Verbind je met ons

Nieuws

Veertig jaar later is 'Suspiria' nog steeds een gruwelijk en mooi kunstwerk

gepubliceerd

on

vermoedens

Het is vandaag de 40e verjaardag van de Amerikaanse release van de baanbrekende film van Dario Argento, Suspiria. Terwijl een remake in de maak is, vinden velen dat het origineel een heilig kunstwerk is dat zou kunnen niet opnieuw worden gemaakt. De verzadigde kleuren, spelonkachtige decors, huiveringwekkende score en onaangename toon van de film maken het echt iconisch.

Dus laten we vandaag even de tijd nemen om de onmetelijke schoonheid van Dario Argento's opnieuw te bekijken Verdenking.

via giphy

Ten eerste is de visuele toon van de film ongelooflijk. De levendige tinten staan ​​ver af van de gebruikelijke donkere en gruizige scènes die we in horrorfilms gewend zijn. Elke set is weelderig en helder, maar de gebruikte kleuren zijn meestal verontrustende tinten van de primaire kleuren - dieprode, donkere gele en rijke blauwe tinten.

Door alleen primaire kleuren te bevatten, overweldigt het gedurfde palet de zintuigen. Het gebruik van secundaire kleuren zou een gevoel van evenwicht creëren, dus door ons alleen tinten rood, blauw, geel, zwart en wit te geven, voelen we ons overweldigd. Het is een subtiele manier om een ​​reactie van je publiek te creëren, maar het is effectief.

via Tumblr

Scènes die in dit kleurenschema zijn opgenomen, spelen zich meestal af in krappe gangen of besloten ruimtes. Het resultaat is dat elke kamer, elke scène het gevoel heeft dat de muren op je af komen. Wanneer lichtere tinten worden gebruikt, zijn de kamers open, maar van veraf geschoten. Het onderwerp lijkt klein en onbeduidend en vertoont tekenen van angst in een kamer die normaal gesproken helder en kalm lijkt.

De architectuur is verbluffend en dromerig. Patronen en accenten worden royaal gebruikt om een ​​drukke scène te creëren, zelfs als de camera stilstaat.

via amino

De sets zelf zijn prachtig en ik zou echt door kunnen gaan over het ontwerp, want het is een van de elementen die deze film echt onderscheidt. De manier waarop de kleuren en de onder druk gezette toon van de film met elkaar communiceren is prachtig.

Laten we nu de muziek toevoegen.

De aanhoudende partituur van Goblin plaagt ons met griezelig, nauwelijks hoorbaar gefluister over een herhalend, eenvoudig deuntje. Het effect is gekmakend en creëert spanning op een manier die veel moderne filmmakers niet kunnen.

Terwijl suzy-eyed Suzy (in een onaantastbare uitvoering van Jessica Harper) de school verkent door het hoogtepunt van de film heen, beukt de muziek gestaag. Het is onverbiddelijk. Soms is minder meer, maar in Suspiria, Argento legt er steeds meer bovenop totdat je onder alle druk verstikt.

Over de climax gesproken, laat er geen misverstand over bestaan ​​- de film is een kunstwerk, maar het is niet alleen een mooi plaatje. Brute horror maakt deel uit van dit hele bloedige pakket. Het bloed is levendig en de doden zijn wreed en creatief. Elke moord is schokkend, maar ze passen allemaal in de zenuwslopende maar mooie esthetiek.

via giphy

De toon zelf is er een van dromerige verwarring. Omdat sommige acteurs Engels spraken, anderen Italiaans of Duits, werden alle regels in het Engels nagesynchroniseerd. Als je naar de film kijkt - als je je niet bewust was van de taalbarrière - heb je het gevoel dat je een beetje gek wordt om erachter te komen waarom sommige lippen van de actrices niet in lijn zijn met de dialoog.

In Suspiriazit de jonge Suzy gevangen in een mysterie, terwijl ze door haar herinneringen snuffelt om te proberen de puzzel samen te leggen. Als ze op school komt, wordt ze midden in een vreemde omgeving gegooid. Het publiek begrijpt haar strijd terwijl we eraan werken om de situatie zelf te begrijpen.

De spanning kruipt door de film terwijl studenten op wrede en gewelddadige manieren worden gedood. Het groeit naar een hoogtepunt en explodeert - letterlijk - over het scherm.

Via de aftiteling horen we het stervende geschreeuw van degenen die vastzitten in de school. De horror blijft tot het einde bij je - er is geen release totdat de film echt voorbij is.

via Tumblr

Suspiria bewijst dat horror niet alleen kettingzagen, donkere ruimtes en martelporno is. Het is een fijn vervaardigd kunstwerk. Alle elementen van de film komen samen om een ​​onvergelijkbare klassieker te creëren die 40 jaar later nog steeds standhoudt.

Wil je er graag meer over weten Suspiria? Bekijk deze lijst met 10 leuke weetjes over de film!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Hoofdartikel

Waarom je misschien NIET blind naar binnen wilt gaan voordat je naar 'The Coffee Table' kijkt

gepubliceerd

on

Als je van plan bent om te kijken, wil je je misschien op sommige dingen voorbereiden De koffietafel nu verhuurbaar op Prime. We gaan niet in op spoilers, maar onderzoek is je beste vriend als je gevoelig bent voor heftige onderwerpen.

Als je ons niet gelooft, kan horrorschrijver Stephen King je misschien overtuigen. In een tweet die hij op 10 mei publiceerde, zegt de auteur: “Er is een Spaanse film genaamd DE KOFFIETAFEL on Amazon Prime en Apple +. Ik vermoed dat je nog nooit, niet één keer in je hele leven, een film hebt gezien die zo zwart is als deze. Het is verschrikkelijk en ook verschrikkelijk grappig. Denk aan de donkerste droom van de Coen Brothers.”

Het is moeilijk om over de film te praten zonder iets weg te geven. Laten we zeggen dat er bepaalde dingen in horrorfilms zijn die over het algemeen niet op tafel liggen, en deze film overschrijdt die grens ruimschoots.

De koffietafel

De zeer dubbelzinnige synopsis luidt:

“Jezus (David paar) en Maria(Stephanie de los Santos) zijn een stel dat een moeilijke tijd doormaakt in hun relatie. Toch zijn ze net ouders geworden. Om hun nieuwe leven vorm te geven, besluiten ze een nieuwe salontafel te kopen. Een beslissing die hun bestaan ​​zal veranderen.”

Maar er is meer aan de hand dan dat, en het feit dat dit misschien wel de donkerste van alle komedies is, is ook een beetje verontrustend. Hoewel het ook dramatisch is, is de kernkwestie zeer taboe en kan het bepaalde mensen ziek en gestoord maken.

Het ergste is dat het een uitstekende film is. Het acteerwerk is fenomenaal en de spanning, masterclass. Samenvattend dat het een Spaanse film met ondertitels zodat je naar je scherm moet kijken; het is gewoon slecht.

Het goede nieuws is De koffietafel is niet echt zo zielig. Ja, er is bloed, maar het wordt meer als referentie gebruikt dan als onnodige kans. Toch is alleen al de gedachte aan wat dit gezin moet doormaken zenuwslopend en ik kan me voorstellen dat veel mensen het binnen het eerste halfuur zullen uitschakelen.

Regisseur Caye Casas heeft een geweldige film gemaakt die misschien wel de geschiedenis ingaat als een van de meest verontrustende films ooit gemaakt. Je bent gewaarschuwd.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Trailer voor Shudder's nieuwste 'The Demon Disorder' toont SFX

gepubliceerd

on

Het is altijd interessant als bekroonde special effects-artiesten regisseurs van horrorfilms worden. Dat is het geval bij De demonenstoornis afkomstig uit Steven Boyle wie heeft er aan gewerkt De matrix films, The Hobbit trilogie, en king Kong (2005).

De demonenstoornis is de nieuwste aanwinst van Shudder terwijl het doorgaat met het toevoegen van hoogwaardige en interessante inhoud aan zijn catalogus. De film is het regiedebuut van Boyle en hij zegt dat hij blij is dat het in de herfst van 2024 onderdeel zal worden van de bibliotheek van de horrorstreamer.

'Dat vinden we geweldig De demonenstoornis heeft zijn laatste rustplaats bereikt bij onze vrienden in Shudder”, aldus Boyle. “Het is een gemeenschap en fanbase die we hoog in het vaandel hebben staan ​​en we kunnen niet gelukkiger zijn om deze reis met hen te mogen maken!”

Shudder weerspiegelt Boyle's gedachten over de film en benadrukt zijn vaardigheden.

“Na jarenlang een reeks uitgebreide visuele ervaringen te hebben gecreëerd door zijn werk als ontwerper van speciale effecten voor iconische films, zijn we blij Steven Boyle een platform te kunnen geven voor zijn speelfilmdebuut met De demonenstoornis”, zegt Samuel Zimmerman, hoofd programmering bij Shudder. “Vol met indrukwekkende body-horror die fans gewend zijn van deze meester van effecten, is Boyle’s film een ​​meeslepend verhaal over het doorbreken van generatievloeken dat kijkers zowel verontrustend als amusant zullen vinden.”

De film wordt beschreven als een ‘Australisch familiedrama’ waarin de nadruk ligt op ‘Graham, een man die wordt achtervolgd door zijn verleden sinds de dood van zijn vader en de vervreemding van zijn twee broers. Jake, de middelste broer, neemt contact op met Graham en beweert dat er iets vreselijk mis is: hun jongste broer Phillip is bezeten door hun overleden vader. Graham stemt er met tegenzin mee in om zelf te gaan kijken. Nu de drie broers weer bij elkaar zijn, beseffen ze al snel dat ze niet voorbereid zijn op de krachten die tegen hen optreden en leren ze dat de zonden uit hun verleden niet verborgen zullen blijven. Maar hoe verslaat u een aanwezigheid die u van binnen en van buiten kent? Een woede die zo krachtig is dat hij weigert dood te blijven?

De filmsterren, John Noble (In de ban van de Ring), Charles CottierChristian Willis en Dirk Jager.

Bekijk hieronder de trailer en laat ons weten wat je ervan vindt. De demonenstoornis zal dit najaar beginnen met streamen op Shudder.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Hoofdartikel

Ter herinnering aan Roger Corman, de onafhankelijke B-filmimpresario

gepubliceerd

on

Producent en regisseur Roger Corman heeft een film voor elke generatie die ongeveer 70 jaar teruggaat. Dat betekent dat horrorfans van 21 jaar en ouder waarschijnlijk een van zijn films hebben gezien. De heer Corman overleed op 9 mei op 98-jarige leeftijd.

“Hij was genereus, openhartig en aardig voor iedereen die hem kende. Hij was een toegewijde en onzelfzuchtige vader en was zeer geliefd bij zijn dochters”, aldus zijn familie op Instagram. “Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest.”

De productieve filmmaker werd in 1926 geboren in Detroit, Michigan. De kunst van het maken van films beïnvloedde zijn interesse in techniek. Dus halverwege de jaren vijftig richtte hij zijn aandacht op het witte doek door de film te coproduceren Snelweg sleepnet in 1954.

Een jaar later zou hij achter de lens kruipen om te regisseren Vijf Kanonnen West. De plot van die film klinkt als iets Spielberg or Tarantino zou vandaag de dag verdienen, maar met een budget van meerdere miljoenen dollars: “Tijdens de Burgeroorlog verleent de Confederatie gratie aan vijf criminelen en stuurt ze naar het Comanche-gebied om door de Unie in beslag genomen Zuidelijk goud terug te halen en een Zuidelijke overloper gevangen te nemen.”

Van daaruit maakte Corman een paar vlezige westerns, maar toen ontstond zijn interesse in monsterfilms Het beest met een miljoen ogen (1955) en Het veroverde de wereld (1956). In 1957 regisseerde hij negen films die varieerden van wezenskenmerken (Attack of the Crab Monsters) tot uitbuitende tienerdrama's (Tiener pop).

In de jaren zestig richtte zijn aandacht zich vooral op horrorfilms. Enkele van zijn beroemdste uit die periode waren gebaseerd op de werken van Edgar Allan Poe, The Pit and the Pendulum (1961) De Raven (1961), en De Masque van de Rode Dood (1963).

In de jaren zeventig was hij meer bezig met produceren dan regisseren. Hij steunde een breed scala aan films, van horror tot hoe het zou worden genoemd grindhouse Vandaag. Een van zijn bekendste films uit dat decennium was Death Race 2000 (1975) en Ron Howard's eerste kenmerk Eat My Dust (1976).

In de daaropvolgende decennia bood hij vele titels aan. Als u een huurt B-film bij uw plaatselijke videoverhuurbedrijf heeft hij deze waarschijnlijk geproduceerd.

Zelfs vandaag de dag, na zijn overlijden, meldt IMDb dat hij twee aankomende films in de post heeft: Weinig Winkel voor Halloween Horrors en Misdaadstad. Als een echte Hollywood-legende werkt hij nog steeds van de andere kant.

“Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest”, aldus zijn familie. "Toen hem werd gevraagd hoe hij herinnerd zou willen worden, zei hij: 'Ik was een filmmaker, precies dat.'"

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen