Focus Home Interactive is de laatste tijd goed bezig. Titels als Vampyr, Call of Cthulhu en de Surge zijn allemaal games geweest die buiten de kaders van de norm denken en volledig hun eigen ding doen. Nou, hun nieuwste aanbod, Een plaagverhaal: onschuld toont meer van die denkwijze en geeft ons een game zoals ik nog nooit eerder heb gezien.

Je speelt als Amicia in de tijd van de geschiedenis veranderende en turbulente gebeurtenissen van The Hundered Years' War. Na een met bloed doordrenkt bezoek van de inquisitie moet Amicia voor haar zieke broer Hugo zorgen. Geen gemakkelijke taak als je rekening houdt met de hordes ratten, de Zwarte Dood en bloeddorstige soldaten.

Nu wil ik dat jullie allemaal weten dat er alles voor nodig is wat ik in me heb om niet te noemen Monty Python bij het noemen van de inquisitie, maar ik druk op.

De prachtig weergegeven game is prachtig, zelfs op zijn meest bruidsschat, en geloof me, deze game heeft een aantal sombere momenten. Duizenden ratten zien etteren is een grafische prestatie. De game ziet er geweldig uit, het is eerder op klaarlichte dag tijdens een wandeling door het bos of om middernacht terwijl je over de rottende lichamen van duizenden gesneuvelde soldaten loopt. De lichteffecten werken op een nieuw niveau en verhogen echt de grafische kracht van de mogelijkheden van de Xbox One X.

Het geheel speelt zich af in de echte wereld, maar grenst aan de magie van verhalenboeken. De toevoeging van alchemie, pest en het fantasievolle reilen en zeilen in de wereld voelt alsof ze perfect op het spoor van realiteit en fantasie rijden. Dit geeft het gevoel een verhaaltje voor het slapengaan te worden voorgelezen. Niet dat iets hier je in slaap zou kunnen brengen.

Zorg ervoor dat je je hart vasthoudt, want deze game brengt je naar plaatsen. In de traditie van Game of Thrones type wereld, sterfgevallen en schokken, Een plaagverhaal: onschuld, trekt geen klappen uit en maakt het niet uit als je gevoelens worden vernietigd.

De dupe van het spel is zwaar gebouwd rond stealth-elementen die Amicia en Hugo nodig hebben om rond te sluipen om bewakers te ontwijken. In sommige gevallen, wanneer het absoluut noodzakelijk is, is Amicia in staat om heimelijk vijanden te doden en/of in slaap te brengen. Amicia is echter op geen enkele manier een oplichter. Gewapend met een slinger kan ze ronduit dodelijk zijn. Maar alleen als het nodig is. De game doet geweldig werk door werkelijke empathische schuldgevoelens achter het doden te plaatsen. Factoren zoals Amicia die nog nooit eerder heeft gedood en haar broertje, Hugo die naar haar actie kijkt, dragen behoorlijk bij aan die emotie.

Een van de coolste delen van het spel komt van de alchemie die in de wereld speelt. Tijdens de reis wordt Amicia bedreven in het maken van items met behulp van geselecteerde recepten. Dit geeft je een voorsprong met slaappoeders, zuur, vuur en meer. Elk komt met hun respectievelijke coole tovenarij en helpt in de strijd tegen ratten en mensen. Bepaalde combo's van Alchemy kunnen aan elkaar worden gekoppeld om bevredigende resultaten te behalen. Vijanden die helmen dragen, kunnen bijvoorbeeld worden aangepakt door zuur te gebruiken om een ​​helm te laten smelten, gevolgd door een rots naar de tempel om de deal te bezegelen.

Buiten de stealth-elementen, Een Pest Tale brengt ook verschillende stukjes op puzzels gebaseerde gameplay met zich mee. Deze bestaan ​​uit het samenwerken met Hugo, of andere bondgenoten, om voorbij een bepaald gebied te komen. De mogelijkheid om kleine commando's aan Hugo te geven is van vitaal belang bij het volbrengen van deze delen van het spel. Ze voegen ook een leuke afwisseling toe ten opzichte van de stealth-tactiekstructuur van het spel. De stealth- en puzzelgedeelten van het spel zijn op de lange termijn echter nooit genoeg. Met een wereld vol angst, wordt dit zelden weerspiegeld in de uitdagingen die je krijgt. Een beetje meer moeite zou hebben gewerkt in het voordeel van de gevestigde wereld.

Laten we het nu over ratten hebben. Het brood en de boter van dit spel. Wel veel walgelijker dan brood en boter, maar toch. Ratten zijn het speelcentrum. Deze peksy dudes zijn de voorbode van de Zwarte Dood. Gedraagt ​​zich heel erg zoals de aliens uit Pitch Black, blijven de hordes ratten uit het licht. Dit voegt de angstaanjagende mechanica toe van het gebruik van een fakkel om ze weg te houden ... maar deze fakkels hebben de neiging om uit te gaan. Zonder licht komt de horde ratten naar binnen om je levend op te eten. Het is een vreselijke manier om te gaan, en een die je in je voordeel kunt gebruiken wanneer je de ratten naar vijandige soldaten stuurt. Dit kun je doen door je slinger te gebruiken om vijandelijke lantaarns af te schieten. Zodra de lichten uitgaan krijgen de ratten hun lunch en gelukkig was jij het niet. De ratten zijn een griezelige constante, en een die dit spel in zijn eigen bevredigende categorie plaatst.

Het karaktergestuurde verhaal komt met wratten en zo en ik kon het niet helpen dat ik herinnerd werd aan een WO II-film genaamd Kom en Zie. Net zoals dit voelen de nachtmerrieachtige aspecten van oorlog en massale dood op de een of andere manier losgekoppeld van de realiteit. Het is een harde wereld opgevuld met gevoeligheden uit verhalenboeken.

Een plaagverhaal: onschuld, is ronduit betoverend. De gevoeligheden van het verhalenboek druipen van allegorie, inhoud en geweldige gameplay. Het zet zorgvuldig een heel menselijk spel op, met een innemende hoofdrolspeler. Het is een mager spel dat geen onnodige opvulling heeft. Van begin tot eind was ik geboeid en volledig aan boord met Amicia en Hugo op hun reis en ik hoop dat de Focus Home Interactive deze wereld in een bepaalde hoedanigheid in de zeer nabije toekomst opnieuw bezoekt.

Een plaagverhaal: onschuld is nu uit op pc, PS4 en Xbox One.

Er is een code verstrekt voor beoordeling op Xbox One.