Voor horrorfans die moe zijn van weerwolven en genoeg hebben van zombies, maar op zoek zijn naar diezelfde verleidelijke aantrekkingskracht van een geïsoleerde paniek veroorzaakt door gewelddadige besmetting, moedig ik je aan om eens te kijken Wild van schrijver/regisseur Mark Young en IFC Midnight.

In Wildgaat een groep geneeskundestudenten kamperen om het einde van hun studie te vieren. De drie koppels omvatten onze hoofdrolspelers, Alice (Scout Taylor-Compton – Rob Zombie's Halloween, spookhuis) en haar vriendin Jules (Olivia Luccardi – It volgt, Kanaal nul).

Zoals je zou verwachten met een "into the woods"-horror, zijn deze kinderen daar niet alleen. Een wreed, wild, mensachtig wezen valt midden in de nacht een van de koppels aan (onmiddellijk na een huwelijksaanzoek, niet minder), waardoor hij dood en haar dodelijk gewond achterblijft.

De overgebleven kampeerders vinden de bloedige scène en ontsnappen met hun gewonde vriend om onderdak te zoeken. Ze ontmoeten Talbot (Lew Temple – The Walking Dead, The Devil's Rejects) - een lokale man van het bos - die een veilige haven biedt terwijl de groep zich opsplitst om hulp te halen.

Nu ga ik even de tijd nemen om een ​​van de tekortkomingen van de film aan te pakken. De secundaire personages zijn een beetje aan elkaar geplaveid met slappe aandachtspunten in een poging om het publiek tijdens hun paar minuten schermtijd met hen in contact te brengen.

Bijvoorbeeld het huwelijksaanzoek. Het is niet helemaal noodzakelijk, maar het dient als een gemakkelijk punt om te proberen een soort emotie aan de volgende aanval te koppelen. Het personage stelt voor, verlaat dan de tent om zijn behoefte te doen in het bos, en er volgt een tragedie.

Nu, misschien ben ik gewoon muggenzifterij, maar ik heb het gevoel dat als je een huwelijksaanzoek aan het opbouwen bent, je 5 seconden later niet weggaat om naar de wc te gaan. Misschien kun je dat van tevoren doen?

Hoe dan ook, de logistiek van de timing van je voorstel rond je badkamer breekt terzijde, mijn punt is dat er een paar momenten zijn van lukraak gepropte karakterdetails. Dat gezegd hebbende, er zijn genoeg sterke punten Wild die zwaarder wegen dan deze gemiste stap.

Het concept achter deze wilde wezens voelt fris aan. Ze lijken op enkele bekende monsters – zombies, weerwolven en vampiers – maar hoe fantastisch de wezens ook lijken, de dreiging is niet bovennatuurlijk. Het is iets nieuws, onbekends en geworteld in het zeer reële gevaar van een mysterieuze besmetting.

Hoewel de wezens alleen 's nachts komen, betekent hun dapperheid als jagers dat niemand echt veilig is in het donker. Met een dodelijk gewonde vriend en geen hulp in zicht, vechten onze heldinnen tegen de klok om te overleven. Terwijl de zon ondergaat, zorgt een prikkelende spanning ervoor dat de kijker elke schaduw in de gaten houdt op zoek naar die sinistere beweging.

De film zelf is een soort van The Descent bij wijze van Cabin Fever. Gestage actie en opbouwintensiteit houden het tempo rechtdoor.

I sprak onlangs met Scout Taylor-Compton over ons Wild en haar rol als de zeer bekwame Alice. Ze is een verzorger en een genezer, maar ze heeft een killersinstinct (met dank aan haar opvoeding op het platteland).

Alice en Jules laten een solide LHBT-vertegenwoordiging zien - hun relatie is de kop in deze horrorfilm "retraite voor koppels is vreselijk misgegaan". Deze vrouwen zijn een constante en gezonde bron van steun voor elkaar, ze bespreken openlijk hun angsten om uit de kast te komen met familieleden en bieden in gelijke mate ondersteuning in de crisismodus.

Alice houdt de controle en toont een grote emotionele kracht, maar haar zelfvertrouwen wankelt. Hierdoor is ze buitengewoon herkenbaar. Alice gaat stap voor stap door de crisis heen – ze heeft niet de irritante branie van iemand die alles door heeft. Ze weet dat ze kwetsbaar is, maar ze laat zich daar niet door breken.

Wild heeft een ongelooflijke vrouwelijke focus. Ik hield absoluut van het feit dat het de mannelijke blik volledig schrapte. Deze film gaat over vrouwen en hun relaties en hun strijd om te overleven, en een mindere film zou dat hebben veranderd in gratis T&A-shots en "meisje-op-meisje-actie" rechtstreeks uit een zoekopdracht op porno-trefwoorden.

Nu kan de seksualiteit van een personage krachtig zijn als het goed wordt gebruikt. Neem bijvoorbeeld Wonder Woman's evenwicht tussen schoonheid, mededogen en onstuitbare spierkracht. Maar dat gezegd hebbende, het is geen geheim dat horrorfilms de neiging hebben om vrouwelijke seksualiteit te gebruiken om hun macht weg te nemen. Horrorfilms staan ​​stereotiep bekend om hun scènes van een schaars geklede slachtoffer door de plaats delict slenteren.

Wild behandelde zijn vrouwelijke personages op dezelfde manier als de mannen - ze waren geen eye-candy; ze gebruikten hun seksualiteit niet als een machtsspel, het waren gewoon vrouwen.

De climaxfinale van de film is niet begraven in expositie - het opent een wond en laat het ademen. Het infecteert je met deze knabbelende nieuwsgierigheid; een jeuk die je niet helemaal kunt krabben. Wild kruipt op een heerlijke manier onder je huid.

Je kan kijken Wild nu in geselecteerde theaters of VOD. Bekijk hieronder de trailer.