“Na het lezen van Clive Barker, voelde ik me zoals Elvis Presley zich moet hebben gevoeld toen hij de Beatles voor het eerst zag op Ed Sullivan… Zijn verhalen zijn dwingend leesbaar en origineel. Hij is een belangrijke, opwindende en enorm verkoopbare schrijver. " - Stephen King

“Je hebt zestig en tien jaar tot je beschikking. Ik wil die jaren van mijn leven - de rest van mijn schrijfleven - vullen met zoveel fantasierijke originaliteit en talent als ik kan, en er is niets vaag aantrekkelijks aan om een ​​extra miljoen dollar te verdienen door terug te gaan en iets te doen dat iemand al heeft gedaan ... ”- Clive Barker

Zijn naam is legendarisch onder horrorgemeenschappen. Zijn personages zijn moderne iconen geworden, net zo gemakkelijk herkenbaar als Stoker's Dracula of Shelly's Frankenstein Monster. Zijn verhalen zijn tijdloos en daardoor zal hij ons allemaal overleven.

Clive Barker en de Fantastisch

Hij heeft meesterlijk een literaire wereld geweven die ons opent voor de fantastisch, en nodigt ons ongegeneerd uit om onze eerste schuchtere stappen te zetten in de verreikende uitgestrektheid van zijn verbeelding. Voorbij de glinsterende drempel van zijn creativiteit ontdekken we het duistere proza ​​van voorzichtigheid voor de helse verlangens die in de ribben van elke levende man en vrouw zitten. Dezelfde hartstocht (als deze niet onder controle wordt gehouden) die ons allemaal in de hopeloze decadentie van de verlatenen zou kunnen leiden.

 

 

Of, als we echt dapper genoeg zijn om de zee van zijn verbeelding over te steken, kunnen we de verlichtende kusten van Ochtend en Nacht ontdekken.

Zie je - Licht en Duisternis, Hemel en Hel, zijn allemaal enorm uitwisselbaar als het gaat om de schittering van Clive Barker.

 

 

Vijfenzestig jaar lang zijn we gezegend dat we Clive Barker een van ons mogen noemen. Hij is de zachtaardige leider van de rebellenartiesten. Hij leerde ons dat het oké is om de zachte dauw van onze verlegen taboes aan te raken, niet bang te zijn voor onze eigen geheimen, en dan hun potentieel los te laten op een nietsvermoedende wereld. Met koele zachtheid wrikte hij ons derde oog open en onthulde aan ons de wachtende mysteries van wat er achter de bleke muur van onze alledaagse verwachtingen lag - om de zeeën van tijd over te zeilen Abaraat, misschien zelfs de puzzel van de doos oplossen met handen schudden, of gewoon achterover leunen en je verwonderen over de onthulling van de Geweldige en geheime show!

 

 

Clive Barker daagt ons ook uit om naar het gruwelijke te staren - om bijna de infecties te bewonderen van de verminkte gezichten die ons vanuit de hel naar ons loeren. We kunnen het niet helpen, maar zien een stukje schoonheid onder de Cenobieten, en worden eraan herinnerd hoe arrogant we ernaar streven om mooi te zijn. Van dat streven naar glutenachtige ijdelheid, laat u meeslepen in het leven. Geen leven, maar leven. De taak van wakker worden, eten, poepen, werken, vrijen en uiteindelijk slapen - om het wiel nog een keer te herhalen. Opnieuw en opnieuw en opnieuw.

Clive Barker leert niet 'het leven heeft geen betekenis'. Nee, integendeel. Hij leert ons dat het leven bedoeld is om veel meer te zijn dan waar we genoegen mee nemen in het leven. Zelfs als het "meer" toevallig het Labyrint van Leviathan is, brengt het ons in ieder geval buiten onze geaccepteerde routines en daagt het ons uit om meer uit het leven te durven - om risico's te nemen en te stoppen met alleen te bestaan ​​- maar om echt te leven voordat het leven te laat.

 

Het is vandaag de vijfenzestigste verjaardag van Clive Barker. Zeggen dat de man mij heeft beïnvloed, zou het understatement van het jaar zijn. Zo veel van wat en wie Manic Exorcism is, wordt grotendeels toegeschreven aan Clive Barker en zijn impact op niet alleen het genre waar ik van hou, maar ook op mij als persoon.

 

 

Opgroeien in een streng zendelingenhuis in Rusland was voor mij helemaal niet gemakkelijk. Er was altijd een duisternis in mij, maar het was geen pek. Het was een sprankelende duisternis, een die op zowel licht als schaduw vertrouwde, maar het was nog steeds niet welkom in de evangelische gemeenschap. Het was niet gemakkelijk, maar ik had hoe dan ook mijn manieren.

Rusland bood niet veel kansen om de boeken van Clive Barker in het Engels te vinden, dus ik zou wel zes uur met de trein naar Finland reizen. Ja, ik heb twee uur met Russische douane-agenten moeten omgaan, zodat ik Helsinki kon bezoeken. Eenmaal daar haastte ik me naar hun glorieuze boekhandels en sloeg ik graag elk Clive Barker-boek in dat ik kon vinden.

Clive Barker heeft meer dan alleen bloedboeken of horrorfilms aan het genre bijgedragen. Dus voor de zes decennia die hij ons heeft gegeven, neem ik even de tijd om je te bedanken voor zes manieren waarop hij de wereld een beetje mooier heeft gemaakt.

VI - Videogames

Voordat sommigen het punt beklagen, verwijder alstublieft alle gedachten aan Jericho uit je geheugen. Daar heb ik het niet over. Vertrouw je vriend Manic hierop. Voor degenen onder ons die het zich herinneren, heeft Clive Baker ons bang gemaakt met zijn verwrongen videogame-exploits in overgankelijk.

 

 

overgankelijk is een first-person survival-horrorspel. Je ontdekt dat je de onheilspellende ingewanden van een door demonen gekweld herenhuis verkent dat eigendom is van een familie die zich overgeeft aan machtswellust en de verboden praktijken van het occulte. Het is een beklijvende en formidabele horrorervaring, die opnieuw moet worden verkend.

 

En voor wat het waard is, heb ik gespeeld Jericho meer dan eens, en ik vind het leuk. Ik hou echt van de personages en heb er veel plezier in. De overlevering van de First Born is griezelig en het spel brengt je in zijn etherische toon. Het is het einde dat veel spelers achter hun hoofd heeft laten krabben, maar ik geniet er nog steeds van.

V - Stripboeken

Enkele van zijn klassieke werken uit Boeken van bloed hebben hun weg gevonden naar de komische vorm. Zijn epos Geweldige en geheime show is ook heruitgegeven als een graphic novel.

Ik heb zijn verbazing al besproken Hellraiser vervolg van stripboeken - een serie die de heroïsche kruistocht van Kirsty Cotton en haar verwikkeling met de Cenobieten bevordert. Eerlijk gezegd, als je een fan bent van de eerste twee films, zou je deze serie geweldig vinden. De Omnibus is beschikbaar voor bestel nu bij Amazon.

 

 

Momenteel nog een Hellraiser project is op de markt. Eentje heb ik nog niet gelezen of bezit. Schokkend, ik weet het! U kunt Volume I van genoemd project kopen hier.

IV - Beeldjes

In het begin van het millennium kwam een ​​droom van mij uit. Clive Barker werkte samen met Todd McFarlane - een andere artiest van het macabere, wiens werk ik geweldig vind - om de wereld een reeks groteske beeldjes te brengen die in het huis van geen horrorfan mag ontbreken.

 

 

De gemartelde zielen van Clive Barker zijn een visie van pijn en obsessie. Bij elke figuur zat een klein stukje verhaal dat het verhaal vertelde van deze gemartelde individuen. Verzamel ze alle zes en je hebt een voltooide originele novelle van Clive Barker, waardoor de verzameling veel waardevoller wordt.

 

 

Elke figuur was een meesterwerk van het macabere. En het verhaal van de Gemartelde zielen was boeiend. Sterker nog, gedurende een paar jaar leek het alsof Hollywood de novelle een behoorlijke verfilming zou geven. Het project was echter in het ongewisse, maar misschien krijgt de film ooit het daglicht.

 

 

Barker en McFarlane zouden hun duistere talenten opnieuw met die van Barker verbinden Helse Parade lijn van beeldjes. Een lafhartig carnaval van verwrongen geneugten en moord. Zoals de Gemartelde zielen lijn, elke figuur leeft met detail en pijn.

III - Films

Toen ik zestien was, werd ik voorgesteld aan het visioen van de man door Hellraiser.  De lichten waren uit en ik zat met alleen de gloed van de tv om de nachtelijke uitblinkers te verdrijven. Ik was volledig betoverd door de film en werd meteen een bewonderaar. Voor een meer intensieve blik op mijn gedachten over hellraiser, klik hier

 

 

Hellraiser is niet het enige verhaal van Barker dat op het scherm tot leven wordt gebracht. Andere ongelooflijke films zijn onder meer Candyman, Midnight Meat Train, Nightbreed: The Cabal Cut, Dread, en Boek van bloed.

 

 

Deze films verdienen allemaal een afzonderlijk artikel op zich, maar voor de tijd zal ik ze gewoon aanbevelen voor je Halloween-watchlists.

II - Boeken

Zoals ik hierboven al zei, verdienen elk van zijn boeken ook hun eigen individuele artikelen. Bijvoorbeeld zijn anthologiewerk De boeken van bloed wordt zeer gevierd. Het werkt als korte horrorverhalen en groteske fantasieverhalen. Het is een schitterende verzameling donkere lekkernijen.

 

Ik vind het oneerlijk om niet elk boek te prijzen voor de visie en toon die hij op elke pagina verwerkt. Maar voor de tijd kan ik je een lijst geven met mijn persoonlijke favoriete boeken. Als je op zoek bent naar een paar goede horrorboeken om in Halloween te duiken, zoek dan niet verder.

 

Boeken van bloed
In het vlees
Hellbound Hart
De grote en geheime show
Abaraat
Scarlet Evangeliën - verwacht hier binnenkort een artikel van mij over.

I - Art

“Herinnering, profetie en fantasie - het verleden, de toekomst en het droommoment ertussenin - zijn allemaal één land en leven één onsterfelijke dag. Weten dat dat wijsheid is. Het is de kunst om het te gebruiken. " - Clive Barker

 

 

Het grote hoogtepunt van alle vele en geweldige prestaties van Clive Barker kan stuk voor stuk worden toegeschreven aan zijn enige drijfveer in het leven - de kunst. Onmetelijk is de diepte van zijn voortdurende talent. Zes decennia lang hebben zijn visioenen ons ontzag, bang gemaakt en geïnspireerd, simpelweg omdat deze man trouw is gebleven aan zijn streven naar de kunst en niet aan het verdomde dollarteken.

 

 

In boekvorm of op een canvas, daar zie je zijn trouw aan de kunst.

Stripboeken en videogames werden geweven door de gloeiende draden van zijn kosmische wandtapijt. Sommigen spotten misschien met zo'n talent dat zich leent voor zoiets grof als een spel of een strip. Maar hij deelt zijn kunst met elke leeftijdsgroep. Hij is niet vooringenomen voor wie hij kan inspireren, net zoals de kunst zelf geen vooringenomenheid is voor wie ze raakt.

 

 

Dus, wat is ons excuus? Welke prachtige dromen wachten er in de onontgonnen diepten van onze eigen psyche? Wie zal er in de schaduw blijven - niet geïnspireerd en zonder invloed - omdat we onze dromen niet in de nacht durven los te laten? Hoeveel schepen blijven vastgebonden aan de dokken van twijfel aan onszelf omdat we te timide zijn om weg te zeilen, ver, ver weg, het glinsterende onbekende in waar dromen en nachtmerries ons kunnen drijven?

Clive Barker, bedankt voor de vele jaren inspiratie die je ons allemaal hebt gegeven. Moge je een heel gelukkige verjaardag hebben en mogen er nog veel, veel meer komen. We wachten om meer te leren van uw gloeiende voorbeeld. Wij houden van u.
Nogmaals - gelukkige verjaardag,

Manisch exorcisme.