Als je al een tijdje naar horrorfilms kijkt, heb je ongetwijfeld veel vreemde films gezien. Maar een van de vreemdste en meest bizarre is er ook een die vaak over het hoofd wordt gezien. Voor de ingewijden heb je misschien al geraden waar ik hiermee naartoe ga. Een woord: Society.

Brian Yuzna's regiedebuut in 1989 is het neusje van de zalm van bizarre horrorfilms. Het is verontrustend, campy, maar vooral kleverig. Hoeveel films kun je omschrijven als kleverig? Dat is in mijn boek een overwinning op zich.

In Maatschappij, Yuzna probeert een statement te maken over de rijken in Amerika. Jean-Jacques Rousseau zei ooit: "Als de mensen niets meer te eten hebben, zullen ze de rijken opeten." Rousseau leefde echter niet meer aan het einde van de 19e eeuw, en filmmakers als Yuzna waren het tegenovergestelde gaan denken.

De film gaat over de familie Whitney, maar meer specifiek over Bill (Billy Warlock). Zijn familie is obsceen rijk - buitensporig, plastic en nep - en Bill voelt zich helemaal niet op zijn plaats. Hij heeft het gevoel dat hij niet thuis hoort in het gezin, wat ertoe leidt dat hij denkt dat hij geadopteerd kan worden. Zijn zus, Jenny (Patrice Jennings) lijkt een incestueuze relatie te hebben met hun ouders - en misschien een seksuele relatie met de hele groep rijke huiseigenaren in hun buurt. Wat het ook is, het is niet juist, en het eist zijn tol van Billy's geestelijke gezondheid.

Wanneer begint als een vreemde mysteriefilm met een vleugje horror die doet denken aan David Lynch, verzwelgt het zichzelf uiteindelijk en braakt het uit, waardoor de meest waanzinnige dertig minuten film voortkomt die ik persoonlijk ooit heb gezien. Het is niet bijzonder bloederig, maar het is absoluut walgelijk. Het voelt als een Cronenberg-film die volledig ontspoord is tot het punt waarop er geen terugkeer meer mogelijk is - en wat dat betreft juich ik de film toe omdat hij precies dat heeft gedaan. Als het eenmaal raar wordt, zit je eraan vast.

Het mysterie van de seksuele relatie wordt onthuld op een manier die veel surrealistischer is dan Billy zich ooit had kunnen voorstellen. Er is een rijke orgie gaande, oké, en Billy ontdekt dit op de ergste manieren. Het blijkt dat Billy niet is geadopteerd - het is gewoon dat Billy en zijn familie anders zijn species.

Ik zou graag willen zeggen dat de film goed werkt op beide delen van het verhaal - het mysterie en de vreemdheid van de ultieme, schokkende onthulling - maar eerlijk gezegd, de schokfactor weegt zwaarder dan alle serieuze aspecten van de film. Het acteerwerk is niet bepaald wereldschokkend en de verhaallijn is zo voorspelbaar dat ik niet eens denk dat het mogelijk is om iets te bederven, maar de eindsequentie (die "het rangeren" wordt genoemd) is bijna onbeschrijfelijk in termen van grove gekheid. En hoewel het misschien grappig lijkt, is er iets buitengewoon verontrustends aan deze film. Lichamen worden verwrongen en gebogen en gesmolten en uitgerekt op manieren die de logica tarten. Als de beelden je niet eens een beetje preuts maken, moet je waarschijnlijk naar een therapeut gaan.

Het doel van dit artikel is niet zozeer om te analyseren Maatschappij zoals het is om u gewoon te onderwijzen Waarom je moet het zien. Simpel gezegd, het zal de grenzen testen van hoeveel vreemd je in een film kunt verwerken. Ik zal niet bederven wat er precies gebeurt - dat zou het plezier uit het kijken naar de film halen, toch? - maar ik kan smeken. Ik kan pleiten. Je moet kijken Society. Je moet weten hoe raar horror kan worden. De film van Yuzna verdient alleen al een kijkje vanwege Screaming Mad George. Ja, dat staat in de aftiteling. Zoek het op als je me niet gelooft.

Dus ga je gang. Zet het in je wachtrij. Huur het, of leen een oud exemplaar van een vriend. Wat je ook doet, zoek gewoon een manier om het in handen te krijgen ... maar pas op dat je niet te dichtbij komt.

Ik bedoel, waar kun je anders zo'n pratende ezel vinden?