De zomer is bijna aangebroken en het is tijd om je spullen te pakken en met de kinderen te gaan kamperen... en jezelf gek te maken! Weet u niet zeker wat u moet inpakken? Maak je geen zorgen, we hebben de overlevingsgids voor enkele van de engste, verste en leukste horrorfilms om je voor te bereiden op overleven in het kamp!

Er zijn nog veel meer kampfilms, let wel, maar dit is een lijst van degenen die echt een bepaalde stemming voor hen hebben en die me terugbrengen naar mijn jongere leeftijd en het maken van kampeertochten en het opgroeien met horrorfilms in de zomer. Dus hier zijn ze in willekeurige volgorde.

Kwaadaardige dood 1981)

Beschouwd als een van de meest angstaanjagende en inspirerende horrorfilms, dus wat is een betere plek om te beginnen? Het is het eerste werk van horrorlegendes Bruce Campbell en Sam Raimi en bevat ook een grote hoeveelheid bloed en spanning vermengd met wat humor die je zeker de hele tijd zal boeien.

Een groep van vier vrienden gaat naar een hut in het bos voor een drankje, eten en plezier. Absoluut niets kan deze kleine vakantie verzuren... nou ja, totdat ze de Necronomicon in de kelder tegenkomen en per ongeluk de demonische doden oproepen!

Een voor een worden ze overgenomen door de kwade krachten totdat de iconische enige overlevende Ash moet vechten (en verminken) zijn nu bezeten vrienden als hij de ochtend wil halen. Evil Dead heeft ook twee sequels voortgebracht, Evil Dead 2: Dood door dageraad en Army of Darkness, die beide waardige opvolgers zijn van het origineel, en met elke aflevering goofier worden.

Cheerleaderkamp (1988)

Het is het spannendste kamp dat er is voor volwassenen om tieners te spelen die worden afgeslacht, zoals het jaren 80-icoon Leif Garrett. Samen met zijn vriendin en andere leden van hun cheerleaders gaat hij naar Camp Hurray om te trainen voor de finale en het goud mee naar huis te nemen... of wat het ook is dat cheerleaders winnen.

Een van de cheerleaders, en onze heldin van de film, Allison, heeft bizarre visioenen en nachtmerries dat de andere kampeerders worden vermoord, maar het blijkt dat de nachtmerrie werkelijkheid is! Het is een verdomd domme film en wordt niet ingewikkelder dan ik beschreef.

Ik denk dat de film het meest opvalt omdat er acteurs zijn die duidelijk halverwege de dertig zijn en middelbare scholieren spelen. Ik weet dat zowat elke film dit doet, maar sommige hebben stoppels, hebben kraaienpootjes en Leif Garrett schudt een serieuze weduwenpiek. Niet alleen dat, ze komen over als erg weinig overtuigende cheerleaders.

Een daarvan is in het bijzonder een te zwaar 'kind' met een obsessie voor het bespioneren van meisjes met een camcorder, wat ironisch genoeg zijn lot vastlegt. Ik herinner me dat ik deze verwar met een Vrijdag 13th film toen ik jonger was. Of misschien komt het doordat deze midden op de weg ligt en zich mengt met alle andere slashers.

Het branden (1981)

Kinderen doen altijd niets goeds, zoals de ongelukkige Cropsy leert wanneer een grap uit de hand loopt, hem in vlammen opgaat en hem voor het leven littekens bezorgt. Dat weerhoudt hem er niet van terug te keren naar het kamp en bloedige wraak te nemen!

De kampeerders in Camp Stonewater worden het slachtoffer van Cropsy's wraak nadat een raftingtrip misgaat, waardoor ze gestrand zijn en de groep uit elkaar gaan terwijl ze op zoek zijn naar middelen om te ontsnappen. Al snel ontdekt de onhandige Alfred Cropy's aanwezigheid en probeert de anderen te waarschuwen voordat het te laat is.

Op papier klinkt het vrij eenvoudig, maar The Burning is een zeer unieke slasherfilm die meer is dan hij lijkt te zijn, hoewel de film tot een paar jaar geleden alleen in zijn zwaar gemonteerde vorm te zien was (dit was vooral te wijten aan de beroemde raftscène). Om te beginnen heeft de film een ​​zeer interessante dynamiek tussen de kinderen, het ontwikkelen van geloofwaardige vriendschappen en een pestkop die Alfred kwelt.

De kinderen worden gespeeld door een geweldige cast, waaronder een jonge Jason Alexander (George uit Seinfeld), Visser Stevens (Kortsluiting 1 & 2), en Holly Hunter (knipper met je ogen en je zult haar missen)! En niet te vergeten, wie zou je anders krijgen om deze kampeerders op gruwelijke manieren te vermoorden door niemand minder dan Tom Savini, die overleed Vrijdag de 13th Part 2 om deze film te maken.

Je rondt dat af met Rick Wakeman van de 80's mega synth band Ja doe de score en je hebt een van de beste slasher-films aller tijden.

Vrijdag de 13e Deel VI: Jason Lives (1986)

Ik had zowat alle vermeldingen uit de Vrijdag 13th serie op de lijst, maar de zesde in de serie biedt iets dat geen van de vervolgfilms heeft: kinderen kamperen eigenlijk in Camp Crystal Lake. Geen van hen wordt afgeslacht, in tegenstelling tot de eerder genoemde The Burning, maar dat weerhoudt de oude Jason er niet van om door de cabinedeur te breken en de sukkels uit hen te schrikken.

Jason wordt per ongeluk weer tot leven gewekt door zijn tegenstander Tommy Jarvis (waardoor hij het enige terugkerende personage is, afgezien van Jason, in de Vrijdag 13th serie) op een zeer Frankenstein-achtige manier. Tommy ontsnapt en probeert de lokale autoriteiten te waarschuwen dat Jason op de terugweg is naar Camp Crystal Lake, nu omgedoopt tot Camp Forest Green, maar in de typische horrorfilmstijl geloven ze hem niet.

Helaas voor de counselors, evenals enkele zakelijke fatcats op een paintball-retraite en bewoners van het gebied, die bij Jason's aankomst op rommelige manieren worden weggestuurd. Persoonlijk is dit mijn favoriet van de serie omdat ik vind dat het de meest herkenbare en unieke stijl van het stel heeft, evenals een parodisch gevoel voor humor dat het ongelooflijk veel plezier maakt.

Gek (1982)

Wil je een kamp-slasher vol sfeer en sfeer, aangevuld met over-the-top moorden?

Het is de laatste dag van het kamp voor kinderen als hun hoofdadviseur Max hen de legende vertelt van Madman Marz, die zijn vrouw en kind vermoordde en werd opgehangen voor zijn misdaad... maar zijn lichaam verdween. Zijn naam mag nooit boven een gefluister uit worden gesproken, dus natuurlijk schreeuwen de luidruchtige, idiote kinderen zijn naam en verdoemt hen allemaal te gruwelijke en gewelddadige sterfgevallen.

En ja hoor, Marz verschijnt met bovenmenselijke kracht en begint deze arme raadgevers levendig af te slachten, van wie er één wordt gespeeld door Gaylen Ross uit Dageraad der doden, terwijl ze worstelt met haar relatie met TP. Dat gezegd hebbende, deze counselors hebben een behoorlijk goede chemie en je hebt de neiging om voor hen te wortelen, maar het kijken naar hen die een grafische ondergang ontmoeten, weegt zwaarder dan dat.

De film balanceert heel goed valse veilige, onschuldige momenten met alarmerende en wrede slasher-momenten en zoals ik eerder al zei, heeft het een mooie zachte maanlichtgloed, spelend in het valse gevoel van veiligheid. Het zijn echt films als deze die me in de stemming brengen voor slashers en kamperen.

Zeer onderschat, het is een absolute must-see die goed loopt en een klap uitdeelt, maar verwacht geen happy end.

Slaapkamp (1983)

Als er ooit een typische zomerkamp-horrorfilm was, zou dit het zijn. De film draait om de jonge Angela en Ricky die door hun gekke tante naar het kamp worden gestuurd.

Ricky sluit oude vriendschappen en wordt gemeden door de vriendin van afgelopen zomer, Judy, die het op arme Angela heeft. Als Angela wordt opgepikt door de kampeerders (en een slonzige kok), beginnen ze al snel vreselijk te sterven. De bittere oude eigenaar van Camp Arawak, Mel, weigert te geloven dat er een moordenaar zou kunnen zijn totdat zijn hete jonge staart (ja, er wordt gesuggereerd dat hij een relatie heeft met een van de counselors) dood wordt. Mel vermoedt dat het Ricky is, omdat de verdwijnende kinderen het op Angela hebben. Maar hij kon toch niet de moordenaar zijn?

Sleepaway Camp voelt soms als een luchtige zomerse ravotten-achtige komedie, maar neemt dan een duistere wending wanneer een van de kinderen wordt vermoord. Soms vergeet je dat je naar een horrorfilm aan het kijken bent, terwijl je in slaap gesust wordt in zijn charmante capriolen, en dan als een suckerpunch, het overrompelt je en laat je vallen met intense doodsscènes.

Wat het zo schokkend maakt (afgezien van sommige van hun leeftijden), is hoe goed deze personages zijn ontwikkeld en de eerlijke relaties die ze met elkaar hebben, wat het hartverscheurend maakt als je weet wat er op hen afkomt.

Het is een klassieker in mijn boek en heeft een van de meest gruwelijke twist-eindes aller tijden. zijn vervolg, Sleepaway Camp II: ongelukkige kampeerders en Slaapkamp III: Teenage Wasteland, ga voor een slapsticky komische route en speel de zus van de beroemde rocker Bruce Springsteen, Pamela, in de hoofdrol.

Keer terug naar Sleepaway Camp probeerde terug te keren naar zijn oorspronkelijke wortels, maar bezat niet dezelfde charme en shock en faalde jammerlijk. En als je toevallig de Sleepaway Camp box set van Best Buy, het bevatte een vierde schijf met de beelden voor het afgebroken vierde vervolg, Slaapkamp: de overlevende.

Net voor de dageraad (1981)

Wordt vaak een mix tussen genoemd Bevrijding en Vrijdag 13th, Net voor zonsopgang draait om, wat anders, een groep jongeren op een kampeertrip? Er wacht echter iets in het bos op hen, maar dat is niet wat je zou verwachten.

Het is geen gemaskerde moordenaar en ook geen wezen, maar een familie van inteeltgekken, buiten het medeweten van een lokale boswachter gespeeld door George Kennedy. Tijdens een nacht van drinken en een drankje dansen rond een vuur, worden ze benaderd door een lokale redneck en gewaarschuwd om te vertrekken, maar luisteren ze? Natuurlijk niet.

Het duurt niet lang voordat het grinnikende paar arriveert en deze kampeerders uit elkaar haalt en terwijl hun aantal afneemt, realiseren ze zich dat ze de boswachter moeten bereiken en om hulp moeten roepen... als ze het kunnen redden.

Net voor zonsopgang is iets heel bijzonders dat de moeite van het bekijken waard is. Het bevat ook een dronken Mel van Sleepaway Camp als jager.

Het bos (1982)

Mannen zijn betere kampeerders dan vrouwen. Het is een feit… althans volgens de machokarakters in deze film.

Sharon en Teddi willen hun echtgenoten bewijzen dat ze net zo goed zijn als overlevenden en gaan het bos in voor een weekendje kamperen met hun belangrijke anderen, Charlie en Steve, die hen later zullen ontmoeten. Immers, hoe moeilijk kan kamperen zijn?

Teddi is een expert sinds ze in een boek heeft gelezen hoe je het moet doen. Al snel worden de overlevingsvaardigheden van iedereen op de proef gesteld als ze worden opgejaagd door een maniak die in die bossen woont, jaagt op menselijke prooien en alles opeet wat hij vangt! Gelukkig waarschuwen een paar spookkinderen onze overlevenden voor het gevaar dat op de loer ligt.

Het is een langzame verbranding, met de meeste wandelmontages op het scherm in de filmgeschiedenis en met heel weinig in de bloed- en lefafdeling, maar het is gevuld met klassieke (geen woordspeling) bedoeld, zoals slecht acteerwerk en belachelijke dialogen.

Ze proberen ook de moordenaar van de film te achterhalen, door hem een ​​tragisch achtergrondverhaal te geven en een verontrustende scène waarin Charlie en Steve, zich niet bewust van wie hun campinggast is, zijn uitnodiging voor een diner accepteren en de geroosterde resten van een van de personages eten.

Ga niet in het bos (1981)

Ook verwarrend bekend als Ga niet het bos in ... alleen vanwege (mogelijk) een vreemde plaatsing van de tagline, is het een andere film die in de toon is De Forest, extreem campy en ongelooflijk hammy, maar dat maakt het zo goed.

Inmiddels ben je waarschijnlijk gewend om te zien: "Een groep vrienden gaat kamperen en iemand vermoordt ze." Het is misschien een vereenvoudiging van de synopsis, maar... dat is het! Een hysterische, grizzly man die eruitziet alsof hij niet gedoucht heeft en zich in camouflagenetten wikkelt, rent door een onbekend bosgebied en slacht iedereen die hij tegenkomt af met een machete.

Er is een focusgroep van kampeerders die als onze hoofdpersonages dienen, maar de meeste van hun scènes dwalen rond, krijgen de les over hoe gevaarlijk de bossen zijn door hun gids, en dan zal het snijden tot een andere willekeurige persoon in het bos die hun arm afgehakt of doodgestoken.

De effecten zijn lachwekkend en als je dat combineert met belachelijke karakterreacties, Ga niet in het bos is een geweldige tijd om te hebben. Het heeft een merkbare hoeveelheid sleaze waardoor je je onrein voelt, maar je zult blij zijn dat je ernaar hebt gekeken.

Nacht van de Demon (1980)

Ooit gehoord van de legende van Bigfoot en hoe hij een motorneus eraf rukte? Of hoe hij een camper ronddraaide in zijn slaapzak alsof hij een kogelstoten kampioen is en de arme man op een boomtak gespietst heeft? Nee? Nou, ga dan maar zitten, want dit is een vreemde Video Nasty.

Vaak verward met Night of the Demons of de gelijknamige monsterfilm uit 1957, deze film, geloof het of niet, bevat geen demon. Tenminste, niet per definitie. De hele film wordt verteld door een overlevende van een bigfoot, een leraar antropologie aan een plaatselijke universiteit, in flashback-vorm, terwijl hij en zijn studenten op zoek zijn naar de legende.

De film is een beetje onsamenhangend, waarbij het heen en weer gaat tussen de klas die eromheen staat en in flanellen praat met grafische scènes van Bigfoot's moorddadige razernij (zo dwaas als de speciale effecten zijn). Tijdens hun reis ontdekken ze dat het monster waar ze naar op zoek waren eigenlijk de kuit is van een vrouw die zogenaamd een heks was (althans volgens haar vader) nadat ze was verkracht.

Voor een low-budget b-film gebeurt er nogal wat in deze film en verleggen ze zeker de grenzen. Hun ontmoeting met een sasquatch in de climax is een hilarische en bloederige montage van slow-mo, gut-slinging fun die je niet wilt missen.

Tot volgend jaar, kampeerders, rits die tent goed dicht!

[Dit artikel is bijgewerkt sinds het voor het eerst werd gepubliceerd in mei 2022]