"Toen ik die castingdirecteur in Texas vroeg wat ze bedoelden met 'niet zwart genoeg', zeiden ze: 'Ten eerste, hoe je praat...'" zei Warren.

'Ze deden het niet zeg dat tegen je! " Riep Cruell uit, geschokt door de vrijmoedigheid. "Hebben ze dat echt tegen je gezegd ?!"

'Ja, dat hebben ze gedaan,' antwoordde Warren. "Dus ik vroeg of het nodig was voor een rol om 'te praten als een zwarte persoon', dachten ze niet dat ik dat als actrice kon doen en het enige dat ik kreeg was een lege blik."

Warren ging verder met het beschrijven van een ontmoeting achter de schermen die ze onlangs op een set had gezien. Een zwarte actrice beschreef hoe ze zich nooit verbonden voelde met het horrorgenre, waarop een andere actrice antwoordde: "Nou, jullie hebben nu Jordan Peele, toch?"

'Waarom is het altijd: 'Heb je die ene man?'' Hartford kwam tussenbeide. 'Fuck that. Hoe bevoorrecht kun je zijn?”

Helaas zien velen in gemarginaliseerde groepen dit soort reacties. Een paar jaar geleden publiceerde ik er een stuk over vreemde vertegenwoordiging in horrorfilms, en ik had een overvloed aan mensen genoemd De stilte van de lammeren, een film die meer dan twee decennia eerder was uitgebracht en niet eens een goede weergave was van queer mensen, maar waarom zou ik echt het lef hebben om om een ​​andere te vragen?

Ik heb dit tegen de groep gezegd en ze kenden die strijd veel te goed.

"Het is een defensieve reactie," vervolgde Hartford. “Als je je hele leven een voorrecht hebt gehad en je bent je er niet van bewust, voelt elke mate van praten over gelijkheid als onderdrukking. Het idee waar je misschien geen toegang toe hebt alles, te bedenken dat je misschien de verantwoordelijkheid moet nemen voor de woorden die uit je mond komen, dat is zo nieuw voor sommige blanken. "

"Ik kan nog steeds niet over die hele opmerking van 'Je hebt nu Jordan Peele' heen komen," zei Cruell. “Dat gaat niet eens over de ervaring van zwarte vrouwen. Ik probeer nu al een tijdje dit project van de grond te krijgen 7 Eksters. Het is eigenlijk een bloemlezing die is geschreven en geregisseerd door Afro-Amerikaanse vrouwen. Het heeft al deze prijzen gewonnen, veel pers gekregen. Het is gebaseerd op verhalen van bekroonde zwarte auteurs, geschreven door bekroonde zwarte scenarioschrijvers, en wordt geregisseerd door bekroonde vrouwelijke regisseurs. Ik kan het niet laten maken. "

'Ik ren steeds tegen diezelfde muur aan,' merkte Martin op. "Mensen zeggen: 'Dit is het perfecte moment voor een zwarte vrouwelijke scenarioschrijver', maar de waarheid is dat ze ons willen aansporen om het soort verhalen te vertellen ze denken we zou moeten vertellen. Jarenlang was de enige manier waarop we in deze ongerepte plaatsen konden komen, door onszelf open te snijden en ons trauma te onthullen voor een blank publiek. Nu, in de genre-ruimte, willen ze verhalen op basis van je ervaringen als zwarte persoon, maar ze willen je vertellen wat je ervaring is. "

Naast het overnemen van het verhaal van iemand anders, lijkt er ook een overvloed aan gevestigde stereotypen te zijn die zijn geschreven voor zwarte vrouwen, zowel binnen als buiten het genre. Als je me niet gelooft, vraag jezelf dan af waar die "luide zwarte vrouw die schreeuwt naar het scherm in een horrorfilm" vandaan komt?

Maar ik richtte die vraag op dit briljante panel en vroeg hen welke stereotypen ze graag de dodo zouden willen zien.

“Voor zwarte vrouwen in het algemeen ben ik de ‘brutale zwarte vriendin die zegt waar het op staat’ erg beu,” zei Hartford. “Kunnen we dat stoppen en kunnen we stoppen met het casten van het zwarte meisje met de donkere huidskleur als de persoon die een probleem is, zoals het Pam-personage in Martin? "

Een serie die liep in de jaren 90, Martin was gebaseerd op de komedie van Martin Lawrence.

“Tichina Arnold was altijd ‘lelijk’ en ‘sterk’ en ‘gemeen’ en ‘luid’”, vervolgde ze. 'En Gina met een lichtere huidskleur was mooi en perfect. Het is griezelig en coloristisch.”

"Ik wilde de zwarte beste vriend zeggen," voegde Cruell eraan toe. “Het lijkt zo doordrenkt van onze samenleving. Ik heb vriendschap gehad met een of twee blanke dames die verwachtten dat ik dat voor hen zou zijn. Ze zagen me als de beste vriend die in hun scenario was geschreven, niet wetende dat ik zelf een scenario heb. "

"Ja!" Hartford antwoordde. 'Ik wil alleen maar zeggen:' Ik ben Kizzy niet, en dit is het niet Wortels, teef. ''

"Voor mij is het de overgeseksualiseerde zwarte vrouw," zei Kunnap. “Dat is niet iedereen en ik zie dat zonder duidelijke reden voorbij, want het is schadelijk voor jongere meisjes. Ze zien het keer op keer en denken dat ze zo horen te zijn. "

"Dat is een geweldig punt," antwoordde Hartford. “Het is ook een commodificatie van zwarte vrouwen dat als je zelfs maar een beetje wellustig bent, je automatisch seksueel bent. Als je haar niet geperst en wit uitziet, is het oké als mensen naar boven komen en het aanraken alsof je een dier bent in de dierentuin. "

"Mag ik nu gewoon mijn minst favoriete trope aantrekken?" Vroeg Martin. “Ik ben het beu om een ​​zwart gezin te zien en de enige die donkerder mag zijn dan een papieren zak is de vader of zoon. Vrouwen met een donkere huidskleur mogen in deze hoedanigheid niet bestaan. Ze mogen niet als echtgenotes worden gezien. Daarom raakte ik zo opgewonden toen ik Lupita [Nyong'o] zag als de hoofdrolspeler in Jordan Peele's Us omdat die vertegenwoordiging voelt alsof we zo ver zijn gekomen. "

"Het is gek dat er een dualiteit is waarbij zwarte vrouwen met een lichte huid niet zwart genoeg zijn, maar zij de enigen zijn die het zwarte moederschap mogen vertegenwoordigen," zei Hartford. "Dat is echt griezelig en vreemd en vies."

Warren, die zich identificeert als Afro-Latina omdat haar vader zwart en Duits is en haar Latina-moeders kant, wees erop dat dit colorisme een zware rol speelde in haar opgroeien, hoewel ze het pas veel later in haar leven besefte.

"Ik probeerde me als kind aan te passen, maar het werkte niet", legde ze uit. “Ik kreeg te horen dat ik dacht dat ik beter was vanwege de manier waarop ik sprak. Ik dacht dat ik knapper was omdat ik een lichtere huid had, en al deze ingewikkelde dingen waar een kind niet mee te maken zou moeten hebben. Ik ben pas echt begonnen te begrijpen hoe dat allemaal is gebeurd en ik ben 37 jaar oud. "

'Maar je ervaring is nog steeds geldig,' merkte Cruell op. "We zijn niet één ervaring en die van jou is geldig."

'Ik ben ook biraciaal,' voegde Kunnap eraan toe. “Ik heb een blanke moeder en een zwarte vader en ben helaas opgegroeid in een geheel blanke buurt. Mensen fluisterden dingen over me die ik niet begreep. Het was moeilijk om op te groeien, want ik zou zeggen dat ik beide dingen ben, maar beide kanten zouden negatieve dingen tegen me zeggen. "

'Weet je, voor jullie beiden die te maken hebben met de biraciale kwesties,' zei Cruell, 'is er niet de ene kant of de andere. Mijn ouders zijn allebei zwart en ik spreek zoals ik spreek en ik ben wat ik ben. Ik was de slimste jongen van mijn school en had een afscheidsnaaide toen ik een tweedejaars was, maar ik ben geadopteerd, en als mensen dat ontdekken zullen sommigen zeggen: 'Oh, vind je het erg als ik vraag of je adoptieouders blank waren? ' Het is alsof ze dat excuus nodig hebben. "

"Oh ja, want zwarte mensen kunnen niet slim zijn," antwoordde Kunnap.

"Het is niet berekend voor hen en ze moeten een excuus vinden," zei Cruell. 'Laat ze je niet taggen. Je bent een prachtige mix van beide dingen. "

Toen onze discussie ten einde liep, vroeg ik ze, gewoon uit hun hoofd, welke genre-personages ze zelf zouden teruggaan en herschrijven en "repareren" als ze konden.

'Uit mijn hoofd, ik denk dat ik terug zou gaan The Craft, 'Zei Warren. “Er waren twee dingen die me dwars zaten aan het karakter van Rochelle. De eerste is dat we haar familie nooit hebben gezien, ook al zagen we alle anderen in de film, en dat stoorde me. De andere was een zin die ze zei over het personage van Fairuza Balk: 'Ik weet het niet'. Ik denk dat ze van streek is omdat ze nog steeds wit afval is, en ik ben als schat, jij bent blank. Pak het aan. ' Het is alsof ze haar vroegen om 'urbaner te zijn' op die lijn en het is gewoon mislukt. Het was zo'n lastige zin. "

"Ik haat dat woord 'urban' als karakterbeschrijving," voegde Cruell eraan toe. "Ik leef in het land."

"Er zijn veel verschillende zwarte stemmen," voegde Hartford toe. 'Ga je me vertellen dat James Baldwin niet zwart was? Ik klink veel op hem. Ga je me vertellen dat Ester Rolle niet zwart is? Ik klink niet als haar, maar ik heb familieleden die dat wel doen en ze was amazeballs. "

"En ik ken blanken die zo praten!" Voegde Warren toe.

"We kennen allemaal meer blanke mensen die zo praten dan zwarte mensen," zei Hartford. 'Ze willen onze spullen, maar wij niet. Ze willen zwarte kunst, maar geen zwarte mensen. "

Cruell voegde eraan toe dat ze van het personage van Tara hield Echt bloed en was diepbedroefd door de manier waarop ze verspilde toen ze zo sterk was begonnen, de vampier genaamd Bill riep met de vraag wanneer hij was geboren en of hij slaven had gehad, maar ze wees ook op een veel oudere show en personage waarvan ze wenste dat ze ' had er meer van.

"Ik hield van Buffy de vampiermoordenaar," ze zei. 'Ze hadden opeens een zwarte moordenaar en toen hebben ze haar binnen twee dagen vermoord en ik dacht:' NEE! ' Maar ik denk dat ik denk dat het oké is, want er zou maar één moordenaar tegelijk moeten zijn, maar toen brachten ze Faith naar voren en ik voelde me verraden door mijn favoriete show. "

Toen we klaar waren, bedankte ik ze allemaal nogmaals dat ze de tijd hadden genomen om met me te praten en de blanke toe te staan ​​hun verhaal te vertellen.

'Hier is het ding, kerel. Doe dat nooit buiten beschouwing ”, zei Hartford met instemming van alle deelnemers. 'De enige keer dat ze luisteren, is wanneer jij het zegt. Als we het zeggen, zijn we boze zwarte vrouwen. Als je het zegt, moeten ze ernaar kijken. Zo werkt dat."

Ik hoop voor ons allemaal dat ze gelijk heeft. Ik hoop dat iemand, zelfs maar één persoon, dit leest en de tijd neemt om na te denken over de woorden die deze geweldige zwarte vrouwen tegen elkaar en tegen mij zeiden.

Sommigen van jullie hebben ongetwijfeld boos gezegd: "Niet alle blanken!" meer dan eens terwijl je dit artikel las, en anderen werden gewoon boos en gingen halverwege weg.

Als dit uw antwoord is, en ik weet dat ik niets kan doen aan degenen die niet klaar zijn met lezen, dan zou ik u uitdagen een stap terug te doen, te ademen en te beoordelen.

De waarheid is dat we allemaal onze problemen en tekortkomingen hebben, maar geen enkele persoon op deze planeet kan de echte ervaring van een ander negeren. Geen enkele persoon in de meerderheid kan met recht beweren dat een gemarginaliseerde persoon ‘te gevoelig’ is als ze oprecht gekwetst of boos worden door andermans woorden of daden tegen hen.

En onthoud vooral dit. Vertegenwoordiging is belangrijk, of we het nu hebben over vrouwen, zwarten, Aziaten, Latinx, queer of een combinatie van deze groepen. Het maakt niet uit.

Ik lees honderden reacties per dag die suggereren dat "niets meer eng is" en "niemand maakt iets origineels". Toch veranderen veel van deze zelfde stemmen in woede wanneer diversiteit als oplossing wordt voorgesteld.

Of je het nu wilt toegeven of niet, het feit dat deze stemmen in ons genre aanwezig zijn, verrijkt het, en nieuwe perspectieven bieden ons nieuwe manieren en redenen om te gillen.

Zie ook: Boekbespreking: Horror Noire

Pagina's: 1 2