Vijftien jaar na de laatste verschijning op het scherm (en zelfs langer sinds het laatste "echte" vervolg), werd de Gamera-franchise in 1995 opnieuw opgestart. Het was de eerste van drie Gamera-films in wat bekend staat als de Heisei-serie. De trilogie van films werd geregisseerd door Shusuke Kaneko (wiens werk zo indrukwekkend was dat hij een optreden scoorde met de geweldige Godzilla, Mothra en King Ghidorah: Giant Monsters All-Out Attack).

Als je, net als ik, genoten hebt van Mill Creek Entertainment's recente... Gamera Ultimate-collectie Deel 1 en Volume 2, zul je blij zijn te weten dat Mill Creek in 2011 ook de Heisei-trilogie op Blu-ray heeft uitgebracht. De set is net zo indrukwekkend en de films zijn nog beter.

Gamera: Bewaker van het Universum (1995)

Voordat het titulaire monster verschijnt, begint Gamera: Guardian of the Universe met de introductie van een drietal Gyaos. Het vleermuisachtige monster heeft een behoorlijke facelift ondergaan sinds zijn eerste verschijning in 1967's Gamera vs. Gyaos. Wanneer de drie "vogels" (zoals ze voor het eerst werden genoemd) vastzitten in een honkbalstadion, komt de gigantische schildpad Gamera (ook opgewaardeerd) uit de oceaan en veroorzaakt nog meer paniek voor de inwoners van Japan. Als het grotere wezen vormt Gamera ogenschijnlijk de grotere bedreiging, maar een latere aanval vindt dat Gamera de mensheid beschermt. Als er nog maar één Gyaos over is, wordt hij zo groot als Gamera en vechten de twee uit.

Gamera: Guardian of the Universe is zowel door critici als fans geprezen vanwege de donkere toon. Hoewel het waar is dat dit niet de Gamera van je vader is, is het ook niet helemaal Christopher Nolans kijk op Kaiju. De film heeft nog steeds een snufje schlock voor het nostalgische. Het maakt gebruik van veel van dezelfde special effects-technieken als de originele films — het zou Gamera niet zijn zonder een man in een rubberen pak die miniatuurgebouwen kapot maakt — maar ze zijn opgeknapt met nieuwere technologische ontwikkelingen. Alles ziet er groter, beter en cooler uit. CGI wordt gelukkig spaarzaam en effectief gebruikt. Guardian of the Universe blijft een succesvolle reboot.

Gamera 2: Aanval van Legioen (1996)

Gamera 2: Attack of Legion introduceert een nieuwe tegenstander van de Gamera-canon nadat een meteoriet op de aarde is neergestort: ​​een buitenaardse soort insectachtige monsters, genaamd symbiotische Legions. (Ze doen denken aan de parasitaire wezens uit Cloverfield.) Er is ook een enorm koninginlegioen dat tevoorschijn komt uit een pod die in het midden van de stad landt. Zelfs met de hulp van het Japanse leger heeft Gamera de handen vol aan één groot monster en honderden kleinere.

Hoewel het snel werd gevolgd na het succes van de reboot, voelt Gamera 2: Attack of Legion niet gehaast. In echte vervolgmode is de reikwijdte groter, de vernietiging is grandiozer, de plot is intenser; het wordt zelfs bijbels. Er is ook een grotere afhankelijkheid van CGI, wat bewonderenswaardig is voor zijn tijd, maar het is niet zo goed verouderd. Vooral de laatste confrontatie voelt cartoonachtig aan; Gamera pronkt met een nieuwe kracht in de vorm van een plasmastraal die uit zijn borst is geschoten. Maar het is een kleine klacht, aangezien de rest van de film alles levert wat Kaiju-fans willen zien.

Gamera 3: Wraak van Iris (1999)

Hoewel er een paar jaar zijn verstreken sinds de laatste aanval, leven de inwoners van Japan nog steeds in angst voor gigantische monsters - en met goede reden. De Gyaos zijn geëvolueerd tot een geavanceerde, gemuteerde soort, maar ze zijn nog steeds geen partij voor Gamera. Wat echter een bedreiging vormt voor onze schildpadvriend, is nog een ander familielid van Gyaos: een oud wezen genaamd Iris. Het vliegende beest met tentakels is uitgerust met zwaardachtige armen en kan een geluidsstraal afvuren. Zoals de stoere laatste strijd bewijst, is Iris echt de ultieme vijand van Gamera.

Terwijl Gamera 2 de actie opvoerde, is Gamera 3: Revenge of Iris fantastischer, dramatischer. Het biedt een behoorlijk deel van de actie, maar over het algemeen is het een langzame brander; er zijn lange stukken vol met exposities van de menselijke karakters. Met zijn gepraat over het occulte voelt Gamera 3 ook meer als een traditionele horrorfilm. Iris is bijna volledig door de computer gegenereerd en de film zou bijna zonder Gamera kunnen bestaan. Als zodanig is Gamera 3 enigszins teleurstellend als je op zoek bent naar Kaiju-gevechten, maar het blijft hoe dan ook een interessante film. Het heeft ook een geweldig einde.

De trilogie wordt geleverd als een twee-Blu-ray-set; de eerste schijf bevat de eerste twee afleveringen, terwijl de tweede schijf de derde film en speciale functies bevat. Er is bijna 3 uur aan bonusmateriaal, inclusief beelden van achter de schermen van alle drie, evenals verwijderde en uitgebreide scènes en meer. Zowel de originele Japanse versies als de Engelse dubs zijn beschikbaar voor alle drie de films. De high-definition presentaties zijn helder en schoon.

Ik wou dat Kaneko's Gamera-serie was doorgegaan (zoals de conclusie van Gamera 3 impliceert). Consequent indrukwekkend en onderhoudend, houdt de trilogie bijna 20 jaar later nog steeds goed stand. Hoe leuk de originele Gamera-serie ook was, hij verbleekte altijd in vergelijking met Godzilla. Wat de Heisei-tijdperken betreft, bewijst Gamera echter dat kwaliteit boven kwantiteit gaat. Je vindt deze set waanzinnig goedkoop, dus fans van monsterfilms hebben geen excuus om de Gamera-trilogie niet te bezitten. Zelfs als je het origineel niet hebt gezien of niet leuk vindt, is de kans groot dat je een kick krijgt van deze films.