Sommigen van jullie, jongere lezers, geloven me misschien niet als ik dit typ, maar er was een tijd, in het niet zo verre verleden, dat de Universal Monsters... monsters waren.

Maar de tijden veranderen, zoals Bob Dylan ooit zei. En de lijnen zijn a-blurrin', zo komt de zoon van de vader uit Growing Pains meer recent gezegd.

Ergens langs de lijn bundelden stripboeken en films hun krachten en werden ze één mega-box office-kracht, het grote succes van Marvel's verschillende aanpassingen, reboots, re-reboots, spin-offs en sequels die ons allemaal het tijdperk van de superheld inluidden.

Op dit huidige moment in de tijd, terwijl ik hier zit te typen wat zeker een recensie zal worden, zo lang dat de meesten van jullie 2/3 van de weg opgeven, zijn superhelden de regerende koningen van de kassa en alle grote studio's zijn voorspelbaar hongerig naar hun stuk van die heroïsche taart.

De nieuwste studio die op de superheldenwagen springt, is Universal, die onlangs aankondigde dat ze een universum in Marvel-stijl gaan creëren voor hun iconische monsters. Wat dat in wezen betekent, is dat elk monster zijn eigen film krijgt en dat ze uiteindelijk allemaal samenkomen voor één grote oude monsterbrij, en of jij of ik dat willen of niet, is net zo irrelevant voor hun agenda als welke kleur ondergoed ik heb. Ik rock nu.

Ze zijn zwart. Ik draag altijd zwart. Omdat het ongelukken verbergt.

[youtube id=”_2aWqecTTuE”]

Volgens recente rapporten Dracula Untold is het begin van dit gedeelde Universal Monsters-universum, de eerste van vele monster-reboots die komen gaan. Een prequel die ingaat op het oorsprongsverhaal van de meest iconische vampier uit de filmwereld. Deze nieuwe kijk op het klassieke verhaal speelt zich af in het 15e-eeuwse Transsylvanië, geregeerd door de eens zo monsterlijke maar nu vredige Prins Vlad (... de Spietser).

Wanneer de Turken dreigen zijn land te vernietigen en zijn volk te vermoorden, als hij er niet mee instemt dat zijn jonge zoon door hen wordt meegenomen en opgevoed (F that noise), vindt prins Vlad (Luke Evans) hoop in een oude vampier die leeft in het donker bovenop een griezelige berg met een cool klinkende naam. Op zoek naar de kracht om zijn vijanden te vernietigen en zijn familie te redden, dwingt Vlad de vampier hem om te draaien, terwijl hij zijn bloed drinkt uit een verbrijzelde menselijke schedel.

Als hij de komende drie dagen niet toegeeft aan zijn vleselijke verlangens om mensenbloed te drinken, zal Vlad terugkeren naar zijn normale leven, na drie dagen een superkrachtige badass te zijn geweest. Maar als hij de drang niet kan weerstaan, zal hij voor altijd een onsterfelijke vampier blijven. En dat is een probleem en zo. Vooral als je er echt, echt, echt belachelijk knap uitziet.

Persoonlijk ben ik geen fan van deze trend waarbij monsters worden veranderd in waanzinnig knappe actiehelden, en Dracula Untold is heel erg DIE film. Het speelt zich meer dan wat dan ook af als het oorsprongsverhaal van een superheld wiens superkracht toevallig is dat hij hoektanden heeft en kan veranderen in een hoop CG-vleermuizen. De naam Dracula staat in de titel, dit is waar, maar dit is niet de Dracula die je kent en waar je van houdt.

Verdorie, de enige scène die me het gevoel gaf dat ik zelfs maar naar een Universal-monsterfilm zat te kijken, was er een waarin maffia-achtige dorpelingen fakkels oppakken, en zelfs dat was meer Frankenstein dan Dracula.

Maar mijn probleem met de film is niet simpelweg dat het een verbastering is van een van de meest iconische monsters van de horrorfilm. Nee, mijn probleem met de film is dat hij zo saai is dat hij bijna helemaal vergeetbaar is. Bij gebrek aan een set ballen en verstoken van enige waarneembare persoonlijkheid, Dracula Untold is een vampierfilm die ernstig ontbreekt op de bijtafdeling, zoals een vampier wiens hoektanden zijn neergevijld zodat hij veilig en smakelijk zal zijn voor de massa.

Door ole Vlad af te schilderen als een held in plaats van een monster, Dracula Untold verliest een groot deel van de inherente aantrekkingskracht die dit weekend zeker veel horrorfans naar het theater zal trekken. Het interessante aan Dracula is dat hij een wreed, bloeddrinkend monster is, en dus is het gewoon niet erg interessant om een ​​film te kijken over een versie van Dracula die dat niet is. Ik geef gewoon niet om menselijke Dracula, en ik wil hem ook niet zien terwijl hij onhandig zijn vliegvaardigheden aan het ontwikkelen is.

Ik realiseer me dat dit een oorsprongsverhaal is waar we het over hebben, maar er is iets ernstig mis als een franchisestarter alleen maar kan doen wensen dat je in plaats daarvan naar het vervolg kijkt. Omdat het meteen duidelijk is dat Dracula wordt geschilderd als de knappe held, weet je gewoon dat hij niets gemeens gaat doen in deze specifieke film, die meestal al het plezier wegzuigt.

Net zoals deze afbeelding van Vlad zijn duistere kant wil vergeten, zo wil de film ook die van zijn titulaire monster vergeten. Dracula Untold gewoon weer een totaal generiek actiespektakel. Het is bij bijna elke bocht veilig, pijnlijk dus, en hoewel er wat matig entertainment wordt geboden in de korte speelduur van 90 minuten, is het simpelweg niet genoeg om de film meer dan volkomen vergeetbaar te maken. Het is geen vreselijke film. Het kon me gewoon nooit echt schelen.

Het is echt jammer, want er lijkt een fatsoenlijke horrorfilm te liggen onder alle CG-actie en moeilijk te zeggen wat er gebeurt met vechtscènes. En die horrorfilm zit bovenop die eerder genoemde enge berg. De vampier die Vlad verandert (hierboven) is veel meer Dracula-achtig dan Dracula zelf, en de twee hoofdscènes waarin het personage zich bevindt, behoren tot de beste in de film. Charles Dance is geweldig in de rol, en ik wenste vaak dat ik naar een film over zijn personage keek, in plaats van die van Evans.

Helaas was ik dat niet.

Ironisch genoeg is het in deze film Prins Vlad die op een gegeven moment zegt dat de wereld niet altijd een held nodig heeft – soms heeft ze een monster nodig. Die regel viel me op toen ik gisteravond het theater verliet, omdat het perfect samenvatte hoe ik erover denk Dracula Untold. Bij deze hadden we geen held nodig, Universal. We hadden een monster nodig. En het feit dat we er geen hebben gekregen, maakt me ernstig bezorgd over de toekomst van dit gedurfde nieuwe universum.

Aan het einde van de dag, Dracula Untold is een opstelling die fatsoenlijk genoeg is voor wat ik me voorstel dat Universal met dat universum probeert te doen. Met andere woorden, het wordt gedaan wat ze probeerden gedaan te krijgen. Het probleem is dat ik gewoon niet geef om dat universum dat wordt opgericht, wat een probleem is omdat ik in elk geval in de doelgroep zou moeten vallen van alles wat met Universal Monsters te maken heeft ... toch?

Helaas, het lijkt erop dat die iconische monsters gewoon niet meer voor mij zijn, en dat is een besef waar ik niet anders dan verdrietig over kan zijn.