Spring , de nieuwe film van Justin Benson en Aaron Moorhead, die ons 2012 brachten Resolutie, komt op vrijdag 20 maart uit in theaters en VOD. Zeker weten lees onze recensie, maar als je gewoon wilt weten of het goed is, vertel ik het je meteen. Je zou deze moeten bekijken.

We hadden de gelegenheid om Benson en Moorhead wat vragen te stellen Spring en enkele aankomende projecten, dus laten we er meteen mee beginnen.

iHorror: Wat waren enkele van de uitdagingen bij het werken aan een grotere film zoals Spring vergeleken met een kleinere zoals Resolutie? Liever de grotere of kleinere schaal?

Justin Benson en Aaron Moorhead: SPRING was moeilijk omdat onze trailer te groot was, ze moeite hadden hem naar het strand te slepen, en omdat hij erin zat, gaf Justin precies het tegenovergestelde van claustrofobie.

Maar eerlijk gezegd had de uitdaging niets te maken met creatieve controle, godzijdank. We hadden de volledige controle over SPRING. Het komt vooral doordat dingen exponentieel toenemen in hoe ingewikkeld ze worden als je meer mensen en een groter verhaal erbij betrekt. Het lijkt soms alsof het fysiek onmogelijk zou zijn geweest om de film met honderd dollar minder te maken dan wij hadden. Het budget voor SPRING was echter erg bescheiden, en als producers hadden we een goed idee waar en waarom het werd uitgegeven, plus onze producer David Lawson is een halfgod. Het is een wonder dat een film als Transformers geen 3 miljard dollar kost en nooit af is of een complete puinhoop wordt - misschien moet Michael Bay meer krediet krijgen.

We zitten zeker het meest comfortabel op een niveau waar we het gevoel hebben dat iedereen heeft wat ze nodig hebben en voor wordt gezorgd, maar niet door een gevolmachtigde onze drang op te geven om zoveel mogelijk banen te doen als we in handen kunnen krijgen (regie, cinematografie, montage, produceren, schrijven, vfx, enz.). Bij Resolution hadden we fantasieën over toekomstig werk met een legitiem budget, en bij Spring hadden we fantasieën over het wegrennen met een camera en twee van onze favoriete acteurs en iets verzinnen. Het komt en gaat met het getij.

iH: Je praat veel over het bouwen van mythologie met je films, en met Spring in het bijzonder speelt het recht in de ruggengraat van het liefdesverhaal. Met welk idee kwam het eerst Spring ? Het liefdesverhaal of de mythologie?

JB & AM: Op een gegeven moment versmelt het allemaal tot verhalenbrij. Je weet dat je een liefdesverhaal wilt vertellen, op een bepaald moment in je leven krijg je ook dit idee over een heel speciaal soort monster dat je nog nooit eerder hebt gezien, je creëert personages, laat ze praten, plaatst ze in situaties ... het is moeilijk om zoiets vast te pinnen, en eerlijk gezegd is het gewoon heel hard werken om aan je bureau te zitten en iets nieuws te bedenken. Het is eigenlijk gewoon een recept van veel uren zweten en hard nadenken en proberen niet naar internet te kijken, en het script is het resultaat.

WAARSCHUWING: EEN MINDER BEDROFDE TAAL VOORUIT.

iH: Een van de regels uit Spring die echt bij me bleef, was degene die iets zei in de trant van "Alleen omdat je iets niet eerder hebt gezien, wil nog niet zeggen dat het bovennatuurlijk is." Kun je een beetje praten over het op de realiteit baseren van de mythologie?

JB & AM: Als natuurlijke sceptici moeten we ons altijd afvragen waarom zou ik blijven nadenken nadat de film voorbij is? Als we de mogelijkheid in de natuurlijke wereld niet kopen, kan het maar een seconde onder onze huid kruipen. Maar er is iets met Nadia in de film waarvan je denkt ... misschien. De Universal-filmmonsters (were-man, zombies, dracula, frankenstein) zijn allemaal uitvindingen met relatief willekeurige regels. We dachten - wat als er een soort skeletachtig wezen was dat dit allemaal inspireerde, en de kenmerken die het aannam, herinnerden aan onze eigen evolutie? Een weerwolf heeft hoektanden, net als onze voorouders van apen. A Creature from the Black Lagoon heeft schalen, net als onze oorspronkelijke voorgangers (sorry / niet sorry voor die PERFECTE ALLITERATIE). Die kleine, potentieel toevallige cross-over van elk van de 'monsters' van onze tijdgeest was genoeg om de innerlijke scepticus te intrigeren en iets groters te ontwerpen.

iH: Iets anders waarvan ik dacht dat jullie het echt effectief deden, was het gebruiken van dingen waar secundaire personages over zouden praten, wat misschien van invloed zou zijn op het denkproces van hoofdpersoon Evan langs de lijn. Voorbeelden die in me opkomen zijn wanneer een van de jongens die Evan ontmoet in Italië een verhaal vertelt over een vrouw die hem verliet, en natuurlijk de rouw van de oude man om zijn vrouw. Kun je daarover praten?

JB & AM: We zijn verliefd op onze bijpersonages. We zijn er vast van overtuigd dat ze meer zijn dan een manier om je verhaal te zout en peper te geven, en te vaak voelen ze zich als een hulpmiddel van de schrijver om ergens met de plot te komen. Voor ons gaan onze bijpersonages over het verkennen van een andere menselijke interactie, een die misschien de plot een beetje kan informeren, maar veel meer om ons begrip van wie deze mensen zijn te verdiepen.

Nick Nevern is ook hilarisch en we willen hem gewoon aan het praten houden, weet je? Er is een idee dat mensen hebben dat als een personage iets zegt of doet, iets inspirerend voor de hoofdpersoon, het het probleem van de hoofdpersoon kan oplossen. Maar niets kan de dood van Evans moeder en zijn daaropvolgende lusteloosheid oplossen, niets dan tijd. Dus hier is deze macho, omringd door een stel jongens, die allemaal proberen hem zich beter te laten voelen in plaats van empathie te geven, omdat ze geen idee hebben hoe ze het anders moeten doen, maar de enige manier waarop hij echt verder kan, is door de rest van de film door te brengen. met hem en gewoon kijken hoe hij het deed. Mensen zijn ingewikkeld.

EINDE VAN EENVOUDIG BEDRUKTE TAAL

iH: Ik ben een grote fan van De batterij. Hoe ben je bij Jeremy Gardner terechtgekomen?

JB & AM: We hebben hem kort ontmoet op een festival in Amsterdam. Hij dacht dat we lullen waren. We dachten dat hij geweldig was. We ontmoetten hem weer in Brazilië, hij herzag zijn mening over ons, we dronken samen, er waren veel late nachten. Moest vechten met SAG om ons hem te laten casten. Je kunt zien waarom we dat deden, hij is geweldig. We openen een timeshare in zijn baard.

iH: Ik denk Spring misschien wel de meest romantische horrorfilm die ik heb gezien. Welke romans in de geschiedenis van de horrorfilm zijn je als bijzonder opmerkelijk opgevallen?

JB & AM: Er is een lange geschiedenis van liefdesverhalen met horrorelementen of omgekeerd, maar we zouden tegen je liegen als we zeiden dat we ze allemaal hadden gezien en dat ze de film inspireerden. We hadden geen idee of een liefdesverhaal met een bovennatuurlijke kant zou werken, we hadden gewoon echt vertrouwen in het script.

iH: Wat is de status van je Aleister Crowley-film Beasts?

JB & AM: De trein staat op het punt het station te verlaten!

iH: Dat zei je in een interview Beasts misschien wel het donkerste wat je ooit zult doen. Kunt u dat toelichten?

JB & AM: Er is geen manier om een ​​Aleister Crowley-verhaal met een happy end te vertellen, zo simpel is het. Het leven van die gecompliceerde man is geen gelukkig verhaal, en zijn persoonlijkheid neigt naar extremen die veel mensen moeilijk zullen accepteren. Maar het is verbazingwekkend in zijn gemeenheid, zijn duisternis is een beetje zoals die van Boogie Nights (onthoud wat de 3e akte wordt) of There Will Be Blood. We garanderen dat de film nog steeds leuk zal zijn om te zien, maar blij dat het niet zo zal zijn.

iH: IMDb heeft jullie vastberaden voor een "naamloze UFO-cultkomedie", en op een gegeven moment zei je dat je overwoog om een ​​actie-avonturenfilm te maken met horrorelementen, een romance met een horrorelement en een wraakwestern. Klaarblijkelijk Spring is de romantiek. Beasts is de volgende rechts? Waar passen deze andere projecten tegenwoordig in?

JB & AM: Beasts is momenteel de volgende. De andere projecten zijn dingen waar we over hebben gesproken of die we zijn begonnen: de actie / avontuur / horror en wraakwestern zijn verweesde scripts waar we naar zoeken, het element romantiek met horror werd SPRING en de UFO-cultkomedie is het product van onze verlangen om constant dingen te filmen, dus we schieten het terwijl we naar het buitenland reizen en het schittert zelf. Wie weet of / hoe het uiteindelijk zal eindigen, maar we werken tenminste.