar ik ben echt blij dat ik het in deze film heb mogen doen.

De toon van de film is erg interessant. Het centrale uitgangspunt voelt als een speelse grap, maar iedereen speelt het kaarsrecht. Hoe heb je die fijne balans tussen satire en gruizig realisme bereikt?

Zoals ik al eerder zei, maakte de originele schets de toon echt gemakkelijk om op te bouwen. Maar we wilden iets nieuws maken dat je nog niet hebt gezien. Iets waar je voor wegloopt en een beetje bent zoals wat heb ik in vredesnaam net meegemaakt? Maar heb ook vlezige filmtropen en hommages die je eerder hebt gezien. Wat betreft de balans met de komedie, hebben we veel scènes verwijderd omdat ze te grappig aanvoelden. Het haalde je uit het verhaal. Ik zeg altijd dat het het tegenovergestelde is van 'Vliegtuig'. In Airplane bevinden de personages zich in een zeer ernstige situatie van een neerstortend vliegtuig, maar de film zit vol met grappen. In Butt Boy is de situatie de grap, maar het wordt heel serieus gespeeld. Het is alsof je naar een goede Norm Macdonald-grap luistert, en ik denk echt dat we uiteindelijk de clou waarmaken.

Tyler Rice is magnifiek als de onderzoekende politieagent. Hoe heb je hem gecast?

Hij is een van mijn favoriete acteurs in Los Angeles. Vanaf het moment dat ik hem ontmoette, heb ik geprobeerd dingen voor hem te schrijven. We ontmoetten elkaar jaren geleden toen ik aan het casten was voor een korte film. Hij is een behoorlijk serieuze acteur die ik graag in komische dingen zie. Het maakt me kapot hoe hij erin komt als dat logisch is? Ik zie hem graag op het scherm. Hij heeft zo'n gezicht dat in films thuishoort. Hij is een superharde werker en zet zich voor 110 procent in alles wat hij doet, en welke regisseur wil dat nou niet van een acteur?

Verslaving staat centraal in het verhaal. Waren er realistische ervaringen waar je uit putte?

Ik wil niet klinken als een pretentieuze nachtmerrie, maar ik denk dat we allemaal verslavingen hebben. Gelukkig heb ik er persoonlijk geen gehad die giftig genoeg is om mijn leven te ruïneren. Maar ik heb en heb nog steeds mensen in mijn leven die worstelen met inhoud en zo. Je neemt dingen uit persoonlijke ervaring en van anderen om je heen denk ik

Waar heb je de 'Colon Cave' geschoten en waarom besloot je een fantastische route af te leggen?

 We schoten dat in de buurt van Beachwood Canyon bij de Bronson Bat Caves. Ik heb daar jaren doorgebracht met wandelen en brainstormen. Het was de grot uit de oude Batman-serie met Adam West. Daar fotograferen was het meest slopende, maar verreweg mijn favoriete deel van de shoot. Het was 115 graden in het holst van de zomer. We zouden tot vijf uur 's ochtends fotograferen. Al het zweet dat je ziet is echt. Het was super intens en vermoeiend, maar ik denk dat het de beste tijd van mijn leven was. Het voelde voor mij zo magisch. We wisten vanaf het begin dat we het daar in het verhaal moesten opnemen. Het is een langzame inbouw in dit enorme ding. Ik hou altijd van derde acts die het daarheen brengen ... 

Ben je ooit in de verleiding gekomen of onder druk gezet om de titel te veranderen?

 Veel mensen hebben het ons zeker ook verteld, maar het waren altijd het soort mensen dat graag het geluid van hun eigen stem hoort. Ze geven meningen op basis van geen ervaring of angst dat iets anders is of buiten hun comfortzone. Het is tot nu toe alleen maar goed voor ons geweest en heeft alleen maar aandacht en discussie voor de film opgeleverd. We houden ervan. 

Wat hoop je dat het publiek uit de film zal halen – afgezien van inspiratie voor nieuwe Butt-grappen!

 We hopen dat mensen weglopen met het gevoel dat ze iets hebben gezien dat ze nog nooit eerder hebben gezien. Het is nooit onze bedoeling geweest om iets voorspelbaar te maken. We wilden nieuw terrein betreden en we hopen dat kijkers dat kunnen zien. We willen dat mensen denken dat het belachelijk is omdat het zo is. We willen dat je lacht en geniet van onze kleine rare rit.

 Tot slot, wat is het volgende voor jou?

 Ik ben momenteel bezig met het afronden van nog twee scenario's en we staan ​​op het punt een tv-pilot op te nemen op basis van ons comedykanaal 'Tiny Cinema' op Instagram. Het zijn een soort kleine uitbreidingen van wat we met de film hebben gedaan, maar met verschillende grappen.

BUTT BOY is te zien op de Glasgow Filmtheater op zaterdag 7 maart, 6.30 uur, als onderdeel van Pijlvideo Fright Fest Glasgow 2020