Let op: dit artikel kan spoilers bevatten.

Ik zag Lucky McKee's voor het eerst Mei in 2003 toen het op dvd werd uitgebracht. Ik herinner me duidelijk dat ik het in een opwelling ophaalde bij een plaatselijke videotheek. Ik had er nog nooit van gehoord en wist er dus niets van. Ik had geen idee wie McKee was, en ik herkende de vrouw op de doos niet. Het enige dat ik wist, was dat het een nieuwe horror (-achtige) film was, en ik dacht dat ik het eens zou proberen. Ik ben duidelijk blij dat ik dat gedaan heb.

Het lijkt erop dat veel mensen soortgelijke ervaringen hadden met de film in termen van het gewoon vinden in de videotheek en het mee naar huis nemen zonder te weten wat ze konden verwachten, om er vervolgens door weggeblazen te worden. Ik herinner me dat ik verrast en opgetogen was toen willekeurige mensen, wetende dat ik van horrorfilms hield, vroegen of ik het had gezien. Anderen ontdekten het en genoten er ook van, en dat maakte me blij. Op dit punt is het vrijwel een cultklassieker geworden.

Ik had nog nooit zoiets gezien Mei daarvoor, en sindsdien ook niet, hoewel ik zou liegen als ik zei dat ik er niet aan herinnerd werd Pieces slechts een beetje aan het einde (niet dat dat een slechte zaak is). Mei was soms brutaal en eigenzinnig bij anderen, maar bovenal was het een fantastische en goed geacteerde karakterstudie. Bovendien waren er knikjes naar Dario Argento, en ik zag toevallig de film terwijl ik op het hoogtepunt was van mijn consumptie van Argento's werk, dus om de hele tijd eerbetoon te zien aan de filmmaker Mei was een bijzondere traktatie.

Het Adam-personage (gespeeld door Jeremy Sisto) is een grote Argento-fan. Hij noemt gaan zien Trauma, versiert zijn huis met Argento-beelden en leest een boek over Argento als May (Angela Bettis) hem voor het eerst benadert. Er zijn zelfs momenten waarop de muziek klinkt als iets uit een Argento-film (met name tijdens de fantastische blinde kinderen en de glasscène). Kleine dingen als deze laten je weten dat je in handen bent van een filmmaker die geeft om het genre.

Mei is de film die McKee (die een cameo maakt als de man die aan het vrijen is met zijn vriendin in de lift) op de kaart zette. Hij is tegenwoordig een beetje een begrip in het horrorgenre, en dat is grotendeels te danken aan deze film, hoewel zijn daaropvolgende filmografie (inclusief opmerkelijk werk met Jack Ketchum-verhalen) en zijn fantastische toegang tot de Masters of Horror serie zou zijn status opnieuw bevestigen. Zijn meest recente film is Alle cheerleaders sterven, wat eigenlijk een remake is van zijn eerste (moeilijk te vinden) film.

Een oude schermafbeelding van de tientallen uren aan MAY-beeldmateriaal achter de schermen: pic.twitter.com/eUXhRlYUt8

- Lucky McKee (@LuckyMcKee) 18 mei 2014

Leuk weetje: tijdens een Halloween-scène in mei is er een meisje verkleed als zombie-cheerleader. haar kostuum en make-up komen rechtstreeks uit McKee's eerdere film All Cheerleaders Die.

Terwijl Angela Bettis eerder in een aantal projecten was verschenen Mei, dit was de film die velen van ons aan haar introduceerde en haar al snel tot een favoriet onder genrefans maakte. Sinds Mei, telkens als Bettis aan een project gehecht is, wordt mijn interesse gewekt. Ze is altijd fantastisch. Tobe Hooper's Toolbox-moorden Zonder haar zou het niet echt een film zijn, en ze maakt bijna volledig McKee's Zieke meid, die ik moet toevoegen, is een van mijn favorieten in het geheel Masters of Horror serie (niet dat co-ster Erin Brown ook niet geweldig was).

Gedenkwaardige uitvoeringen worden ook ingeleverd door Sisto, Anna Faris en James Duval.

Enkele van de ideeën die binnen kwamen Mei waren veel ouder dan de film zelf. De scène met May en Adam in de wasserette was bijvoorbeeld in een korte film die McKee op de universiteit maakte. Adams korte film in de film (die over het stel dat op een picknick gaat en andere begint te eten) is gemaakt door redacteur en vaste McKee-medewerker Chris Siverston (directeur van The Lost). Oorspronkelijk zou hij de short gaan maken op de universiteit, maar in plaats daarvan maakte hij er een met McKee in de hoofdrol, waar hij huis-aan-huisverkoper was en mensen tegenkwam die elkaar thuis aten.

Er is een scène in Mei waar May op Adams lip bijt tijdens het vrijen met hem na het bekijken van zijn korte film. McKee zegt op de dvd dat hij dat echt door een meisje heeft laten doen. Ik weet niet helemaal zeker of hij serieus was of niet, maar er is nog een andere mogelijke invloed op het personage.

Hij zei ook dat het personage van Robert De Niro in taxichauffeur (Travis Bickle) was een invloed op Mei, specifiek verwijzend naar een scène waarin May in de lift tegen zichzelf praat als haar "Praat je tegen mij?" moment. McKee wordt ook geciteerd Mei zou niet bestaan ​​zonder het personage van Amanda Plummer in De Visserkoning.

MOGEN zou niet bestaan ​​als het personage van Amanda Plummer in THE FISHER KING er niet was geweest. Een van mijn favoriete films. Verplettert me elke keer.

- Lucky McKee (@LuckyMcKee) 22 juli 2015

Een andere voor de hand liggende invloed zou zijn Frankenstein, die een eerbetoon krijgt in de vorm van een tatoeage op de arm van het Blank-personage (James Duval).

Het beeld van May die bloed huilt in de spiegel was een van de eerste ideeën die McKee had die tot de film leidden.

Enkele andere interessante weetjes uit het dvd-commentaar:

- Het enige dat in de hele film wordt geautomatiseerd, is de titelreeks met het stiksel.

- Lucky McKee's vader Mike McKee speelt Dr. Wolf, de optometrist in de film. Hij speelde ook Coach Wolf in beide versies van Alle cheerleaders sterven, Professor Malcolm Wolf binnen Zieke meid, en had rollen in De verloren, Romeinse, en Slecht meer.

- Er was een scène uitgeknipt, waarin May als kind te zien was, terwijl ze een vogel neerschoot met een BB-pistool, zijn vleugels afsneed en ze op Suzy's (de poppen) koffer plaatste om te proberen hem te laten vliegen.

- Production designer Leslie Keel heeft Suzy met de hand gemaakt, en er was een discussie over de vraag of de pop er precies op ik uitzag.

- Alle andere poppen in May's kamer zijn geleverd door de vriendin van Mike McKee.

- Ze dachten aanvankelijk aan Jeffrey Combs voor de rol van dierenarts, maar vonden Ken Davitian (Borat), die de rol speelde omdat hij grappig was.

- Jeremy Sisto bleef blijkbaar scheten laten toen ze de bankscène opnamen.

- McKee koos ervoor dat May en Adam mac en cheese aten tijdens het avondeten, omdat hij een hekel heeft aan luisteren naar mensen die eten en het maakt een grof geluid.

- Sommige blinde kinderen in de film werden echt gespeeld door blinde kinderen.

- Oorspronkelijk zou May een student worden in plaats van bij de dierenarts te werken.

- In sommige van de enge muziek in de film speelt Bettis zang.

- Oorspronkelijk toen May haar vriendin Amy bouwde, zou ze haar eigen hand afhakken en die op Amy's hart leggen in plaats van haar oog eruit te halen. Uiteindelijk werd het oog gewoon logischer.

- May's luie oog in de film werd gemaakt met een volledige oogcontactlens, waar Bettis niet uit kon zien.

May is om verschillende redenen echt een goede film, maar een daarvan is dat er scènes zijn die parallel aan elkaar lopen. Zoals opgemerkt in de IMDb-trivia-sectie:

“Elk slachtoffer in de film, behalve Adam, wordt in de nek of hoger gedood. Lupe (de kat) wordt gedood door een asbak die naar het achterhoofd wordt gegooid. Blank (the Arms) wordt met een schaar op het voorhoofd gedood. Polly (de nek) wordt gedood door haar keel door twee scalpels te laten snijden. Ambrosia (de benen) wordt gedood met de twee scalpels aan de zijkanten van het voorhoofd. En May pleegt (zogenaamd) zelfmoord door de steekwond in haar oog. Adam sterft echter op dezelfde manier waarop May hem eerder in de film met het intrekbare mes in de maag heeft gestoken. Ook voor een ander klein feitje steekt Polly aan het begin van de film het oog van haar half uitgesneden pompoen. "

May maakt ook veel gebruik van muziek, een element van cinema dat volgens mij velen als vanzelfsprekend beschouwen, maar dat absoluut kritisch kan zijn. Naast de partituur en de griezelige Argento-achtige muziek, maakt May veel gebruik van nummers van onder meer The Breeders en The Kelley Deal 6000.

Om een ​​lang verhaal kort te maken, als je het nog nooit hebt gezien Mei, moet u dat onmiddellijk corrigeren. Als je het hebt gezien, wacht dan nog een keer. Het is nu net zo geweldig als toen het nieuw was. Daarmee laat ik je achter met dit stukje Mei art.

GEWELDIG. Dit is van mijn oude illustrator ... "@vmenendezb: Mei portret (digitaal). https://t.co/ppanMBEdoE pic.twitter.com/Hsb7coNSiB"

- Lucky McKee (@LuckyMcKee) 17 januari 2015