Laten we eerlijk zijn, 2017 is geen gemakkelijk jaar geweest. Maar ondanks de moeilijke tijden - of misschien wel dankzij hen - hebben horrorfilms dat wel een geweldig jaar gehad aan de kassa. Met de waanzinnige winsten die sommige van de topfilms hebben gemaakt, is het geweldig nieuws voor de toekomst van ons favoriete genre.

Terwijl blockbuster-giganten hebben gedomineerd, is er ook een solide groep indiefilms die naar genre-gerichte festivals en streamingdiensten zoals Netflix en Shudder komt. Dus, zoals onze jaarlijkse traditie hier bij iHorror is, heb ik een lijst samengesteld met enkele van mijn persoonlijke favoriete horrorfilms uit 2017.

Kom zeker de hele week bij ons langs voor meer lijsten van enkele van de beste schrijvers van iHorror!

---

# 15 Gerald's spel

Synopsis: Terwijl ze probeert hun huwelijk op te fleuren in hun afgelegen huis aan het meer, moet Jessie vechten om te overleven als haar man onverwachts overlijdt en haar geboeid aan hun bed achterlaat.

Waarom ik er van hou: 2017 is het jaar van Stephen King, en Netflix's presentatie van Gerald's Game is absoluut een van de betere bewerkingen van zijn werk. Het is aangrijpend, berekend en prachtig geregisseerd door Mike Flanagan (Stilte).

Diep van binnen verlang ik naar dezelfde zelfverzekerde pep-talk die de supersterke vrouwelijke personages van Flanagan in zijn films hebben gehad.

# 14 Gelukkige Death Day

Synopsis: Een studente moet de dag van haar moord keer op keer herbeleven, in een lus die alleen eindigt als ze de identiteit van haar moordenaar ontdekt.

Waarom ik er van hou: While Gelukkige Dooddag is redelijk voorspelbaar, maar ook buitengewoon leuk. De film heeft een vrolijke noot Groundhog Day-voldoet aan-Mean Girls vibe, en ik ben er erg mee bezig.

Het lijkt erop dat we niet vaak een mainstream, brede aantrekkingskracht, brede theatrale horrorfilm krijgen die niet alleen deel uitmaakt van een franchise, dus het is geweldig om nieuwe en toegankelijke films op het grote scherm te zien verschijnen.

In een tijd verzand door sequels en remakes, the wickedly cheeky Gelukkige Dooddag is een verademing.

# 13 Prevenge

Synopsis: Weduwe Ruth is zeven maanden zwanger wanneer ze, in de overtuiging dat ze door haar ongeboren baby wordt geleid, een moorddadige rampspoed ondergaat en iedereen die haar in de weg staat uitschakelt.

Waarom ik het geweldig vind: Alice Lowe is een absoluut fantastisch talent. Voorkomen is een pikzwarte donkere komedie (net als Toeristen, waaraan ze eerder mede-schreef en speelde), waardoor je serieus twijfelt aan de beslissing om nog een mens in je te laten groeien.

Ik moet ook opmerken dat Lowe schreef, regisseerde en speelde in de film terwijl ze 8 maanden zwanger was. Verdomme, meid.

# 12 Splitsen

Synopsis: Drie meisjes worden ontvoerd door een man bij wie 23 verschillende persoonlijkheden zijn vastgesteld. Ze moeten proberen te ontsnappen voor de schijnbare opkomst van een angstaanjagende nieuwe 24e.

Waarom ik er dol op ben: ik denk dat veel mensen M. Night Shyamalan hebben opgegeven na een ongelukkig patroon van slecht ontvangen films. Met steun van Blumhouse, Split bleek de grote opwekking van de regisseur te zijn… zijn Shyamalanaissance, als je wilt.

Gedreven door fenomenale uitvoeringen van James McAvoy en Anya Taylor-Joy, betoverde de film het publiek en begon het jaar met een box office knal. (Klik hier om mijn volledige recensie te lezen).

# 11 Victor Crowley

Synopsis: Tien jaar na de gebeurtenissen in de originele film wordt Victor Crowley per ongeluk opgewekt en gaat hij verder met moorden.

Waarom ik het geweldig vind: regisseur Adam Green nam niet de moeite om anticipatie op te bouwen voor de volgende inzending in zijn Bijl franchise, hij gewoon verraste de hel uit iedereen met een volledig afgewerkte film. Hij Limonaded ons.

Victor Crowley neemt een reis terug naar het moeras, met de tong stevig in de wang, en heeft er een absolute knaller van. Ik zag deze in Toronto After Dark met een volledig publiek en het was een van de meest vermakelijke theatrale ervaringen van mijn leven. (Klik hier om mijn volledige recensie te lezen).

# 10 Rauw

https://www.youtube.com/watch?v=fHLJ7TH4ybw

Synopsis: Wanneer een jonge vegetariër een vleesetend ontgroeningenritueel ondergaat op de dierenartsschool, begint bij haar een onverboden smaak voor vlees te groeien.

Waarom ik er dol op ben: schrijver / regisseur Julia Ducournau presenteert een onwankelbaar coming-of-age-verhaal met een dodelijke en gevreesde wending.

Garance Marillier en Ella Rumpf's genuanceerde optredens als Justine en Alexia zijn als een rauwe, vlezige biefstuk, en ze drijven de film vooruit en trekken je hypnotiserend naar binnen. Het einde is perfectie, en het is er een die je zeker bij zal blijven.

# 9 Het komt 's nachts

Synopsis: Veilig in een verlaten huis terwijl een onnatuurlijke dreiging de wereld terroriseert, heeft een man een zwakke binnenlandse orde gevestigd met zijn vrouw en zoon. Dan komt er een wanhopig jong gezin op zoek naar toevlucht.

Waarom ik er dol op ben: Het komt 's nachts brandt met een stressvolle, gestage paranoia. Ik hou echt van het idee dat we niet de volledige geschiedenis van de film krijgen; we zijn waarnemers halverwege de gebeurtenissen. Hoewel sommigen dit misschien frustrerend vinden, denk ik dat het een geweldige manier is om je verhaal in handen van de kijker te laten.

We worden alleen geïnformeerd door wat we zien, en het laat je fantasie de vrije loop met mogelijkheden. Het trekt je naar binnen en houdt je overal in vervoering, op zoek naar verborgen hints.

Ik hou echt van een goed isolatie horror en Het komt 's nachts wordt gedreven door het idee van wat er gebeurt als een veilige opslag wordt bedreigd. De keuzes van de personages zijn complex en zitten boordevol potentieel gevaar. Het is een voorbeeld van hoe - zelfs als je alles goed doet - dingen nog steeds zo fout kunnen gaan.

# 8 Hounds of Love

Synopsis: Vicki Maloney wordt willekeurig ontvoerd uit een straat in een buitenwijk door een gestoord stel. Terwijl ze de dynamiek tussen haar ontvoerders observeert, realiseert ze zich al snel dat ze een wig tussen hen moet drijven als ze wil overleven.

Waarom ik er dol op ben: Australiërs zijn ongelooflijk goed in horror in kleine steden (zie De Snowtown-moorden en De geliefden voor meer voorbeelden). Honden van liefde omarmt niet alleen deze setting, maar laat ook zien hoe een ondergeschikte en manipulatieve relatie op een ongelooflijk gevaarlijke manier uit de hand kan lopen.

De hele film is buitengewoon gespannen, emotioneel en ronduit angstaanjagend. Het is heel gemakkelijk om je voor te stellen in de positie van onze jonge hoofdrolspeler. Je zult merken dat je op het puntje van je stoel zit met angstige verwachting.

# 7 Een duister nummer

Synopsis: Een vastberaden jonge vrouw en een beschadigde occultist riskeren hun leven en ziel om een ​​gevaarlijk ritueel uit te voeren dat hen zal geven wat ze willen.

Waarom ik er dol op ben: twee acteurs, een spaarzaam ingericht huis. Dat is alles wat nodig is om een ​​van de sterkste genrefilms van 2017 te bouwen. De actie wordt volledig gedreven door de steeds meer gespannen dynamiek van de compacte cast, terwijl hun personages onvermoeibaar werken om een ​​twijfelachtig ritueel uit te voeren.

Het ritueel duurt enkele maanden en vereist volledige toewijding om de gewenste effecten te bereiken. Het is zeer complex, vermoeiend en geen van beide partijen kan het huis verlaten voor de duur van het ritueel. Helemaal.

Net als het ritueel zelf, kijken Een duister lied vereist geduld voor de oogverblindende afwerking. Het is een donkere, meeslepende film die zich concentreert op thema's die diep menselijk zijn, en het heeft een verschrikkelijke trage brand.

# 6 The Endless

Synopsis: Twee broers keren terug naar de sekte waar ze jaren geleden vandaan vluchtten om te ontdekken dat de overtuigingen van de groep misschien gezonder zijn dan ze ooit dachten

Waarom ik er dol op ben: Justin Benson en Aaron Moorhead (Lente, resolutie) zijn buitengewoon getalenteerde en creatieve filmmakers. Voor Het oneindige, namen ze een beetje een doe-het-zelf-aanpak aan; ze schreven, regisseerden, speelden in, produceerden, monteerden en deden zelf de cinematografie.

Het is bijna oneerlijk hoe goed ze zijn in wat ze doen; Het zijn niet alleen begaafde filmmakers, ze zijn ook op het scherm heerlijk charismatisch. Omdat ze zowat elk aspect van de film in handen hadden, is het volledig van henzelf (wat een wonderbaarlijk goede zaak is).

De film is een complexe, boeiende puzzel die wordt aangedreven door dat eigenaardige gevoel dat je hebt als er iets gewoon is lijkt niet goed. Als je een fan bent van de eerstejaarsfilm van Benson en Moorhead uit 2012, Resolutie, deze wil je zeker eens bekijken.

# 5 De leegte

Synopsis: Kort nadat een patiënt in een onderbezet ziekenhuis is afgeleverd, ervaart een politieagent vreemde en gewelddadige gebeurtenissen die schijnbaar verband houden met een groep mysterieuze figuren met een kap.

Waarom ik er dol op ben: Ah ja, de zoete, zoete vreugde van praktische effecten. Als je wat ouderwetse lichaamshorror wilt met zware doses Lovecraft, zoek dan niet verder dan The Void. Elk wezen en elke griezelige kruipende ontmoeting is visceraal traumatiserend.

De film bewijst dat praktische effecten nog steeds koning zijn in het genre, en echt, dit soort effecten heb je al geruime tijd niet meer gezien. Het is een geweldige terugkeer naar de horror van de jaren 80 in zijn hoogtijdagen.

Dat gezegd hebbende, er is meer aan de hand dan alleen een zachte schokwaarde. Er is een verband tussen de personages dat laat zien hoe trauma ons samen kan binden. Ze zijn gebrekkig, maar ze zijn sympathiek en diep menselijk, en het is moeilijk om geen zorgen te maken over hun lot.

# 4 HET

Synopsis: Een groep gepeste kinderen verenigt zich wanneer een van vorm veranderend monster, dat de gedaante van een clown heeft, op kinderen gaat jagen.

Waarom ik het geweldig vind: Andy Muschietti's It is de film die ik heel graag wilde zien. Met al het plezier van een coming-of-age-in-de-80s-verhaal uit de jaren XNUMX en een aantal regelrechte spookachtige angsten, It geleverd.

De optredens over de hele linie waren allemaal fantastisch (Jeremy Ray Taylor als Ben Hanscom brak eigenlijk mijn hart. Ik ben nu dood). De pure charismatische chemie tussen de kindacteurs was perfectie, en ik was diep onder de indruk Skarsgrd's Pennywise.

 

# 3 Het doden van een heilig hert

Synopsis: Steven, een charismatisch chirurg, wordt gedwongen een ondenkbaar offer te brengen nadat zijn leven uit elkaar begint te vallen, wanneer het gedrag van een tienerjongen die hij onder zijn hoede heeft genomen sinister wordt.

Waarom ik het geweldig vind: als je dat denkt Het doden van een heilig hert is geen horrorfilm, dan neem ik aan dat je hem niet hebt gezien. Het leven is niet snel en flitsend en openlijk angstaanjagend, het leven sluipt op je af en verandert in iets puur onherkenbaars. Angst is geduldig. Kalmeer ook gewoon over genre-definities.

Het doden van een heilig hert is slecht op zijn gemak; elke uitvoering wijkt enigszins af van wat we zouden beschouwen als normale, informele, menselijke interactie. Iedereen is een beetje te stijf, een beetje te formeel.

De afdaling van de film beweegt als een lift - je voelt het wegzakken in je maag. Dan gaan de deuren open en ben je zo ver weg van waar je ooit had gedacht dat je zou zijn. Het is spookachtig en ik kan er niet aan denken.

# 2 The Devil's Candy

Synopsis: Een worstelende schilder wordt bezeten door satanische krachten nadat hij en zijn jonge gezin zijn verhuisd naar hun droomhuis op het platteland van Texas, in dit enge spookhuisverhaal.

Waarom ik er van hou: iedereen die mij kent, weet dat Ik heb niet mijn mond gehouden over deze film sinds ik hem voor het eerst zag op TIFF in 2015. Maar! Omdat het pas in 2017 een bredere theatrale distributie kreeg, kan ik het met vertrouwen op de lijst van dit jaar zetten.

Australische regisseur Sean Byrne (De geliefden) bracht dit heavy metal-meesterwerk naar Texas, waar het zich kon koesteren in de zonovergoten landelijke omgeving (want, nogmaals, Australiërs doen landelijke horror zo verdomd goed) met een meer Amerikaans thema van demonische invloed.

Het is een zeer bevredigende film met goed afgeronde (en zeer sympathieke) karakters, vol high-stakes, nagelbijtende spanning met een explosieve en echt bevredigende finale.

# 1 Ga weg

Synopsis: Het is tijd voor een jonge Afro-Amerikaan om een ​​weekend de ouders van zijn blanke vriendin te ontmoeten op hun afgelegen landgoed in het bos, maar al snel zal de vriendelijke en beleefde sfeer plaatsmaken voor een nachtmerrie.

Waarom ik er dol op ben: ik ben zo verliefd op Jordan Peele als schrijver / regisseur omdat hij - als komiek en die-hard horrorfan - weet hoe hij de twee feilloos moet combineren.

Eruit is geen horrorkomedie (ongeacht de Golden Globes denkt), maar Peele begrijpt dat lichtzinnigheid horror versterkt door het publiek toe te staan ​​hun waakzaamheid te laten verslappen, al is het maar voor een moment. Het maakt karakters sympathieker, en het maakt bizarre situaties herkenbaarder.

Eruit is bijtend sociaal commentaar met zo'n briljant gecamoufleerde voorafschaduwing en gelaagdheid dat het meerdere bezichtigingen vereist (wat absoluut net zo vermakelijk zal zijn als de eerste keer dat het wordt bekeken). Ik ben er vast van overtuigd dat dit de beste film van 2017 is. (Klik hier om mijn volledige recensie te lezen)

-

Zijn er films die ik dit jaar heb gemist? Laat het ons weten in de comments!