Eastern State Penitentiary bevindt zich in Philadelphia, Pennsylvania, en wordt beschouwd als een van de meest spookt gevangenissen in de wereld. De gevangenis werd voor het eerst geopend in 1829 en werkte tot 1971. Het was bedoeld om 253 gevangenen gedurende hun hele straf in eenzame opsluiting te houden.

Toen de gevangene eenmaal binnenkwam, werd er een kap over hun hoofd geplaatst terwijl een bewaker hen naar hun cel leidde. Ze werden de hele dag binnen opgesloten, gevoed door een gleuf in de deur, kregen slechts een half uur beweging en mochten slechts één keer per twee weken hun cel uit om te baden, waarna ze weer een kap kregen zodat ze geen glimp van een andere gevangene. Elke cel was gebouwd met gewelfde reinigingen en dakramen die 'Gods licht' in de cel lieten, samen met een toilet, stromend water, warmte en een bijbel.

De twee meest bekende gevangenen waren bankovervaller "Slick Willie" Sutton en "Scarface" Al Capone.

Eastern State Penitentiary oftewel Hell on Earth

De gevangenis oefende het 'geluid van stilte' uit, wat betekent dat de gevangenen niet mochten praten, zingen of neuriën. Gevangenen die zich niet aan de zwijgregel hielden, zouden kunnen worden gekneveld met een metalen tongklem, waarbij ze hun tong aan hun polsen moesten ketenen. Als ze tegen de kettingen worstelden, zou dit de tong doen scheuren. Deze regel zorgde ervoor dat veel gevangenen gek werden.

Samen met stilte kwamen wrede straffen. Deze omvatten:

• Het waterbad - waar gevangenen werden ondergedompeld in een bad met ijskoud water en 's nachts aan een muur hingen.
• Er was ook de gekke stoel die zich in een kuil bevond die 'The hole' heette, een ondergronds cellenblok onder cellenblok 14 waar geen licht was en de gevangenen stevig aan een stoel waren vastgemaakt, waardoor elke beweging dagenlang met periodes van uithongering werd beperkt. Sommige gevangenen, nadat ze uit de dwangsystemen waren gehaald, waren permanent kreupel. Dit was voor de ergst gedragen gevangenen, deze soms duurden weken.

Vrouwen waren ook in de gevangenis; ze zaten 100 jaar in celblok twee, tot 1923 toen de laatste vrouwelijke gevangene naar binnen werd gebracht.

Al Capone was hier een gevangene van 1929 tot 1930 en diende 8 maanden voor het dragen van een verborgen wapen. Hij werd ondergebracht in celblok 8 voordat hij werd overgebracht naar Alcatraz. Hij had de mooiste cel van de hele gevangenis. Capone mocht meubels hebben met lampen, schilderijen en een kastradio.

Hij klaagde vaak dat hij werd achtervolgd door de geest van James Clark, een van de slachtoffers van het St. Valentine's Day Massacre in Chicago. Capone vuurde niet het schot af dat Clark doodde, maar gaf opdracht tot de schietpartij.

In deze gevangenis werden geen executies gepleegd, maar er vonden meerdere moorden plaats, waaronder twee bewakers die in de loop van de jaren samen met veel gevangenen werden vermoord. Honderden gevangenen stierven door ouderdom of ziekte.

Op 3 april 1945 vond een grote ontsnapping plaats door twaalf gevangenen. In de loop van een jaar slaagden ze erin een tunnel te graven - onontdekt - die 97 meter onder de gevangenismuur uitstak. Renovaties die in de jaren dertig hadden plaatsgevonden, leidden tot de ontdekking van nog eens 1930 onvolledige tunnels.

In deze gevangenis zijn al in de jaren veertig veel spookverhalen gehoord.

Bezoekers hebben gemeld dat ze de geest hebben gezien van Joseph Taylor die een gevangene genaamd Michael Duran doodde in 1884. Nadat hij deze moord had gepleegd, zou hij stilletjes zijn cel binnenkwamen en ging slapen. Zijn geest zou tot op de dag van vandaag door de gangen dwalen.

Een andere spookachtige ontmoeting werd gezien door een slotenmaker. Hij was bezig met herstelwerkzaamheden in celblok 4 en probeerde een 140 jaar oud slot van een celdeur te verwijderen toen een enorme kracht hem overviel en hij niet in staat was om te bewegen. Er wordt aangenomen dat nadat dit slot was verwijderd, een poort werd geopend waardoor geesten die achter de deur waren gevangen, konden ontsnappen. De slotenmaker zegt dat er gezichten op de celwand verschenen en naar hem toe draaiden.

Charles Dickens bezocht de Eastern State Penitentiary in de jaren 1840, hij zei dat hij de levensomstandigheden van de gevangenen verschrikkelijk vond. Hij beschreef hen als "levend begraven" en schreef over de fysieke martelingen die de gevangenen leden.

Het systeem van eenzame opsluiting stortte uiteindelijk in als gevolg van overbevolking in 1913. Daarna werd het geëxploiteerd als een gemeenschappelijke gevangenis tot het in 1970 werd gesloten. Daarna werden er gevangenen gehuisvest na een rel in een andere gevangenis in Pennsylvania, die officieel werd gesloten in 1971. Historisch monument in 1965 en opende zijn deuren voor openbare rondleidingen in 1994. Deze locatie is nu open als museum en voor rondleidingen