Ik spuug op je graf, AKA, Dag van de Vrouw, is een woest stoer horloge. Elke op verkrachting/wraak gebaseerde film zou dat moeten zijn. De voornaamste reden voor Ik spuug op je graf Dat ik een van de zwaarste films aller tijden in dit specifieke subgenre ben, komt omdat ik voor mij niet het gevoel heb dat dit specifiek uitbuiting is. Het voert de dingen niet uit op dezelfde manier als veel andere films in deze gevaarlijke categorie goedkoop bereiken. Ik spuug op je graf neemt dit materiaal honderd procent serieus en in tegenstelling tot veel andere films heeft deze veel te zeggen over krachtige golven van feminisme.

Ik spuug op je graf volgt Jennifer Hills, een mooie jonge, zelfverzekerde schrijfster, die op vakantie gaat in de boonies om wat rust te krijgen – om haar eerste volledige roman te schrijven. Het duurt niet lang voordat je de perverse en gevaarlijke blik van een lokale groep chauvinistische mannen trekt. De groep mannen achtervolgt Hills langzaam, aanvankelijk lastiggevallen van een afstand, voordat een volledige aanranding plaatsvindt die Hills voor dood achterlaat. Na haar traumatische, afgelegen herstel wil Hills wraak nemen op de groep mannen die haar dit hebben aangedaan.

Ronin Flix heeft alles uit de kast gehaald op deze blu-rayset. Het wordt geleverd met een aantal fantastische, nieuw in opdracht gemaakte kunstwerken van Adam Stothard. Het origineel uit 1978 Ik spuug op je graf functie, volledig en prachtig gerestaureerd met een 4K-scan. Het komt ook met het vervolg, Ik spuug op je graf Deja Vu; ook van een prachtige 4K-restauratie. Daarnaast wordt bij de blu-rayset een fantastische deep dive-documentaire geleverd met de titel Opgroeien met Ik spuug op je graf. De documentaire, geregisseerd door Terry Zarchi, onderzoekt de thema's van de film en alle controverse eromheen en daarbuiten.

Voor de die-hard verzamelaar wordt de set ook geleverd met twee 16 x 20 posters. Eén met de albumhoes voor Ik spuug op je graf Déjà vu en een achterkant met woest kunstwerk van Stothard. De tweede poster is een eenzijdige print met het originele theatrale artwork uit de eerste film. De set wordt ook geleverd met een verzamelboekje met een briljant stuk van auteur Meagan Navarro. Navarro dringt snel door tot het duistere hart van I Spuug op je graf in haar schrijven. Het is een perfecte aanvulling op de film en een must om te lezen.

De duologie wordt geleverd met een commentaartrack van niemand minder dan filmpresentator Joe Bob Briggs. Zoals je zou verwachten, komt Briggs met allerlei inzichten op je af. Alles, van filmlocaties tot weetjes over de acteurs. Het allerbelangrijkste is dat hij een soort spel speelt dat een van twee dingen probeert te beperken. Is Ik spuug op je graf de meest “zieke walgelijke film aller tijden” zoals Siskel en Ebert zeiden dat het was? Of is dit eigenlijk een van de meest feministische films? Het hele commentaar is ontzettend vermakelijk en heeft me veel stof tot nadenken gegeven als het gaat om films die ‘walgelijk’ worden genoemd omdat ze vanuit een andere benadering de strijdkreet van het feminisme komen uitschreeuwen.

Ik herinner me dat ik in mijn jeugd oppakte Ik spuug op je graf mee te gooien Vrijdag de 13^th en Nachtmerrie in Elm straat. De box art was die nu beruchte opname van een halfgeklede vrouw in bebloede en gescheurde kleding, met een groot slagersmes in de hand, terwijl een groot deel van haar achterwerk zichtbaar was. Dus ik dacht dat het gewoon weer een normaal weekend was vol horrorfilms en plezier, ik had verwacht dat dit een slasher zou worden. Behalve, deze keer met Ik spuug op je graf Bovendien zou het niet zomaar een gezellig weekend vol horrorfilms en snacks worden. Dit zou mijn huid loslaten en me dagenlang laten lijden.

De door Meir Zarchi geregisseerde film is een afrekening. Het is een gemene film, maar wel een die het publiek de kans geeft om volledige, gerechtvaardigde wraak te ervaren, maar misschien niet om de reden die je in eerste instantie denkt.

Zarchi's film stuitte op veel haat. Het publiek was boos op het onderwerp, en critici zagen alleen een vuilnisfilm zonder enige verlossende factor. Sommige critici zijn zelfs nooit voorbij die beruchte poster gekomen. Het was voor hen niet nodig om daar voorbij te kijken, of God verhoede het zelf. De meerderheid van de mannelijke critici had simpelweg een hekel aan de film en die mening werd een dogma – zoals deze dingen soms gebeuren. Vreemd genoeg waren er tegelijkertijd inderdaad mensen die de film gingen zien, misschien niet zo vaak, maar er waren mensen die heel diep gingen en zie, sommige van die mensen waren overwegend vrouwen.

Actrice Camille Keaton die Hills speelt, is een echte kracht. Het is triest dat de film critici en publiek alleen van het onderwerp heeft verdreven. Omdat Keaton zichzelf echt in deze rol plaatst. Een wraakzuchtige engel overstijgen via de gemene Disney Queen. De hardere delen van aanranding en het daaropvolgende trauma zijn een echte rauwe zenuw die je kunt voelen vanwege de diepte van Keaton. Nog indrukwekkender is hoe die pijn wordt gevolgd door Keaton die een hardere versie van Schwarzenegger wordt The Terminator. Keaton heeft het zeldzame vermogen om alles in één blik te zeggen. Het is griezelig en is absoluut een prestatie die meer gezien zou moeten worden.

Ebert zei openhartig dat je in deze film de kant van de verkrachters kiest. Maar ik kan die hoek niet eens zien. Ik weet niet zeker hoe er een andere manier is om ernaar te kijken Ik spuug op je graf. Er komt veel bij kijken en het zet vrouwelijkheid en de kracht daarvan in de schijnwerpers. Misschien is dat de echte reden waarom veel grotendeels mannelijke critici het niet goedkeurden.

De film heeft in de loop der jaren een cultstatus verworven en Ronin Flix heeft een collectie samengesteld die alle aspecten van die cultfilm volledig verdient. Of je ze nu als kunstzinnig en vol betekenis ziet, is aan jou.

Hoewel er heel veel exploitatiefilms zijn die over verkrachting/wraak gaan, waren ze uiteindelijk precies dat: uitbuiting. Er zijn er echter een paar, zoals I Spit on Your Grave or Bevrijding die veel te zeggen hebben en niet alleen maar zitten en het onderwerp strikt uitbuiten. Ronin Flix wist dat er hier veel te ontdekken valt, en ik denk dat er daarom zoveel zorg is besteed aan het uitbrengen van een eindproduct dat op het juiste moment komt en op de een of andere manier bestaat zowel in het licht van belangrijk sociaal commentaar als binnen de arena van uitbuitingshorror.

Je kunt er naartoe gaan Ronin Flix hier om je beperkte set te bemachtigen zolang ze duren.

Bekijk hier de speciale blu-ray-release van Ronin Flix van Haunt.