Als je een fan bent van Hammer Films, heb je geluk. Het zeer Britse en enigszins William Castle uitgelijnd, Spook verhalen anthologiefilm wordt precies jouw kopje thee.

Spook verhalen centraliseert zich op professor Goodman (Andy Nyman), een bovennatuurlijke scepticus, die erop uit is om elk stukje buitenaardsheid te weerleggen dat zijn gezicht in de publieke belangstelling laat zien. Na een lange, succesvolle staat van dienst van het neerhalen van grote namen van paranormale vervalsingen, wordt Goodman door een persoonlijke held gevraagd drie dossiers te onderzoeken en te weerleggen, die worden beschreven als 'onverklaarbaar'.

Van daaruit breekt de film af in een interessante verkenning van de wetenschap versus het onverklaarbare en de mogelijkheden van een hiernamaals. Die thema's worden binnen de drie cases onderzocht.

Elk geval valt uiteen in zijn eigen 'spookverhaal', verteld door een van de drie personages die gelooft dat ze een echt bovennatuurlijke ervaring hebben gehad. Elk verhaal begint met Goodman die kennis neemt van de details van elk personage voordat hij in het spookachtige vignet duikt van wat er bij hen opkwam.

Elk verhaal speelt zich af met zijn eigen huiveringwekkende reeks gruwelen, variërend van dingen die 's nachts tegen het lijf lopen tot botsingen met de bovennatuurlijke bewoners van het bos. Spook verhalen doet fantastisch werk door die elementen huiveringwekkend te maken en slaagt er zelfs in om een ​​paar goede jump scares te vormen. Het probleem is dat de verhalen binnenin Spook verhalen, voel je te kort en bijna onvolledig. Het ene moment word je geïnvesteerd in iemands trauma; de volgende keer word je weggetrokken naar het verhaal van iemand anders. Ik had graag meer van het verhaal van elk personage gezien, in plaats van dat ik maar al te snel werd verschoven.

In tegenstelling tot de meeste anthologiefilms, is dit allesomvattende verhaal de focus van het hele ding, waardoor de algehele gecentraliseerde sceptische plot het ding is dat uiteindelijk alles samenbindt voor een interessante wending. Hoewel de meeste van dit soort films voor funsies een ander einde hebben, Spook verhalen heeft er een die eigenlijk gerechtvaardigd is en in zekere zin de betekenis van de verhalen daartussen verandert.

Spook verhalen is een veel serieuzere film dan ik dacht dat het uit de trailer zou komen. Er zijn af en toe een paar gelach, maar het zwaartepunt van de film is somber. De gevoeligheden van Hammer zorgen voor een geknipte en droge witte aanpak die duidelijk eerbied heeft voor de klassiekers.

Schrijver / regisseurs, Jeremy Dyson en Andy Nyman leveren iets dat persoonlijk aanvoelt in hun grootsere ideeën. Daarnaast slagen ze erin om boeiend drama naar buiten te brengen naast de dingen die 's nachts tegen het lijf lopen. De zeer gebrekkige en gekwelde personages worden tot in detail uitgewerkt door middel van hun bekentenissen vóór het spookverhaal. Bovendien doen deze jongens het heel goed met het uitvoeren van precieze, spannende beats zodra ze in de spookachtige stukjes duiken, wat zorgt voor een super complete filmervaring.

Case nummer twee, met Alex Lawther (Black Mirror, The End of the Fucking World) is mijn persoonlijke favoriet van het stel. Lawther's fragiele toestand als de psychologisch gekwelde Simon Rifkind, is een fantastisch ontwapenende benadering. Buiten het personage is zaak nummer twee gewoon eng van begin tot eind. Ik had zeker graag meer van deze in het bijzonder gezien. Uitstekend spul, en iets dat ik aan de achterkant van mijn schedel zal hebben geplakt de volgende keer dat ik over eenzame landweggetjes rijd.

Spook verhalen is de eerste bedwelmende bloemlezing die ik me kan herinneren. Wat je de hele tijd ziet, is misschien niet per se wat op het eerste gezicht staat en ik waardeer dat evenals de grotere thema's. Spook verhalen heeft de botten van een klassieker en is effectief angstaanjagend. Het heeft veel kruipende vleesopwekkende momenten, compleet met effectieve grappen. Als verzamelaar en regelrechte fan van bloemlezingen is Ghost Stories een goeie die een leuke draai geeft aan het genre.