Verbind je met ons

Nieuws

David Lynch's Eraserhead - recensie

gepubliceerd

on

Het is vandaag de 71ste verjaardag van David Lynch. Dus ik denk dat het tijd is om het te vieren. Hoe vier je een van de grootste surrealisten aller tijden? Door naar zijn films te kijken. Dus besloot ik om opnieuw te kijken Eraserhead.

Over de film

Nadat hij per ongeluk een meisje heeft geïmpregneerd, moet Henry (Jack Nance) voor de baby zorgen. Klinkt als de plot van een dwaze komedie, maar in dit geval is de baby vreselijk misvormd en lijkt hij het leuk te vinden om Henry te martelen.

Het is het lange speelfilmdebuut van David Lynch, opgenomen in de loop van vele jaren (het begon met casten in 1971 en werd uitgebracht in 1977). Nance behield dat kapsel de hele tijd. Het is in zwart-wit, met een speelduur van slechts 88 minuten.

Eraserhead-gif

Mijn gedachten

Hoewel de bovenstaande beschrijving trouw is aan de plot van het verhaal, komt het niet in de buurt van een beschrijving van wat er werkelijk op het scherm gebeurt. Ten eerste legt Lynch niets uit. Je moet alles leren van de gebeurtenissen op het scherm. Dat kan moeilijk zijn, vooral als je niet gewend bent aan surrealistische cinema. Ook gebeurt er helemaal niets normaals in deze film. Er is een hele dinerscène, met kip ter grootte van een vuist. En druipende zwarte vloeistoffen.

En dat is waar de schrik om de hoek komt kijken.

De plot alleen klinkt misschien eng voor jonge ouders, maar niet voor de gemiddelde bioscoopbezoeker. Maar niets in deze film voelt echt aan. Het is allemaal zo ver weg dat je er gewoon raar van gaat voelen. Dit is geen film waar je van gaat schrikken. Het is een film die eindigt en je vraagt ​​je af wat je net hebt gezien. En je voelt je een beetje geschokt door wat er op het scherm is gebeurd. Je reflecteert; je moet erover nadenken. Maar niet in een donkere kamer. Dat is te eng.

Audio en beeldmateriaal

Aan de ene kant komt dat door de visuals. Alles voelt niet alleen af, het ook er gezonder uitzien vreemd. Of gewoonweg eng. Ik ben er vrij zeker van dat Lynch geen marionet heeft gebouwd voor de vreselijke baby, maar in plaats daarvan gewoon een echte buitenaardse baby heeft gevangen. Dan is er de dame in de radiator met gigantische ballen op haar gezicht. Dat klinkt grappig, maar ernaar kijken zonder het te verwachten is verschrikkelijk.

Baby van Eraserhead

Toevoegen aan de toch al angstaanjagende sfeer en beelden van de film is geweldige geluidsbewerking. Meestal krijgen we een witte ruis, die in volume verandert naarmate de gebeurtenissen zich ontvouwen. In sommige scènes hoor je verder alleen het misvormde gehuil van de baby, wat op zich al een vreselijk geluid is. Eén scène heeft gewoon alle lichamelijke geluiden van een persoon op 11 gezet, wat gek is.

Conclusie

Dit is een film die op zoveel niveaus werkt, zoveel niveaus die we allemaal niet gewend zijn van de bioscoop. Ik heb echt gekeken Eraserhead, naar bed gegaan, en 's morgens meteen weer gekeken. En zelfs vandaag, toen ik het opnieuw bekeek, kon ik mijn ogen niet van het scherm afhouden. Ik moest tijdens het schrijven van deze recensie nog steeds het licht aandoen. Oh en natuurlijk begreep ik nog steeds niet helemaal wat er op het scherm gebeurt.

Maar dat voegt er alleen maar aan toe. Gelijkwaardig aan Donnie Darko, je moet erachter komen wat je net hebt gezien, erover lezen, er meer over leren. En bekijk het nog eens. Het is echt een meesterwerk, maar misschien niet voor iedereen weggelegd. Ik kon hier de hele tijd naar kijken en voelde me altijd bang en raar. Maar je zou kunnen denken dat het saai is. Het beste is om het nu gewoon uit te proberen.

Als je geïnteresseerd bent in David Lynch, wil je misschien eens kijken

"Twin Peaks" keert in mei terug voor een derde seizoen

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Hoofdartikel

Ja of nee: wat is goed en slecht in horror deze week: 5/6 tot 5/10

gepubliceerd

on

horrorfilmnieuws en recensies

Welkom bij Ja of nee een wekelijkse minipost over wat volgens mij goed en slecht nieuws is in de horrorgemeenschap, geschreven in hapklare brokken. Dit geldt voor de week van 5 t/m 10 mei.

Pijl:

In een gewelddadige natuur gemaakt iemand kotst de Chicago Critici Film Fest screening. Het is de eerste keer dit jaar dat een criticus ziek werd bij een film die geen film was Blumhouse film. 

in een gewelddadige natuurhorrorfilm

Nee:

Radio Stilte trekt zich terug uit de remake of Ontsnap uit New York. Verdomd, we wilden Snake zien proberen te ontsnappen uit een afgelegen, afgesloten landhuis vol distopische ‘gekken’ uit New York City.

Pijl:

nieuwe Twisters aanhangwagen laten vallenped, waarbij de nadruk ligt op de krachtige krachten van de natuur die door plattelandssteden scheuren. Het is een geweldig alternatief voor het kijken naar kandidaten die hetzelfde doen op lokaal nieuws tijdens de presidentiële perscyclus van dit jaar.  

Nee:

Producent Bryan Fuller loopt weg van A24's Vrijdag de 13e serie Kamp Crystal Lake zeggen dat de studio een ‘andere weg’ wilde inslaan. Na twee jaar ontwikkeling voor een horrorserie lijkt het erop dat deze manier geen ideeën bevat van mensen die echt weten waar ze het over hebben: fans in een subreddit.

Kristal

Pijl:

Tenslotte The Tall Man van Phantasm krijgt zijn eigen Funko Pop! Jammer dat het speelgoedbedrijf failliet gaat. Dit geeft een nieuwe betekenis aan de beroemde zin van Angus Scrimm uit de film: “Je speelt een goed spel… maar het spel is afgelopen. Nu sterf je!”

Fantasie lange man Funko pop

Nee:

Voetbal koning Travis Kelce sluit zich aan bij de nieuwe Ryan Murphy horrorproject als bijrol. Hij kreeg meer pers dan de aankondiging van van Dahmer Emmy-winnaar Niecy Nash-Betts daadwerkelijk de leiding nemen. 

travis-kelce-grotesquerie
Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

'Clown Motel 3', films in het engste motel van Amerika!

gepubliceerd

on

Er is gewoon iets met clowns dat gevoelens van griezeligheid of ongemak kan oproepen. Clowns zijn met hun overdreven gelaatstrekken en opgeschilderde glimlachen al enigszins verwijderd van het typische menselijke uiterlijk. Wanneer ze in films op een sinistere manier worden afgebeeld, kunnen ze gevoelens van angst of onbehagen oproepen, omdat ze in die verontrustende ruimte tussen bekend en onbekend zweven. De associatie van clowns met de onschuld en vreugde uit hun kindertijd kan hun uitbeelding als schurken of symbolen van terreur nog verontrustender maken; Alleen al door dit te schrijven en aan clowns te denken, voel ik me behoorlijk ongemakkelijk. Velen van ons kunnen met elkaar omgaan als het gaat om de angst voor clowns! Er is een nieuwe clownfilm aan de horizon, Clown Motel: 3 manieren naar de hel, die belooft een leger horroriconen te hebben en tonnen bloederig bloed te bieden. Bekijk het onderstaande persbericht en blijf uit de buurt van deze clowns!

Clownmotel – Tonopah, Nevada

Het Clown Motel, genaamd het 'Scariest Motel in America', ligt in het rustige stadje Tonopah, Nevada, bekend onder horrorliefhebbers. Het beschikt over een verontrustend clownthema dat elke centimeter van de buitenkant, de lobby en de kamers doordringt. Gelegen tegenover een verlaten begraafplaats uit het begin van de 1900e eeuw, wordt de griezelige sfeer van het motel versterkt door de nabijheid van de graven.

Clown Motel bracht zijn eerste film voort, Clown Motel: Geesten ontstaan, in 2019, maar nu zijn we op weg naar de derde!

Regisseur en schrijver Joseph Kelly is er weer mee bezig Clown Motel: 3 manieren naar de hel, en ze lanceerden officieel hun lopende campagne.

Clownmotel 3 mikt groots en is een van de grootste netwerken van horrorfranchise-acteurs sinds Death House uit 2017.

Clownsmotel introduceert acteurs van:

Halloween (1978) – Tony Moran – bekend van zijn rol als de ontmaskerde Michael Myers.

Vrijdag 13th (1980) – Ari Lehman – de originele jonge Jason Voorhees uit de eerste film ‘Friday The 13th’.

Een nachtmerrie op Elm Street, deel 4 en 5 – Lisa Wilcox – portretteert Alice.

The Exorcist (1973) – Elieen Dietz – Pazuzu-demon.

Texas Chainsaw Massacre (2003) – Brett Wagner – die de eerste moord in de film had als 'Kemper Kill Leather Face.'

Schreeuw deel 1 en 2 – Lee Waddell – bekend van het spelen van de originele Ghostface.

Huis van 1000 Corpses (2003) - Robert Mukes - bekend van zijn rol als Rufus naast Sheri Zombie, Bill Moseley en wijlen Sid Haig.

Poltergeist deel 1 en 2—Oliver Robins, bekend van zijn rol als de jongen die wordt geterroriseerd door een clown onder het bed in Poltergeist, zal nu het script omdraaien terwijl de rollen omdraaien!

WWD, nu bekend als WWE – Worstelaar Al Burke voegt zich bij de line-up!

Met een line-up van horrorlegendes en gesitueerd in America's Most angstaanjagende motel, is dit een droom die uitkomt voor fans van horrorfilms overal ter wereld!

Clown Motel: 3 manieren naar de hel

Maar wat is een clownfilm zonder echte clowns uit het echte leven? Aan de film worden toegevoegd Relik, VillyVodka en natuurlijk Mischief – Kelsey Livengood.

De speciale effecten zullen worden gedaan door Joe Castro, dus je weet dat het bloed verdomd goed zal zijn!

Een handvol terugkerende castleden is onder meer Mindy Robinson (VHS, bereik 15), Mark Hoadley, Ray Guiu, Dave Bailey, DieTrich, Bill Victor Arucan, Denny Nolan, Ron Russell, Johnny Perotti (Hammy), Vicky Contreras. Voor meer informatie over de film, bezoek De officiële Facebook-pagina van Clown Motel.

Jenna Jameson maakt een comeback in speelfilms en is zojuist aangekondigd. Ze zal ook aan de kant van de clowns staan. En raad eens? Een unieke kans om samen met haar of het handjevol horroriconen op de set te staan ​​voor een eendaagse rol! Meer informatie is te vinden op de campagnepagina van Clown Motel.

Actrice Jenna Jameson voegt zich bij de cast.

Wie wil er immers niet vermoord worden door een icoon?

Uitvoerend producenten Joseph Kelly, Dave Bailey, Mark Hoadley, Joe Castro

Producenten Nicole Vegas, Jimmy Star, Shawn C. Phillips, Joel Damian

Clown Motel 3 manieren naar de hel is geschreven en geregisseerd door Joseph Kelly en belooft een mix van horror en nostalgie.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Eerste blik: op de set van 'Welcome to Derry' en interview met Andy Muschietti

gepubliceerd

on

Opstaan ​​uit het riool, dragartiest en horrorfilmliefhebber Het echte Elvirus nam haar fans mee achter de schermen van de MAX serie Welkom bij Derry tijdens een exclusieve hotset-tour. De show staat gepland voor ergens in 2025, maar een definitieve datum is nog niet vastgesteld.

De opnames vinden plaats in Canada Port Hope, een vervanger voor de fictieve stad Derry in New England, gelegen in de Stephen King-universum. De slaperige locatie is uit de jaren zestig omgetoverd tot een township.

Welkom bij Derry is de prequel-serie van regisseur Andrew Muschietti tweedelige bewerking van King's It. De serie is interessant omdat het niet alleen over It, maar alle mensen die in Derry wonen – waaronder enkele iconische personages uit het King Ouvre.

Elvirus, verkleed als Pennywise, toert door de hete set, voorzichtig om geen spoilers te onthullen, en spreekt met Muschietti zelf, die precies onthult hoe zijn naam uitspreken: Moose-Key-etti.

De komische drag queen kreeg een toegangspas tot de locatie en gebruikt dat voorrecht om rekwisieten, gevels te verkennen en bemanningsleden te interviewen. Er is ook onthuld dat er al groen licht is voor een tweede seizoen.

Kijk hieronder en laat ons weten wat je ervan vindt. En kijk je uit naar de MAX serie Welkom bij Derry?

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen