Ooit nam Sneeuwwitje een hap van een appel die haar werd aangeboden door de boze heks, koningin Adara, in vermomming. Sneeuw viel in een dodelijke slaap en haar zeven dwerggezellen van het Collectief konden haar niet wakker maken. Na een tijdje kwam de knappe prins Mikael naar de plaats van de glazen kist van Snow. Hij verwijderde het deksel, boog zijn lippen naar de hare… en de hel brak los.

Dit is het opwindende uitgangspunt van de serie van Rob Boley, Enge verhalen: een moordende serie, die afgelopen april begon met Die verrezen sneeuw: een verhaal over sneeuwwitje en zombies. Wat volgt zijn nog drie boeken (tot nu toe) en een voortdurende sage die invloeden put uit alle hoeken van de werelden van horror, fantasie en sprookjes, en op de een of andere manier nog steeds als een geheel eigen wereld weet te bestaan.

Laten we dit nu duidelijk maken: wat Boley heeft gedaan, is niet per se iets nieuws. Seth Grahame Smith creëerde een fenomeen toen hij zombies introduceerde in de wereld van Austen Trots en vooroordeel, en tv-series als "Grimm" en "Once Upon a Time" hebben bewezen dat sprookjes nog steeds relevant zijn. Met deze kwam een ​​reeks andere, waarvan de meeste buiten de boot vielen als goedkope imitaties van hun voorgangers.

Dus wat maakt Boley anders? Waarom is zijn serie zo'n paginadraaier?

Het is echt heel simpel. Boley deed halverwege niets in zijn serie. Zijn wereld is een volledig gerealiseerd landschap met een rijke geschiedenis, taal, klassensysteem en een geheel eigen religie, en terwijl het verhaal draait om Sneeuw en het helse leger van zombies dat ze in haar kielzog creëert, is er zoveel meer te ontdekken binnen de omslagen van deze boeken.

Dus laten we een beetje graven. Een van mijn favoriete facetten van Enge verhalen is dat, in tegenstelling tot zijn sprookjesvoorgangers, geen enkele van de personages als volledig goed of slecht kan worden gekarakteriseerd. Ze zijn gebrekkig en hun gebreken maken ze des te herkenbaarder voor de lezer.

Neem bijvoorbeeld koningin Adara. In het verleden is de boze koningin uit het verhaal van Sneeuwwitje afgeschilderd als een ijdele vrouw die de gedachte niet kan verdragen dat iemand mooier is dan zijzelf, zozeer dat ze liever Snow vermoord in het bos ziet dan getuige te zijn van haar schoonheid wordt met de dag stralender.

In Enge verhalen, Boley zet dat archetype op zijn kop. De koningin, ja, is een ijdele vrouw, maar ze is ook opgenomen in de magie van de spiegel die haar raad geeft. Naarmate het verhaal vordert en ze beseft dat ze is gemanipuleerd door het instrument dat haar ego jarenlang heeft gestreeld, kunnen we getuige zijn van haar innerlijke strijd om haar keuzes te verzoenen en meer te worden dan ze is geweest. Ze is niet langer een standaardpersonage, maar moet moeilijkere beslissingen nemen. Ze moet buiten zichzelf treden en opstaan ​​om het hoofd te bieden aan de omstandigheden die ze heeft helpen creëren.

En dan is er Sneeuw. Sneeuw is misschien moeilijker vast te pinnen dan enig ander personage in deze serie. Het is waar dat ze het meeste doorbrengt als de commandant van een leger van zombies, maar het zijn de glimpjes in haar verleden die ze krijgen die haar van de pagina doen springen. Ze is niet de prinses waaraan we in de loop der jaren gewend zijn geraakt. Ze is opgegroeid als dienstmeisje in de keukens van het kasteel en ze is allemaal ruwe kanten en slechte manieren. Ze is mijn favoriete uitbeelding van Sneeuwwitje die ik ooit heb gelezen.

Grouchy, de dwerg die toevallig ook verliefd is op Snow, valt ook op tussen de cast van personages. Hij is niet alleen een dwerg met een slechte instelling. Hij heeft ook een smerige mond, een dwergkoningvader en een diepgeworteld verlangen om Prins Mikael te vermoorden ... wat hij doet ... herhaaldelijk. Hé, het is een zombiesaga, weet je nog?

En nu we het toch over zombies hebben, laten we het hebben over de zombies die in de serie aanwezig zijn. De meeste schrijvers zijn tevreden met het omgaan met één soort zombies tegelijk, maar deze auteur niet. Boley heeft ze onderverdeeld in drie categorieën.

1. The Horrors zijn de oorspronkelijke staat van zombificatie. Ze zijn enigszins snel in beweging, gemeen en lijken een bepaald gevoel te hebben en ze stralen veel warmte uit. Ze nemen zelfs siste bevelen aan van zombie Snow.
2. Drudges lijken meer op wat we tegenwoordig in de meeste zombiefilms zien. Het zijn koude, langzame, hersenloze dingen die hun weg door de koninkrijken scheuren en verslinden.
3. En dan zijn er de Creepers. Letterlijk skeletten die uit de grond rijzen, ze komen op als zwermen insecten en het feit dat ze zich weer in elkaar kunnen zetten met de stukken van hun gevallen kameraden, maakt ze bijna onmogelijk om te doden.

Als je mijn recensies eerder hebt gelezen, weet je dat ik geen man ben die spoilers maakt, vooral niet met een boek. Een roman is iets dat pagina voor pagina en woord voor woord moet worden ervaren, en Boley's weelderige en angstaanjagende wereld moet worden ervaren zonder al te veel meer te weten dan de basis, maar laten we nog een laatste ding bekijken voordat ik je verlaat.

We hebben sprookjes gesproken en we hebben zombies besproken, maar voor de enthousiaste fan van klassieke horrorfilms en monsters is er nog een reden om deze serie vandaag nog op te pakken. Terwijl je de boeken leest, begin je heel subtiel op te merken dat Boley groot respect heeft voor de klassieke Universal Studios-filmmonsters. Hij introduceert de Wolfman en de Phantom of the Opera op manieren die perfect passen in zijn sprookjeswereld, en je vraagt ​​je af waarom niemand het ooit eerder heeft gedaan. En ik weet zeker dat er meer zullen zijn naarmate deze fantastische serie verdergaat.

Door de seriële aard van de boekuitgaven wil je meer, vaak eindigend in het midden van een scène, zodat je het volgende boek moet oppakken om erachter te komen wat er daarna zal gebeuren. Doe jezelf een plezier, volg de onderstaande links en download vandaag nog je exemplaren! U kunt Mr. Boley ook vinden op Facebook hier en op Twitter hier.

The Scary Tales in volgorde:

:That Risen Snow: A Scary Tale of Snow White and Zombies

That Wicked Apple: A Scary Tale of Snow White and Even More Zombies

That Ravenous Moon: A Scary Tale of Red Riding Hood and Werewolves

That Malicious Storm: A Scary Tale of Beauty and the Phantom

Kom volgende week weer met me mee voor een exclusief interview met de auteur, waarin hij ons al het vuil geeft over de oorsprong van de serie en enkele opwindende details over de aankomende romans in de serie! We gaan vandaag ook een geweldige wedstrijd hebben, en een gelukkige winnaar wordt de ster van hun eigen horrorverhaal, geschreven door Rob Boley zelf!