Geschreven door Dr. Jose

John Carpenter's Halloween is een van de meest gerespecteerde horrorfilms aller tijden, en in zijn kielzog kwam een ​​overvloed aan gemaskerde slashers die probeerden het succes ervan te herhalen - de meeste faalden, vaker wel dan niet.

Er zijn veel componenten aan Halloween die het zo'n effectieve film maken, van Carpenter's doordringende partituur tot Dean Cundey's griezelige nachtelijke cinematografie tot het angstaanjagende, emotieloze witte masker dat Michael Myers draagt ​​- en het speelt allemaal een rol bij het creëren van een winnend eindproduct.

Maar het ding dat maakt Halloween zo'n duurzame film - iets wat deze mindere copycats niet wisten - was Carpenters eenvoudige benadering van het verhaal. In de kern, Halloween is een stedelijke legende - meer specifiek, verschillende stedelijke legendes in één. Het bestaat uit hetzelfde spul dat je rond het kampvuur zou vertellen om je vrienden bang te maken - een praktijk waarvan ik zeker weet dat het er al is sinds kampvuren bestaan. In essentie, Halloween is samengesteld uit de onsterfelijke substantie waar generaties doodsbang voor zijn geweest eeuwen. Diepgewortelde oerangsten die volkomen in ons wezen geworteld zijn. Je kunt niet veel enger worden dan dat.

Dit zijn de urban legendes die make-up Halloween.

'Lonnie Elam zei dat ze daar nooit naar boven moest gaan. Lonnie Elam zei dat dat een
spookhuis. Hij zei dat er daar een keer echt vreselijke dingen zijn gebeurd. "

Dit is wat de kleine Tommy Doyle zijn babysitter Laurie Strode waarschuwt als ze langs het vervallen Myers huis lopen, want Myers is de Boogeyman, een verhaal zo oud als de tijd. Dit is ook een goed voorbeeld van het thema van de stedelijke legende dat doorkomt Halloween, die precies laat zien hoe dergelijke legendes worden verspreid: via mond-tot-mondreclame.

Zo en zo vertelde het me.

Ik ken iemand wiens zus iemand kent die zei ...

ik heb het gehoord van een vriend.

Denk terug aan de tijd dat je een kind was, op je Huffy door de buurt racete. Was er een eng huis dat jij en je vrienden vermeden? Of misschien ben je daar net lang genoeg gestopt in de hoop een glimp op te vangen van de heks of enge oude man die daar woonde? Natuurlijk. Elke onderverdeling heeft een spookachtig huis aan het einde van het blok, een huis dat jongeren elkaar waarschuwen om te vermijden. En hoe weten de andere kinderen dat ze het moeten vermijden? Nou, ze hoorden het van een vriend ...

"The Hook"Is mogelijk een van de beroemdste urban legendes en je hebt waarschijnlijk wel eens een van de vele incarnaties gehoord: jonge geliefden op een afgelegen weg horen een bericht via hun autoradio dat een gek met een haak als hand is ontsnapt het plaatselijke sanatorium. Kort daarna horen ze een krassen op de autodeur. Het geile vriendje, wanhopig op zoek naar actie, zegt tegen de vriendin dat ze zich geen zorgen hoeft te maken - maar ze staat erop dat ze vertrekken, en dat doen ze ook. De afgewezen vriend verlicht zijn driftbui door het pedaal op het metaal te zetten. Later vinden ze een bebloede haak die aan de kruk van de autodeur bungelt.

Het is duidelijk hoe het ontsnapte psychiatrische patiëntaspect van deze legende van toepassing is Halloween, inclusief het onvoorziene gevaar dat buiten de auto op de loer ligt: ​​wie kan de scène met gebalde borstkas vergeten waar Michael voor het eerst uit Smith's Grove sanatorium ontsnapt en apen zich een weg banen bovenop de geparkeerde stationwagen die daar is om hem voor de rechter te brengen?

Maar laten we de geslacht = dood aspect van het haakverhaal. De hele reden waarom de tieners in het verhaal het overleven, is omdat ze uiteindelijk geen seks hadden. Zuiverheid is een algemeen overeengekomen thema in Halloween - de tieners die seks hebben en drugs gebruiken, sterven, degenen die dat niet doen (Laurie) leven. ik neig het oneens zijn; Ik geloof dat de echte oorzaak van de moorden is onverantwoordelijkheid - maar ik dwaal af. (Ook volgde de radio-omroeper die waarschuwde voor een ontsnapte psychiatrische patiënt per direct door de luisteraar dood, is een scène rechtstreeks uit 1981 Halloween II.)

Auto's blijven een grote rol spelen in zowel stedelijke legendes als Halloween, zoals in het geval van ...

Aangezien de legende gaat, rijdt een persoon (meestal een vrouw) naar huis wanneer een auto plotseling vlak achter haar stopt, de lichten laat knipperen en toetert. Doodsbang racet de vrouw naar huis, terwijl de mysterieuze auto hem volgt. Ze komt thuis, springt uit haar auto en rent naar haar deur. Later ontdekt ze de auto die haar probeerde te volgen waarschuw haar… Over de man met een mes gehurkt op haar achterbank.

HalloweenDe arme Annie Brackett heeft niet het geluk dat iemand haar waarschuwt voor de moordenaar die zich op haar achterbank verstopt. In plaats daarvan mag ze slechts een moment van verwarring op de bestuurdersstoel zitten, perplex door de condens die zich aan de binnenkant van de autoruiten heeft gevormd… net voordat Michael Myers met een mes achter haar opduikt. (Opgemerkt moet worden dat het moorddadige karakter op de achterbank in deze stedelijke legendes bijna altijd een ontsnapte mentale patiënt is.)

Auto's zijn niet het enige terugkerende thema in beide Halloween en veel urban legendes - zo ook telefoons.

Nu komen we bij de kern van Halloween's urban legend roots: de babysitter in gevaar. Terwijl enge telefoontjes al eerder waren opgedoken - met name in 1974 Zwarte Kerstmis - het was Halloween die een babysitter vestigde als het onschuldige slachtoffer aan het eind van de ontvanger. Het is zo verweven met deze specifieke stedelijke legende dat John Carpenter het scenario oorspronkelijk de titel gaf De oppasmoorden. Helaas, de producer vond het niet leuk en wilde dat het veranderde - maar het thema bleef hetzelfde. (Het is vermeldenswaard dat regisseur Fred Walton een korte film heeft gemaakt, De Sitter, in 1977, dat rechtstreeks is gebaseerd op de stadslegende 'The Babysitter and the Man Upstairs' - en na het zien van het succes van Carpenter's Halloween - besloot om er een lange film van te maken: When a Stranger Calls.)

De legende hier is eigenlijk niet zozeer een legende als wel een waargebeurd verhaal met een paar versieringen. Maar de verklede versie van het verhaal volgt een jonge vrouwelijke babysitter die talloze griezelige telefoontjes krijgt van een vreemdeling die haar steeds waarschuwt om "bij de kinderen te kijken". Uiteindelijk belt ze de politie en ze traceren de oproep, wat resulteert in de gedenkwaardige regel: “Wegwezen! De telefoontjes komen van binnen uit het huis! "

Michael Myers belt en valt Laurie Strode niet echt lastig over de kinderen op wie ze past - in feite is de relatie van deze legende met de film beperkt tot het element 'maniakaal stalking de babysitter' - maar toch is er veel spelen in Halloween. Op een gegeven moment belt Annie - kauwend op een hap eten - Laurie, die de gedempte geluiden aanziet voor een obscene beller. Dit speelt later in de film een ​​cruciale rol en resulteert in onze laatste stedelijke legende, een Crossovers van soorten ...

De lieve luchtkop, Lynda Van der Klok, heeft net de liefde bedreven met haar vriend Bob, die naar beneden is gegaan om wat bier te pakken. Hij verschijnt al snel weer in de deurpost van de slaapkamer, dit keer volledig uitgedost in een laken met ooggaten. Alleen, dat is niet Bob die spook speelt - het is Michael Myers. Lynda beseft dit natuurlijk niet en gaat bij de telefoon zitten om Laurie te bellen om te zien of ze iets van Annie heeft gehoord. Tegen de tijd dat Laurie aan de andere kant opneemt, heeft Michael het telefoonsnoer om Lynda's nek gewikkeld en stikt ze dood. Alles wat Laurie over haar hoort is kreunen en gorgelen - wat ze aanziet voor Annie die haar voor de gek houdt, een terugroepactie eerder in de film.

Laurie negeert de dreiging, maar ontdekt later Lynda dood. Dit is gerelateerd aan de urban legend "De dood van de kamergenoot“, Die een paar kamergenoten van de universiteit alleen in hun studentenhuis ziet voor het vakantieweekend. De ene kamergenoot vertrekt om wat lekkers te pakken, de andere blijft achter. Al snel hoort de kamergenoot in bed krabben en gorgelend aan de deur - een waarschuwing die ze negeert. 'S Morgens ontdekt ze haar vriendin aan de andere kant van de deur, de keel doorgesneden door een gek.

-

Halloween slaagt erin ons zo bang te maken omdat het bestaat uit al die verhalen waarmee we elkaar bang hebben gemaakt sinds we verhalen uitgewisseld hebben op het schoolplein. Stalkers, spookhuizen en boogeyman in de kast.

Je zou kunnen stellen dat urban legendes en horrorfilms een vergelijkbare structuur met drie niveaus delen: verbod, schending en gevolgen. Dat wil zeggen, personages die de waarschuwingen negeren, vervolgens opzettelijk de waarschuwingen overtreden en uiteindelijk de prijs betalen. Maar één ding is zeker: horrorfilms hebben dezelfde functie als een stadslegende - ze zijn niet alleen bedoeld om bang te zijn, maar ook om waarschuwen.

Net zoals de kleine Tommy Doyle Laurie probeerde te waarschuwen dat The Boogeyman echt bestond.