De middernacht zwemmen is een film die een enorme impact op me had nadat ik hem voor het eerst zag. Van regisseur Sarah Adina Smith, die deed: Buster's Mal Heart (2016) en een segment voor de Vakantie (2016) anthologie horrorfilm, De middernacht zwemmen lijkt visueel op een found footage-horrorfilm, maar vindt het wiel volledig opnieuw uit en heeft een duidelijk emotionele en vrouwelijke toets waardoor het een werkelijk unieke film is die een persoonlijke favoriet zal blijven. 

Daarom was ik opgewonden om te horen van de aanstaande heruitgave van De middernacht zwemmen door Yellow Veil Pictures als Collector's Edition Bluray through Vinegar Syndrome (die onlangs ook opnieuw uitgebrachte cult-klassieker Vervoering). De film is nu beschikbaar voor pre-order en zal beschikbaar zijn op VOD 25 januari.

De heruitgave zal commentaar bevatten met Smith en sterren Aleksa Palladino, Lindsay Burdge, Jennifer Lafleur en Ross Patridge, Smith's shorts de sirenes en De feniks en de schildpad, eenen de speciale featurette “The Three Sisters; Een terugblik op De middernacht zwemmen met Sarah Adina Smith. Het bevat ook een boekje in beperkte oplage met kunstwerken van Smith en essays van filmcriticus Justine Smith en cultuurschrijver Nicole Cliffe. De omkeerbare hoes en hoes zijn ontworpen door Aleksander Walijewski.

De middernacht zwemmen is een prachtig beklijvende POV-film vanuit het perspectief van een van de drie zussen, June (Lindsay Burdge), die zich op volwassen leeftijd in hun ouderlijk huis hebben verzameld nadat hun moeder op mysterieuze wijze in hun meer was verdronken. Ze halen herinneringen op aan hun kindertijd terwijl ze ook potentieel bovennatuurlijke gebeurtenissen meemaken die verband houden met een mythe rond het meer waarvan hun moeder nooit is hersteld. 

We gingen met Smith om de tafel zitten om na te denken over bijna een decennium sinds haar eerste speelfilm en de impact die het had op haar latere films.  

Bri Spieldenner: Hé Sarah, het is geweldig om vandaag met je te praten. Ik ben super enthousiast om je te interviewen over de heruitgave van je film. De middernacht zwemmen is een van mijn absoluut favoriete films. 

Sarah Adina Smit: Oh, dat is zo cool. Ik vind het heerlijk om dat te horen.

BS: Ik ben dol op found footage en POV-films en waar ik echt van hou De middernacht zwemmen is dat het een surrealistische en zeer vrouwelijke kijk op found footage is. Overweeg je de film found footage en wat is de invloed van found footage op je film?

SAS: Het zou geclassificeerd kunnen worden als found footage, maar ik had nooit gedacht dat het zou zijn als het soort found footage-film waarin ergens een doos met banden werd ontdekt. En op de een of andere manier dacht ik dat er misschien nooit echt tape in de camera van June zat. En ik wilde dat het een emotionele POV-film zou zijn, zoals een film vanuit het hoofd van ons personage, meer dan wat dan ook. Dus ja, ze had de camera, maar het is eigenlijk net haar blik op de wereld, in plaats van noodzakelijkerwijs een found footage-film te zijn waar een artefact van deze banden is die iemand vindt en in elkaar zet, als dat logisch is.

"In sommige opzichten dacht ik eigenlijk dat er misschien nooit echt tape in de camera van juni zat."

BS: Ja, ik snap zeker wat je bedoelt. En dat is echt interessant dat er misschien niet eens tape in de camera van June zit.

SAS: Ja, het is een beetje hoe ze de wereld bemiddelt, want het is een heel overweldigende ervaring voor haar. Dus het is alsof haar manier van veilig bestaan ​​is door achter de camera te staan.

BS: Omdat het technisch gezien is geclassificeerd als een horrorfilm, is het zeer uniek. Dus ik vroeg me af, in jouw woorden, waar is de verschrikking te vinden in? De middernachtzwemmen?

SAS: Het was niet per se de bedoeling om een ​​horrorfilm te maken, maar ik ontdekte dat deze film werd omarmd door de genregemeenschap, wat echt cool was, ook al was dat niet per se mijn bedoeling vanaf het begin. Maar ik denk dat het een soort existentiële horrorfilm is, en het is zeker als de horror van een psychische aandoening. En weet je, ik denk dat ik het leuk vind om films te maken over mensen die voor buitenstaanders misschien gemakkelijk worden afgewezen of geclassificeerd als geestesziek, maar misschien toegang krijgen tot een soort waarheid over de wereld die anderen niet helemaal begrijpen. En dus denk ik dat daar een echte spanning in zit. En het is zeker afschuwelijk voor mij het idee om gek te worden of als gek te worden beschouwd terwijl je aan deze waarheden krabt, of toegang krijgt tot een andere versie van de werkelijkheid.

BS: Ja, dat snap ik ook zeker. Zoals ik al zei, ik hou heel veel van je film. Sinds ik het voor het eerst zag, was ik er echt door geraakt. En ik vind het heel subtiel zenuwslopend en ongemakkelijk.

SAS: Ja. En het verhaal dat hun moeder hen over de Seven Sisters vertelde, is echt verschrikkelijk. En dat is echt een gruwelijke, gewelddadige les, want hoe zou je niet kunnen proberen iemand te redden van wie je houdt. Er zit een echte meedogenloosheid in die les en tegelijkertijd is het ook waar dat het erg gevaarlijk is en dat je eronder kunt worden getrokken. Dus ik dacht dat de horror uit dat familiedrama komt van de zussen die van elkaar houden, maar in zekere zin ook vreemden voor elkaar zijn. Ze zijn zo nauw met elkaar verbonden, maar ook zo verschillend. En het is een film over loslaten of niet kunnen loslaten. June, het personage achter de camera kan haar moeder, die op de bodem van het meer is verdwenen, niet loslaten. En de vraag is of haar zussen met haar meegaan of niet, zullen ze blijven proberen haar te redden? Of hebben ze het gevoel dat ze haar moeten laten gaan?

BS: Definitief. En ik denk ook dat, aangezien het erg verbonden is met fabels en mythen, veel mythen en vooral in dit geval die donkere toon hebben die volgens mij echt goed wordt weerspiegeld in de film.

SAS: Dat specifieke verhaal van de Seven Sisters was eigenlijk een verhaal dat mijn moeder ons vertelde toen we opgroeiden om ons te waarschuwen tegen het proberen om een ​​drenkeling te redden en om ons bang te maken om 's nachts alleen te gaan zwemmen in het meer waar we zijn opgegroeid. Dus dat specifieke deel van het verhaal is erg autobiografisch. Die mythe van de Seven Sisters was altijd een soort van angstaanjagende.

"Dat specifieke verhaal van de Seven Sisters was eigenlijk een verhaal dat mijn moeder ons vertelde toen we opgroeiden."

BS: Wauw, dat is heel interessant. Is dat iets wat je moeder verzonnen heeft?

SAS: Ik weet het niet. Ik zou het haar nog eens moeten vragen. Ik denk dat het misschien iets was dat haar moeder haar vertelde waar ze haar eigen versie van had gemaakt, maar toen ik de film aan het schrijven was, gebruikte ik dat verhaal dat ze ons vertelde als middelpunt van de film. Maar toen ik onderzoek deed, ontdekte ik dat het echt interessant was dat de Pleiaden, het sterrenbeeld van de Zeven Zusters, ook rijk was aan mythologie, en ik werd getroffen door vele culturen over de hele wereld, die ze de Zeven Zusters noemden. Dat vond ik interessant. En meer nog, veel mensen zeggen dat slechts zes van de sterren echt met het blote oog zichtbaar zijn. Dus ik dacht dat er iets heel interessants en spookachtigs was aan dit idee van deze mythe die zich over verschillende culturen leek uit te strekken.

BS: Ja, dat is echt interessant. En het spreekt ook tot mythen en deze verhalen die we van persoon tot persoon doorgeven, kunnen veranderen en veranderen op basis van wie die mythe op dat moment heeft.

SAS: Ja zeker. Ik denk dat storytelling op die manier iteratief is. En het is alsof er geen nieuwe verhalen te vertellen zijn. Niemand begint met een leeg canvas. Iedereen wordt geboren in een context en geboren in een soort familie en een of ander weefsel van verhalen die we dan onze eigen maken of onze eigen versie van vertellen.

BS: De middernacht zwemmen, die als eerste speelfilm zeker meer een kale, minimalistische film is, maar sindsdien ben je films gaan maken met grotere budgetten en meer gevestigde castleden, zoals Buster's Mal Heart en Vogels van het paradijs vorig jaar, hoe was die overgang en hoe is het om op terug te kijken De middernacht zwemmen?

SAS: Ik denk dat er een echte zuiverheid van het proces is om De middernacht zwemmen die ik in mijn vroege dagen als vanzelfsprekend beschouwde omdat ik niet echt een keuze had of niet echt anders wist. En het was zo'n microbudgetfilm. Maar daardoor waren de cast en crew klein, en we woonden allemaal in hetzelfde huis waar we opnamen, en het creëerde een echte familieomgeving, en het maakte het proces zelf van het filmmaken echt mooi. En ik denk dat er een echte intimiteit in die film zat, die nu soms moeilijk vast te leggen en moeilijk te bereiken is. Als je films krijgt met grotere budgetten, of, weet je, veel grotere cast en crew. 

Ik zeg tegen filmmakers dat als ze net beginnen, ze die vroege dagen echt moeten koesteren. En die vroege films waarin iedereen het gewoon doet uit liefde voor het samen filmen, want hoewel dat frustrerend kan zijn en je het gevoel hebt dat je er altijd maar nauwelijks doorheen komt om het ding te maken waar je van houdt, is er gewoon iets heel speciaals en magie dat er gebeurt wanneer mensen om die reden bij elkaar komen dat naarmate je verder komt in je carrière, steeds moeilijker te vinden lijkt. Ik maak dus graag films op alle niveaus, maar ik kijk terug op De middernacht zwemmen en ik zie dat er een echte schoonheid zit in de misschien naïviteit van dat proces in die vroege dagen.

BS: Ja, dat begrijp ik zeker. En ik denk dat je het ook echt kunt vertellen.

SAS: Ik denk het wel. Zoals ze zeggen, het klassieke gezegde, "Mo Money Mo Problems." Ik bedoel, het is natuurlijk geweldig om middelen te hebben en meer speelgoed te kunnen gebruiken en er zijn allerlei dingen die je met een groter budget kunt krijgen. Maar tegelijkertijd zijn de budgetten in films klein, dus zelfs mijn studiofilm Vogels van het paradijs, we hadden nog maar 30 dagen shoot, het was nog steeds erg krap. En in feite merk je dat je op een wat meer geordende manier in een doos zit. En ik denk eigenlijk De middernacht zwemmen bevat veel meer vloeibaarheid en vrijheid dan Vogels van het paradijs, hoewel ik trots ben op beide films, denk ik dat er iets heel speciaals en magisch is, en daarom ben ik zo opgewonden dat het opnieuw wordt uitgebracht.

"Ik denk dat De middernacht zwemmen is een film die fluisterend wordt verteld. En voor degenen die toch bezwijken voor de hypnose, ik denk dat het een soort film is die een beetje meer een trance-achtige ervaring is.”

BS: Wat is volgens jou de blijvende impact van? De middernacht zwemmen in de tijd die is verstreken?

SAS: Ik denk dat De middernacht zwemmen is een film die fluisterend wordt verteld. En voor degenen die wel bezwijken voor zijn hypnose, ik denk dat het een soort film is die een beetje meer een trance-achtige ervaring is waarvan ik denk dat hij kan resoneren met mensen op een manier dat het krabt aan de mogelijkheid van een soort transcendentie. Maar het is geen film die per se van een bepaald moment is. Ik denk dat het een diep gevoeld familiedrama is. Dus ik weet niet of er een bepaalde weerklank zal zijn met deze tijd of deze tijd, maar ik hoop alleen dat het een kans krijgt om meer publiek te vinden. De eerste release die we hadden was fantastisch, maar het was een beetje klein. Het was veel meer afhankelijk van festivals en mond-tot-mondreclame, en er zat eigenlijk helemaal geen marketing achter. Dus ik hoop gewoon dat deze volgende duw een kans heeft om meer liefde te vinden en hopelijk met meer mensen te spreken.

BS: Ik hoop het ook. Ik heb wel het gevoel dat tegenwoordig, in ieder geval met de thema's die aanwezig zijn in je film met het moederschap en de gespannen relatie tussen de moeder en de dochters en de zussen tussen elkaar, dat tegenwoordig populairder lijkt te zijn bij films als erfelijk en The Babadook, lijken mensen echt meer te willen zien van die gespannen familierelatie.

SAS: Nou goed, ik hoop het. Als je iemand verliest, denk ik dat het een hele uitdaging kan zijn wanneer die relatie ingewikkeld was, en wanneer je nooit echt vrede met die persoon hebt kunnen sluiten, en dan zijn ze plotseling weg. En dus denk ik dat in veel opzichten, dat is waar deze film ook over gaat, is dat deze drie halfzussen elk een heel andere relatie met hun moeder hadden. Maar een zeer gecompliceerde relatie. En het was geen simpele dood. Waar het verdriet werd bemoeilijkt door het feit dat er ook woede was of in ieder geval onopgelost verdriet en pijn.

BS: Dus wanneer De middernacht zwemmen voor het eerst naar buiten kwam, beschreef je jezelf in een interview dat je deed als een verloskundige voor de film of als een moeder die de film ter wereld bracht. Denk je nog steeds zo over je filmmaken?

SAS: Als het op zijn best is, probeer ik het. I denk De middernacht zwemmen dat proces was in het bijzonder zo, omdat ik probeerde een film te maken die veel werd geobserveerd in plaats van een visie uit te voeren die al perfect was uitgestippeld, ik probeerde te ontdekken en er getuige van te zijn van iets dat in realtime gebeurde. Dus ik wilde mezelf echt uit de weg ruimen en de film echt tot me laten spreken in wat het wilde zijn. En dat probeer ik echt met al mijn films te doen. En ik denk dat er iets met die manier is, ook omdat De middernacht zwemmen, Buster's Mal Heart en toen was mijn nieuwe film, die nog niet is aangekondigd, maar waar we nu mee bezig zijn, allemaal gemaakt van scripts in plaats van volledig uitgewerkte scripts. En ik denk dat het werken op die manier zich leent voor een soort alchemie die plaatsvindt op de dag dat ik er dan maar getuige van mag zijn met de camera. Dus ik hoop meer van dat soort films te maken. Het is alsof je op een slappe koord loopt, maar het is ook heel spannend, en ik denk dat het meer een ontdekkingsproces wordt. En het is meer nederig, en het gaat minder over ego en meer over samenwerking.

BS: En met script, neem ik aan dat je een soort van niet een volledige set in stenen schrift bedoelt, meer zoals de ideeën.

SAS: Een robuuste schets. Dus De middernacht zwemmen Ik denk dat het een overzicht van 25 pagina's was, en Buster was ongeveer 60 enkele pagina's. En toen was mijn nieuwe film meer als 30 of 40 pagina's, zoiets. Dus heel specifiek in zijn structuur en soort van wat er in elke scène gebeurt, maar dan met veel ruimte voor improvisatie en vloeiendheid en voor acteurs om de personages echt uit te werken.

BS: Wat dit onderwerp betreft, kun je vertellen wat je nieuwe film is of wat je toekomst in petto heeft?

SAS: Het is totaal onaangekondigd. Het enige wat ik kan zeggen is dat het een komedie is, die echt spannend en verrassend voor me is, niet iets waarvan ik had gedacht dat ik het zou doen, maar het was echt een genot.

BS: Dat is geweldig. Ik ben opgewonden om het te zien wanneer het eindelijk uitkomt.

SAS: Leuk om het te delen. Heel erg bedankt dat je de tijd hebt genomen om deze film te promoten. En als fan betekent dat veel. Dit is een echte eer voor mij dat De middernacht zwemmen krijgt nog een kans om de wereld in te trekken. Dus ik hoop dat mensen het zullen zien.

BS: Ja hetzelfde hier. Zoals ik al zei, het is echt als een film die me echt heeft geraakt op een manier die veel films niet hebben, dus als ik er meer ogen op kan krijgen, ben ik erg opgewonden om dat te doen en ik ben erg blij dat ik het heb kunnen doen om ook met jou te praten en nu je retrospectieve op de film te zien.

SAS: Heel erg bedankt. Ik waardeer je echt.

 

De middernacht zwemmen heruitgave Collector's Edition Bluray is nu verkrijgbaar via Vinegar Syndrome en op VOD 25 januari. Bestel hem hier alvast.