Erlingur Thoroddsen was geobsedeerd door horrorfilms lang voordat hij ze mocht bekijken.

De IJslandse filmmaker, die net buiten Reykjavik is opgegroeid, was niet zoals de meeste kinderen van zijn leeftijd. In plaats van te voetballen, zat hij binnen naar Amerikaanse tv-shows te kijken waar hij Engels leerde spreken, en de basis te leggen voor de getalenteerde filmmaker die hij zou worden.

Maar toch waren er van die horrorfilms in de periferie.

"Ik weet niet precies waar mijn liefde voor horror begon, maar ik was altijd geïntrigeerd door de dingen die ik niet mocht kijken," legde Thoroddsen uit. 'Ik herinner me dat ik als kind naar de videotheek ging en me aangetrokken voelde tot de horrorafdeling. Ik keek naar de omslagen en de foto's op de achterkant en stelde me voor hoe de film eruit zou kunnen zien. "

Een paar jaar later, Gillen werd vrijgelaten en kreeg niet alleen de film te zien, maar het had ook een onmiddellijke en blijvende indruk op de jongere. Hij spoorde obsessief alle films op waarnaar in de film werd verwezen en bekeek ze en al snel maakte hij zelf films met de videocamera van zijn vader.

'Mijn vrienden en ik renden in de achtertuin rond met messen en ketchup om filmpjes te maken,' lachte hij.

Tegelijkertijd gebeurde er echter iets anders met de ontluikende filmmaker. Hij begon zich net te realiseren dat hij homo was. Het was een cruciaal moment in het leven van de jongeman en hij zegt tot op de dag van vandaag een verband te voelen tussen zijn eigenaardigheid en zijn liefde voor horrorfilms.

IJsland is helemaal geen slechte plek om als homo op te groeien. In de afgelopen 20-25 jaar zijn ze opmerkelijk vooruitstrevend geweest in hun wetgeving en hun bescherming aan de homogemeenschap. In feite waren ze een van de eerste landen ter wereld die het homohuwelijk legaliseerden, en hun jaarlijkse Pride-festival trekt meer dan 100,000 bezoekers.

"Onze regering is erg vooruitstrevend geweest als het om homorechten gaat, en die focus verschuift nu naar transrechten", legde de directeur uit. "Het is zo'n klein land en het heeft het gevoel dat iedereen elkaar kent en we realiseerden ons al snel dat we er allemaal bij waren."

Op 15-jarige leeftijd hadden hij en zijn beste vriend, die een paar jaar later ook uit de kast kwam, een camera gehuurd en alles in het werk gesteld om hun allereerste serieuze film te maken.

Ze presenteerden het aan hun school en vroegen $ 2 voor toelating, en tegen het einde van de avond hadden ze $ 400 verdiend en Thoroddsen wist zeker dat het maken van films zijn lot was. Na de middelbare school behaalde hij een bachelordiploma in literatuur in IJsland en verhuisde vervolgens naar New York om naar de filmschool aan de Columbia University te gaan, waar hij zijn masterdiploma behaalde.

Nadat hij het universiteitsleven achter zich had gelaten, verspilde Thoroddsen geen tijd. Hij had al snel verschillende korte films geschreven en geregisseerd, waaronder Kleine dood, Hobbels in de nacht en Kind eter waarvan hij later een speelfilm zou maken.

En toen kwam Kloof.

Mooi, romantisch en angstaanjagend, Scheur is een vreemde horrorfilm met weinig leeftijdsgenoten.

Op een avond krijgt Gunnar (Bjorn Stefansson) een verontrustend telefoontje van zijn ex-vriend Einar (Sigurður Þór Óskarsson). Uit angst dat Einar van plan is zichzelf op de een of andere manier pijn te doen, reist Gunnar naar de plek waar Einar verblijft, in de hoop dat hij niet te laat is.

Bij zijn aankomst merkt Gunnar dat Einar in orde is, althans aan de oppervlakte, maar hij kan het gevoel niet van zich afschudden dat er iets meer aan de hand is, en aangezien de twee mannen in de loop van de komende dagen worden achtervolgd door hun vroegere relatie, ontdekken ook dat andere gevaren net buiten hun voordeur op de loer liggen.

Scheur is het soort film dat Hitchcock zou hebben gemaakt als hij nog leefde en vandaag films zou maken. De grens tussen gevaar en passie is flinterdun en de spanning is overal prachtig doorgerekend.

Het is een opmerkelijke prestatie gezien de snelheid waarmee het is gemaakt.

"Ik begon met schrijven in oktober 2015 en we waren bezig met fotograferen in maart 2016", zei Thoroddsen. “Bjorn speelde veel stoere jongensrollen op het podium en Sigorour was herhaaldelijk in kinderlijke rollen gegoten en ze waren allebei op zoek naar iets anders, dus ik vond ze op het perfecte moment in hun carrière. We gingen in première met de film minder dan een jaar nadat ik begon met schrijven. "

De film vervaagt genre-lijnen, en de schrijver / regisseur was intens trots op hoe het eindproduct en hoe het werd ontvangen.

Thoroddsen kijkt naar de toekomst en zegt dat hij een zekere verantwoordelijkheid voelt om zijn films te blijven doordrenken met LGBTQ-personages en verhaallijnen, maar hij zegt ook dat die personages en situaties organisch moeten groeien uit het materiaal.

"In IJsland hebben we elk jaar maar heel weinig films en bijna geen van hen heeft vreemde karakters, dus ik voel de behoefte om op te staan ​​en daar iets aan te doen", zei hij. 'Er is iets dat me ertoe dwingt het te doen. Ik zal altijd proberen om wat homoseksualiteit in te persen waar ik kan, maar voor sommige verhalen past het gewoon niet en kan ik het niet forceren. "

Voorlopig heeft de filmmaker, die momenteel in Los Angeles woont, tal van projecten in ontwikkeling, waaronder een speelfilm die hem deze winter terugbrengt naar zijn thuisland.

Scheur is momenteel beschikbaar op zowel Shudder als Amazon Streaming en enkele van Thoroddsen's korte films zijn beschikbaar op YouTube. Je kunt een van deze korte broeken bekijken, getiteld Het verbannen, en de trailer voor Scheur hieronder!

https://www.youtube.com/watch?v=2xiuuWmraVM