Acteur Myk Watford is een Jack of all Cinema. Zijn talenten hebben hem een ​​overvloed aan verschillende rollen op en buiten het zilveren scherm opgeleverd. Misschien wel het meest herkenbaar is de overvloed aan politieagenten die hij in shows heeft gespeeld Wet en Orde: SVU, de CSI sagen, en NCIS. Watford is uit deze mal gebroken met zijn nieuwste aankomende thriller Portaal en DC-strips – De keuken, die deze zomer uitkomt.

Naast zijn talenten op het scherm is Myk ook muzikaal getalenteerd. Hij verscheen in veel Broadway- en off-Broadway-producties. Dit heeft hem in veel opzichten geholpen zijn carrière een boost te geven. Als je zijn muzikale vaardigheden wilt zien, kun je ook eens kijken naar zijn band in LA, Stumpwaller. Myk “Preacher Man” Watford, zoals hij bekend staat in Stumpwaller, speelt gitaar en zingt in deze “rockabilly moerasrots” band zoals hij het omschrijft.

Van zijn eerste rol in zijn toneelstuk in de eerste klas tot wat hem ertoe bracht de reis naar de showbizz te beginnen, zijn muziek aan en uit, zijn getypeerde politierollen tot de nieuwste horrorfilm en zijn favoriete momenten daartussenin: laten we eens kijken naar de verhaal en geest van Myk Watford.

iHorror-interview met Myk Watford

Ryan T.Cusick: Je hebt in vrijwel elk politieprogramma op tv een politieagent gespeeld. Wat trekt jou aan in de rol van een politieagent?

Myk Watford: De voordelen. Betaalt beter dan een echte agent zijn en is een stuk veiliger. Nee, eerlijk gezegd heb ik veel politieagenten gespeeld en veel slechteriken. Ik denk dat iedereen een dualiteit heeft, weet je? Een tegenstrijdigheid over hen. Voor mij is het waarschijnlijk altijd de grens tussen orde en chaos geweest die mij aantrok in… liefde en haat… wetteloosheid en gehoorzaamheid. Ik denk dat in een goed verhaal zowel politieagent als crimineel de grens bewandelen tussen goed en kwaad, zondaar en heilige. En die dualiteit is waarschijnlijk wat mij het meest aantrekt in dit soort rollen.

PSTN: Hoe lang ben je al acteur? Hoe is dit voor jou allemaal begonnen?

MW: Nou, de eerste rol die ik ooit speelde was de grote boze wolf in mijn toneelstuk in de eerste klas. Typecast vanaf het begin. Maar toen ik opgroeide in de bossen van Alabama, had ik niet echt de kans een kinderster te worden. Dus ongeveer tien jaar later zag ik mijn zus, die een groot acteur was, in de productie van 'fame' op de middelbare school. Het was alsof de lucht zich opende en er een licht op mij scheen. Ik zei: “Dat kan ik wel”. En dat deed ik ook. Ik volgde een opleiding in klassiek theater aan de Universiteit van Utah onder leiding van een briljante man genaamd Kenneth Washington. Studeerde Shakespeare in Washington DC, bij Michael Khan, en ging daarna naar New York om een ​​carrière te beginnen. Ik schoof midden in een sneeuwstorm op, had letterlijk $ 10 op zak en gooide gewoon met de dobbelstenen. Ik denk dat ik waarschijnlijk te naïef was om beter te weten. Soms kan naïef zijn een geschenk zijn.

PSTN: Ik had gelezen dat je, als je niet acteert, in een band hebt opgetreden? Vertel ons daar meer over.

MW: Ja! Ik heb hier in LA een band genaamd Stumpwaller. U kunt ons vinden op stumpwaller.com en op iTunes, Spotify, Facebook, alle gebruikelijke plaatsen. We spelen al een tijdje in LA. Het is een soort opgevoerde rockabilly-moerasrots. Het is heel leuk. Ik heb een aantal echte badasses in mijn band. Grammy- en Emmy-winnaars. Enkele van de beste spelers in LA. Zeer energieke show. Ik heb een soort van ‘rock & roll prediker-man’-alter ego dat het overneemt. Het is heel leuk. We gaan echt naar beneden. We gaan daarheen. We hebben het geluk gehad dat we heel veel goede en trouwe fans hebben gekregen... het is een zeer meeslepende ervaring en niet zoals alles wat je waarschijnlijk in een rock-'n-roll-show hebt gezien... Erg leuk... Absoluut iets om uit te proberen als je bent in de omgeving van LA.

PSTN: Er komt een nieuwe horrorfilm uit, Portaal oppompen van Horrorhound-films. Kun je ons meer vertellen over de film en je ervaring met het werken in horror, aangezien dit de derde horrorfilm is waarin je hebt gespeeld?

MW: Portaal is het verhaal van een low-budget spookjachtteam, dat het beu is om dezelfde oude ‘achtervolgingen’ op te sporen en elke keer met lege handen terugkomt. Dus besluiten ze een mysterieus landhuis te verkennen dat al tientallen jaren verboden terrein is voor de geestenjagersgemeenschap, en uiteindelijk vinden ze iets meer dan waar ze op hadden gerekend. Ik kwam binnen Portaal een beetje laat in het proces. Ik was eigenlijk net thuisgekomen van de opnames van True Detective, en ik denk dat ik op zondagmiddag in de dierentuin was toen ik een telefoontje kreeg van Chris Sergi, de producer. En als de producer je zondag belt, weet je dat hij het meent. Ik denk dat ik een paar dagen later aan het fotograferen was. Het was een van die films waarin we niet veel tijd hadden, en we hadden niet veel geld... Maar we hadden een geweldig script, van Peter Dukes... en we hadden veel talent voor de ogen van de film. camera met Ryan Merriman, Jamie Tisdale, Najarra Townsend en mijzelf, en een team met een solide visie achter de camera, die er allemaal raad mee wist... we werkten allemaal lange dagen, maar we hadden het geluk dat de cast het erg leuk vond om te werken samen. We konden allemaal fantastisch met elkaar overweg en vonden het geweldig om samen de film te maken. Dean Alioto, de regisseur, en Ignacio Walker, de DP, kwamen echt snel op dezelfde lijn en de look en feel kwamen echt samen. Ik was erg blij met hoe het geworden is en kan niet wachten tot iedereen het te zien krijgt.

PSTN: En dat werd gefilmd in Los Angeles?

MW: Ja, het werd gefilmd in LA, in een gek, vreemd huis hoog in de heuvels. We waren een paar weken als een familie.

PSTN: Dat klinkt leuk.

MW: Ja het was. Als je een goede cast hebt en een goede groep die elkaar echt leuk vinden, begrijp je dat niet altijd, zeg ik, maar als je dat wel hebt, is het erg leuk en voelt het niet als werk.

PSTN: Ik zag dat Heather Langenkamp hier ook in zat, ben je überhaupt met haar aan de slag gegaan?

MW: Ja, ze zat erin en ze doet nu ook speciale make-upeffecten en haar team deed de effecten voor de film en we gingen samenwerken, dat was echt gaaf. Haar make-upontwerp was ook echt cool, zoals je waarschijnlijk zou verwachten, en het was fantastisch om bij haar in de buurt te zijn en enkele van haar verhalen te horen over wat ze heeft meegemaakt in de horrorindustrie. Ze doet het nu nog steeds, maar in een andere rol.

PSTN: Je andere twee horrorfilms: Trailerpark van terreur en Duisternis stijgt– Kun je ons iets over de films vertellen?

MW: Zeker. Duisternis stijgt was een film die ik maakte met mijn vriend Austin Reading. Austin is een geweldige regisseur en een super creatieve kerel. Het verhaal volgt de enige overlevende van een bruut familiebloedbad die haar ouderlijk huis opnieuw bezoekt aan de vooravond van de verwoesting ervan, haar verleden confronteert en enkele gruwelijke geheimen onthult. Ik heb het geheel op één locatie gefilmd in dit geweldige huis in een van de oudere wijken rond LA. Eigenlijk hetzelfde huis dat ze hebben neergeschoten Zes voet onder iN. Houd altijd van een goede horror/mysterie waarbij het huis een van de personages is... Thuis is iets waar we allemaal veel gevoelens en nostalgie aan hechten. Het is een zeer krachtig hulpmiddel in een film. Vooral horror. Trailerpark van terreur was een heel coole film die ik een paar jaar geleden maakte met wijlen Stephen Goldman als regisseur. Stephen was een echte visionair en creëerde met deze film bijna een geheel nieuw genre. Een weefsel van kamp-horror-Grindhouse-zombie met een authentiek, vies vintage rock-'n-roll-gevoel... Het was iets nieuws. Het is gebaseerd op de gelijknamige Imperium-strip, die de heldendaden volgt van de bewoners van Tophet Meadows Trailer Park, dat uitsluitend bestaat uit door satan voortgebrachte redneck-demonzombies. Nog meer typecasting... Ik speelde 'Roach', een gitaarslingerende rockabilly zingende, meth kokende zombie uit de hel. Roach was een echte badass... Ik mocht hele coole muziek opnemen van Matt King en Alan Brewer, de muziekbegeleider en componist. Het was geweldig spul. Ze hebben zo'n geweldige soundtrack gemaakt en ik was dankbaar dat ik daar deel van mocht uitmaken. Roach zong en speelde de soundtrack gedurende de hele film en het was voor mij in veel opzichten een droom die uitkwam. Zo’n rol spelen, zo verbonden zijn met de muziek, wat een andere passie van mij is, was geweldig. We hadden Drac-studio's die de make-up deden, en helaas bestaan ​​ze niet echt meer als één geheel, maar waren ze het Oscar-winnende team erachter Mrs Doubtfire, Dracula van Bram Stoker en Passie van De Christus. Beste jongens in de branche. En in deze film gingen ze ervoor. Het make-upontwerp was gewoon ongelooflijk. Ik heb nog nooit iets gedaan met zoveel prothetische make-up. Het was elke dag ongeveer vier uur met make-up en twee uur uit. Een man genaamd Martin Astles heeft mijn make-up gedaan, en Martin is gewoon briljant. Je moet het een beetje zien om het te geloven. De film en de muziek cultiveerden een cultstatus en ik ben verbaasd om te zien hoeveel mensen er echt van houden Trailerpark van terreur en het karakter van Roach. Ik heb mensen foto's en fan-art laten sturen, zelfs foto's van hun "Roach-tatoeages", wat nogal gek is, weet je, je gezicht getatoeëerd zien op het lichaam van iemand anders... Je weet niet echt zeker wat je moet denken als je het ziet dat... Maar ik kan zeggen dat het zeker een eer is... En een beetje een verantwoordelijkheid denk ik... Ik hoop alleen dat ik dat kan waarmaken... Ik was eigenlijk net aan het praten met Alan en een paar van de jongens die betrokken zijn bij The Trailerpark van terreur vandaag, en ze vertelden me dat ik de eerste zou kunnen zijn die hier officieel het nieuws zou laten vallen dat er nog een is Trailerpark van terreur film in de maak. Ik mag eigenlijk niet veel meer zeggen dan dat, maar ik kan wel zeggen dat al die fans dit verhaal echt levend hebben gehouden en dat heeft waarschijnlijk geleid tot de beslissing om er nog een te maken. Dus degenen onder ons die daar deel van uitmaken, willen de fans daarvoor heel erg bedanken!

PSTN: Denk je dat je in de toekomst meer horror wilt doen?

MW: Absoluut! Ik ben opgegroeid met het kijken naar horror met mijn moeder, waarschijnlijk op een te jonge leeftijd, eigenlijk… De eerste Halloween film maakte grote indruk op mij... Old Vincent Price-films... En ik was altijd geobsedeerd door de Twilight Zone. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de fans in dit genre gewoon heel loyaal en cool zijn, en ik vind het leuk om ze te ontmoeten en met ze te praten. Geen betere fans in de branche.

PSTN: Heb je de ambitie om meer betrokken te raken achter de camera, bijvoorbeeld door te regisseren?

MW: Dat zou ik geweldig vinden. Ik heb in mijn tijd veel theater geregisseerd en ik heb altijd geloofd dat ik een betere regisseur ben dan wat dan ook. Ik bedoel, het is een beetje wat ik van nature doe... Vertel andere mensen wat ze moeten doen... Ik weet niet wanneer dat zal gebeuren, maar ik zal zeker op een gegeven moment achter de camera gaan staan, en ik zou mezelf zelfs meer achter de camera kunnen zien bewegen. camera dan ooit voor de camera... Maar dat zal gebeuren als de tijd rijp is... op dit moment ben ik gewoon dankbaar dat ik een goede carrière als acteur heb gehad en daar geniet ik erg van.

PSTN: Je IMDB-credits zijn anderhalve kilometer lang, dat is geweldig! Heeft u grappige of gedenkwaardige momenten uit een van uw films die u met ons kunt delen?

MW: Te veel om op te noemen... Ik zal je er een paar vertellen die ik altijd graag deel: Een paar jaar geleden deed ik een aflevering van de show Trainingsdag, met Bill Paxton. Nu moet je begrijpen dat ik veel gaststerrenwerk doe, en in die scenario's word je een beetje in en uit geschud... ze behandelen me goed, maar dat is gewoon de aard van de zaak. Ik weet nog dat ik de set opliep voor mijn eerste opname, denkend dat ik er vroeg was en de ruimte voor mezelf had, toen ik plotseling deze stem hoorde: "Myk Watford... wauw man... je was geweldig Rechtsorde! Ik zag je binnen Breaking Bad en gerechtvaardigd… Je bent echt een geweldige acteur! We hebben geluk dat je hier bent, man! Bedankt dat je dit doet!” En ik draai me om en Bill pakt me gewoon vast en geeft me een dikke knuffel... ik was echt verrast. Het gebeurt niet elke dag dat een gastster dat hoort van de nummer één van een serie terwijl ze naar hun set lopen. Bill heeft echt indruk op mij gemaakt. Niet alleen als acteur, maar als persoon en intellectueel. Die man zou je elke belangrijke schilder en beeldhouwer van de afgelopen drie eeuwen kunnen vertellen... Elke Hollywood-DP en regisseur sinds de gouden eeuw. Ik bedoel, hij hield echt van kunst en hield van wat hij deed en hij wist hoe hij moest praten en was echt een van de meest fascinerende gesprekspartners die ik ooit heb ontmoet... Hij had een ongelooflijke kennis van de geschiedenis en de reikwijdte van het vak. Een ander cool verhaal gebeurde onlangs tijdens het werken aan De keuken. Ik was op de set en weet je, naast het afspelen van de video staat er meestal een tent met stoelen opgesteld waar de acteurs kunnen zitten. Op de meeste stoelen staat alleen het woord 'cast' gedrukt, maar de echte grote sterren krijgen natuurlijk altijd een stoel met hun naam op de achterkant gedrukt. Nu was ik al een aantal dagen aan het fotograferen… en… Geen stoel met mijn naam erop. Ik had zoiets van "cool... ik snap het... Veel grote sterren in deze film..." Ik vind het prima om in een van de caststoelen te zitten... Nou, een paar dagen later liep ik langs alle stoelen op weg naar de handwerkdiensten en iets valt me ​​op als ik langs alle stoelen loop... Ik blijf staan, draai me om en zie... Een stoel met "Myk Watford – Little Jackie" erop gedrukt... Ik bedoel, het was een moment... Ik was zo trots en een beetje emotioneel... Ik stond daar zo'n diep moment te beleven met mijn stoel... Toen ik plotseling een lach hoorde en ik kijk en Melissa McCarthy in de volgende stoel zit, gewoon stervende... Ik bedoel, ze huilt bijna, ze lacht zo hard... En ze zegt: "best cool, hè?" En ik zei: "Ja... best gaaf". Het was een soort verbindingsmoment, en dat is iets dat ik me altijd zal herinneren. Dat is een verhaal dat ik altijd zal vertellen...

PSTN: Je laatste rol is in een bewerking van een DC-stripboek, De keuken. Wat kunt u ons over dit project vertellen?

MW: The Kitchen is een film gebaseerd op de DC Comic/Graphic Novel met dezelfde naam zoals je noemde. het volgt de vrouwen van een kleine Ierse bende in Hell's Kitchen, NYC uit de jaren 1970, terwijl ze het bedrijf blijven runnen nadat hun echtgenoten in de gevangenis zijn gegooid. Het is het regiedebuut van Andrea Berloff, die genomineerd werd voor een Academy Award voor Beste originele scenario, voor Straight Outta Compton. Met Melissa McCarthy, Tiffany Haddish en Elisabeth Moss. Ik speel Little Jackie, die de zaken regelt nadat de bazen in de gevangenis zijn gegooid. Hij is een soort heethoofdige pestkop die altijd voor respect heeft gevochten en altijd de baas wilde zijn... En nu hij eindelijk de macht heeft gekregen, is hij van plan die te behouden, koste wat het kost. Het was geweldig om met Melissa, Tiffany en Elisabeth samen te werken. Ik bedoel, het zijn gewoon professionals en ze staan ​​op dit moment bovenaan hun spel als geen ander. Die drie vrouwen regeren momenteel vrijwel de wereld, en het was best gaaf om met hen samen te werken en ze ook een beetje in hun proces te bekijken... Ik hou er altijd van om met geweldige acteurs te werken en ernaar te kijken. Andrea was ook fantastisch, een echte natuurtalent achter de camera. We hadden een geweldige werkrelatie... Het klikte vanaf het moment dat ik auditie deed... En ik wist meteen dat we dit samen gingen doen. Ze gaat nog veel meer geweldige films maken en ik was erg dankbaar dat ik hieraan deel mocht uitmaken. Er is veel geroezemoes geweest rond de film en ik heb het gevoel dat mensen de film erg leuk zullen vinden. Het is spannend. Ik bedoel, hoe kun je de fout ingaan met zo'n geweldige cast en zo'n ongelooflijke regisseur? Ik heb waarschijnlijk meer plezier gehad bij het maken van die film dan bij alles wat ik in een tijdje heb gedaan, dus ik ben erg enthousiast om hem aan iedereen te laten zien!

PSTN: Wat is de toekomst voor u?

MW: Nou, ik probeer veel muziek te maken tussen film- en televisieprojecten door. Ik heb veel Stumpwaller-shows gespeeld en ik doe ook een Johnny Cash-show die ik wel noem Veel geld & De Folsom3, we zijn net terug van een kleine rondleiding. Je kunt mij ook in de gaten houden tijdens de show Elementair op CBS dit seizoen, en natuurlijk, Portaal zal in de herfst verschijnen, en De keuken zal op 9 augustus wereldwijd in de bioscoop verschijnen.

PSTN: Myk, heel erg bedankt dat je vandaag met mij hebt gesproken. Dit was een echte traktatie. Veel succes en we houden het in de gaten De keuken en Portaal.

MW: Geen probleem dankjewel.

 

Myk Watford-links om uit te checken: 

Facebook

IMDb.com

Instagram

MykWatford.com

Stumpwaller. com