Er is een spookhuis in Bridgeport, Connecticut dat niet de aandacht krijgt die in Amityville, maar in 1974 veroorzaakte het een mediaopwinding die het land fascineerde, en niemand praat er ooit over, zelfs niet de genrefilmmensen.

Aan het einde van dit verhaal zult u zich - net als de vele getuigen in 1974 - afvragen wat echt is en wat niet.

Wat deed gebeurde er in dit kleine huis in het midden van het blok aan Lindley Street?

De Toveren

Voordat we daar op ingaan, laten we het hebben over de recente opleving van de film met spookverhalen en paranormale onderzoeken van beroemdheden, te beginnen met James Wan's Goochelend universum (een vierde film is momenteel in de maak).

De Toveren franchise heeft ons de afgelopen tien jaar grote schrik gegeven. Deze ‘gebaseerd op een waargebeurd verhaal’ op het spookachtige Amerika en aan de overkant van de vijver hebben de poltergeist-popcultuurverschijnselen nieuw leven ingeblazen die zo populair waren in de jaren '70.

Gebaseerd op de echte dossiers van Ed en Lorraine Warren, De Toveren filmische universum begon met de Perron-familie in Rhode Island.

Hoewel de heer Warren in 2006 stierf, diende Lorraine als adviseur van Het toveren. Ze beweerde voor haar dood in 2019 dat ze de filmmakers niet toestond te veel creatieve licenties te nemen. Ze beweerde dat alles wat je op het scherm ziet, is zoals het is gebeurd.

Het vervolg, Toveren 2 verhuisde naar Groot-Brittannië en legde de beroemde Enfield-achtervolging vast. Bij die zaak waren twee jonge zussen betrokken die werden gekweld door een geest die met dingen gooide, sprak als bezetenheid en gewoon een algeheel bovennatuurlijke slechterik was. Politieagenten, priesters en maatschappelijk werkers hebben de rapporten bevestigd. Lorraine hielp ook bij die zaak.

Ondertussen, terug in de VS, vocht de familie Lutz met hun eigen demonen tegen een inmiddels beroemde veel in Amityville. Nogmaals, de Warrens stonden klaar om te helpen.

Lindleystraat 966

Maar er is nog een huiveringwekkend verhaal dat de Warrens daarbij betrokken waren niemand praat over. Het vond plaats in Bridgeport op Lindleystraat 966 in 1974 en het veroorzaakte zo'n mediacircus dat de buurt op slot zou gaan.

Verslaggevers, getuigen en andere professionals zeiden dat ze meubels zonder provocatie, zwevende koelkasten en fysieke aanvallen zagen bewegen.

In het boek "Het meest spookhuis ter wereld”, Neemt schrijver Bill Hall een diepe duik in deze zaak. Wat verbluffend is, zijn niet alleen de bizarre gebeurtenissen die plaatsvonden, maar ze werden zo goed gedocumenteerd door zoveel vertrouwde bronnen.

Gerespecteerde Getuigen leggen hun ervaringen vast

Brandweerlieden en wetshandhavers hebben verklaard dat ze alles hebben gezien stoelen bewegen vanzelf, crucifixen die uit hun worden geworpen muurankers en messen die door een onzichtbare kracht worden uitgeworpen. De activiteit leek zich te concentreren rond een klein meisje.

Gerard en Laura Goodin woonden in de kleine bungalow toen ze hun jonge dochter Marcia in 1968 adopteerden. Het duurde niet lang voordat er vreemde dingen in huis begonnen te gebeuren - kleine dingen die mensen gewoonlijk negeren. Toch was de bedrijvigheid sterk genoeg om de familie te boeien.

Mensen zeiden dat wanneer Marcia in de buurt was, de gebeurtenissen zouden toenemen, maar zelfs als ze weg was, konden de dingen gek worden.

De Goodin's waren onderwerp tot een luid ritmisch gebons in hun muren kon de bron nooit worden gelokaliseerd. Items zouden verdwijnen van waar ze waren achtergelaten, alleen om op een andere plek in het huis te worden gevonden. Deuren zouden dichtslaan. De politie onderzocht de incidenten, maar zelfs zij waren perplex nadat ze niets hadden gevonden.

De Media Frenzy

In 1974 was het pand een broeinest van activiteit, niet alleen van de poltergeist, maar ook van media-aandacht. De Warrens werden ingeschakeld, evenals de American Society for Psychical Research en de Psychical Research Foundation.

De politie stond 24 uur per dag klaar en interviewde de familie. In die tijd waren er berichten dat tv's van hun standaard werden geduwd, jaloezieën op en neer klapten en planken van de muren vielen.

De publieke razernij was ook begonnen. Toeschouwers verdrongen de straat voor het spookhuis om te zien of ze iets voor zichzelf konden zien. Een burger probeerde zelfs het huis in brand te steken. De hele straat moest uiteindelijk worden afgezet.

Op dit moment is de entiteit liet zich naar verluidt zien. Volgens het boek van Hall 'leek het op een grote, samenhangende verzameling van rokerige geelwitte' gauzy 'mist.'

De kat praat

Er waren niet alleen fysieke manipulaties, er waren ook audiofenomenen. Mensen meldden dat ze Sam, de familiekat, rare dingen hoorden zeggen, zoals "Jingle Bells' en 'Tot ziens'. Buiten plastic tuin zwanen maakten naar verluidt ook angstaanjagende geluiden.

De website Vervloekt Connecticut schreef ook over dit verhaal. In hun commentaargedeelte een persoon, Nelson P., beweert in 1974 in het stadhuis te hebben gewerkt in de archiefkamer van de politie van Bridgepoint. Ze hadden dit te zeggen:

"... we kregen een kopie van een geschreven rapport van een officier die aanwezig was toen de paranormale s * het de fan raakte op Lindley St. Het meest huiveringwekkende verhaal was toen hij schreef 'en de kat zei tegen de officier:' Hoe gaat het met je broer Bill doet ?, en de officier keek naar beneden en antwoordde: "Mijn broer is dood." De kat fronste toen "Ik weet het" en vloekte herhaaldelijk tegen de officier en rende toen weg. Andere visuele gebeurtenissen in het rapport zijn onder meer een zwevende koelkast en een fauteuil die kantelde en niet door de agenten weer op zijn plaats kon worden getild. Een officier die getuige was van dit alles nam onmiddellijk verlof omdat hij zo geschokt was door de ervaring. Ik ben er vandaag vast van overtuigd dat deze gebeurtenissen thuis plaatsvonden. "

Een hoax?

Zwevende frigidaires en griezelige katten opzij, kwam de hele zaak abrupt tot stilstand toen een politieagent Marcia naar verluidt zag proberen om een ​​televisietoestel met haar voet om te gooien terwijl ze dacht dat niemand keek.

Na ondervraging gaf Marcia uiteindelijk toe dat ze alles in huis alleen had gedaan en de zaak werd gesloten; beschouwd als een hoax. Of was het?

Hoewel haar ouders de bewering betwistten, was Marcia er snel bij om haar aandeel in het 'spookachtige' toe te geven. Maar er bleven vragen over hoe ze op twee plaatsen tegelijk kon zijn.

Hoe gerespecteerde getuigen dingen zagen gebeuren wanneer Marcia was niet eens in huis en waarom dingen bleven gebeuren, zelfs na haar bekentenis.

De zaak werd uiteindelijk vergeten en beschouwd als fraude.

Bill Hall's boek "Het meest spookhuis ter wereld, ”Is het typische verhaal over de Lindley-achtervolging. Zijn boek bevat ongekende interviews met brandweerlieden en andere gerenommeerde getuigen die erbij waren. Ze vertellen over hun ervaringen en wat ze hebben gezien.

Er is gemeld dat Marcia, het meisje achter het spookachtige, stierf in 2015 op de leeftijd van 51.

Still Standing

Het huis staat nog steeds op dezelfde plek als meer dan 40 jaar geleden en ziet er hetzelfde uit als toen. U kunt het persoonlijk bezoeken. U kunt het ook in Google Maps typen.

Maar in plaats van de huidige bewoners lastig te vallen, blijf op veilige afstand als je besluit te gaan.

Wat je ook gelooft, deze spookhuiszaak was er zeker een voor de geschiedenisboeken, alleen al vanwege de aandacht die het kreeg van het publiek en de details die professionele ooggetuigen documenteerden terwijl het gebeurde.

Dit verhaal is bijgewerkt. Het is oorspronkelijk gepost in maart 2020.