Boaz Yakin heeft een talent voor misleiding. De schrijver/regisseur, wiens eerdere films zijn opgenomen Nu Zie Je MijIs zeer goed in het overtuigen van zijn publiek dat ze precies weten waar een verhaal naartoe gaat terwijl ze zich tegelijkertijd voorbereiden om hen te verblinden, en dat alle vaardigheden te zien zijn in zijn gloednieuwe horror/thriller Kostschool.

Jacob (Luke Prael) is een 12-jarige jongen die, wat hij ook doet, op gespannen voet lijkt te staan ​​met zijn gespannen moeder (Samantha Mathis) en stevige stiefvader (David Aaron Baker). Wanneer zijn grootmoeder, die hij nooit heeft ontmoet, sterft en haar spullen worden teruggebracht naar het huis van de familie, raakt de jongen geobsedeerd door haar imago, haar kleding en haar leven.

Jacob is ten onrechte geschorst van school en besteedt uren aan het spitten in haar spullen. Hij zet een van de platen uit haar collectie aan, trekt een van haar geplette fluwelen jurken en satijnen ellebooglange handschoenen aan en danst door de woonkamer... alleen om betrapt te worden door zijn stiefvader die vroeg thuiskomt van zijn werk.

Binnen enkele dagen zit Jacob met zijn spullen in een auto gepakt, op weg naar een heel speciale kostschool voor 'buitenbeentjeskinderen' die wordt gerund door Dr. en mevrouw Sherman (Will Patton, Tammy Blanchard), een hyperreligieus stel met een stevige sparen-de-roede-verwen-het-kind-filosofie.

Natuurlijk is niet alles wat het lijkt, en dat is waar Yakin zijn schrijfgenie bewijst. Ik wil niet opscheppen, maar ik ben redelijk goed in het bepalen van de weg die een film of roman gaat inslaan. Maar elke keer als ik dacht dat ik op de goede weg was, trok Yakin opnieuw het kleed onder me vandaan, en ik moet toegeven dat het een verfrissende verandering was.

Kostschool is ook een van de weinige films waarvan de regie en het schrijven echt worden versterkt door de cast.

Het script van Yakin vereist dat Prael een enorme emotionele boog door de film heen manoeuvreert, en de jonge acteur bewijst dat hij meer dan in staat is om de taak uit te voeren in een uitvoering die als transcendent zou kunnen worden omschreven. Het publiek ziet zijn maniertjes en lichamelijkheid evolueren om aan die emotionele vereisten te voldoen, terwijl hij gedurende de hele film een ​​vriend, beschermer en in sommige opzichten de corrigerende ouder voor zijn medestudenten wordt.

Patton en Blanchard geven ondertussen hun eigen briljant gelaagde uitvoeringen terwijl de zachtste tonen van hun ingehouden boosaardigheid uiteindelijk plaatsmaken voor grootschalig operaniveau.

Het zijn echter niet alleen de sterren van de film die hun A-game naar de film brachten. Yakin en casting directors Henry Russell Bergstein en Stephanie Holbrook stelden een briljant ondersteunend ensemble samen voor Kostschool, en dit geldt vooral voor de jongere cast.

Sterling Jerins (De Toveren) is bijna, zo niet dreigender dan de Shermans in haar rol van Christine, het societymeisje met sociopathische neigingen, en Christopher Dylan White (The Miseducation van Cameron Post) geeft een ongelooflijk bekwaam optreden van top tot teen als Frederic, een jonge man met het syndroom van Gilles de la Tourette.

Ook van bijzonder belang is Nadia Alexander (The Zondaar) die een jong slachtoffer van brandwonden speelt, Phil genaamd, die Jacobs kamergenoot op school wordt en hem leert over astronomie door overal in hun kamer glow in the dark-sterren te plakken om sterrenbeelden te vormen.

Het komt niet vaak voor dat men in een recensie op een horrorsite de mogelijkheid krijgt om te schrijven over decordecoratie en kostuumontwerp, maar voor Kostschool het is een absolute aanrader.

Productieontwerper Mary Lena Colston en decorateur Cheyenne Ford creëerden een wereld waarin alles perfect is geplaatst. In hun handen is de 'school' zowel decadent als donker met rijke kleuren en sprankelende opsmuk. Het is het glinsterende spinnenweb vol gevaar dat zijn slachtoffers de diepte in lokt en helemaal doet denken aan die geweldige decors waar het horrorpubliek dol op was Argento's Suspiria en een kleurenpalet waar Mario Bava trots op zou zijn.

Ondertussen kleedt Jessica Zavala elk personage om zowel hun echte als ingebeelde persoonlijkheden te accentueren. Dit geldt met name voor het grimmige witte en zwarte kleurenpallet van kleding waar Blanchards mevrouw Sherman de voorkeur aan geeft, en in het diepblauwe fluweel van de jurk die Prael's Jacob tijdens de film meerdere keren draagt.

En over die jurk gesproken...

Het komt niet vaak voor dat we een personage met afgrijzen zien dat oprecht experimenteert met genderfluïde expressie, en het was fascinerend om te zien hoe dit zich ontvouwde met Jacob. Het script van Yakin beschrijft nooit expliciet of dit een persoonlijkheidskenmerk is dat zal voortduren of dat het gewoon een experiment was dat voortkwam uit Jacobs fascinatie voor zijn grootmoeder en haar overlevingsverhaal in Duitse nazi-kampen.

Maar zelfs als dit een experiment is, wordt het door Prael met een onverwacht rauwe emotionele eerlijkheid neergezet. Jacob lijkt helemaal op zijn gemak, zelfverzekerd, krachtig en stralend in de jurk op het ene moment dansend door zijn woonkamer, maar wordt overmand door schaamte en angst wanneer hij even later wordt ontdekt door zijn stiefvader.

Yakin geeft ons verschillende momenten in de film om Jacobs strijd te zien spelen en Prael omarmt volledig alle onzekerheid die deze scènes vragen van een zo jonge acteur.

Sommigen van jullie vragen zich ongetwijfeld af met al deze discussies over decors en kostuums en genderfluïditeit, hoe de film op de radar van een horrorsite terecht is gekomen. Ik kan je verzekeren dat zijn plaats welverdiend is.

Er zijn overal echt angstaanjagende momenten te vinden Kostschool. In feite scheurt de ultieme waarheid en het eindspel van Yakin's film, die ik natuurlijk niet zal onthullen, aan de kern van wat ons wordt geleerd over familie, en de laatste scène laat het publiek zich afvragen hoe veranderd Jacob is van de hele ervaring.

Kostschool staat gepland voor release op 31 augustus 2018 voor een beperkte bioscooprun en op VOD. Bekijk de trailer hieronder en houd je ogen open. Dit is er een die je niet wilt missen!